Νίκος Δήμου

Στη ζωή μου μού προέκυψαν αρκετές ονοματοδοσίες. Π.χ. στη σύντομη καριέρα μου ως διαφημιστή βάφτισα αρκετά προϊόντα. Αρκετά κυκλοφορούν ακόμα. Βάφτισα και βρέφη, αλλά αυτά μεγάλωσαν και σκόρπισαν. Ωστόσο το πιο μεγάλο μου επίτευγμα ήταν που βάφτισα μία… τράπεζα. Η οποία ζει και ευημερεί και είναι γνωστή σε όλους. Η ιστορία αυτή έχει έναν πρωταγωνιστή. […]

Ναι, οκτώ δισεκατομμύρια – σωστά μετρήσατε τα μηδενικά σας. Οι άνθρωποι που μας μετρούν (υπάρχει και αυτή η ειδικότητα) κατέληξαν στον αριθμό αυτόν. Τόσοι άνθρωποι ζουν τώρα επάνω στη Γη. Θυμάμαι πως όταν πήγαινα σχολείο πλησιάζαμε τα 6 δισεκατομμύρια. Μου ήταν αδύνατο να φανταστώ αυτόν τον αριθμό και τον ξέχασα γρήγορα. Και τώρα είμαστε στα οκτώ! […]

Η ιστορία μου με το «Μάτι» αρχίζει όταν παντρεύεται η (ετεροθαλής) αδελφή μου. Ο γαμπρός μου μαζί με τον αδελφό του έχουν ένα μεγάλο οικόπεδο επάνω στη θάλασσα, στο Μάτι, στη θέση «Ζούγκλα» (δίπλα στην ομώνυμη ταβέρνα). Στο σπίτι που χτίστηκε εκεί πέρασα τα εφηβικά και φοιτητικά μου καλοκαίρια, από το 1948 ως το 1960. […]

Ενα από τα πράγματα για τα οποία φημίζεται η χώρα μας είναι οι ποιητές της. Δεν πρόκειται μόνο για τα δύο Νομπέλ που πήραμε – αλλά και την ποσότητα και ποιότητα των ποιητών μας και πριν καθιερωθεί το Νομπέλ και μετά. Σολωμός, Κάλβος, Παλαμάς, Σικελιανός, Καβάφης, Καζαντζάκης, Βάρναλης, Καρυωτάκης, Σεφέρης, Ελύτης, Εμπειρίκος, Παπατζώνης, Τέλλος Αγρας, Αναγνωστάκης, […]

Προσωπικά, γνώρισα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα στα τέλη του 1974, αν θυμάμαι καλά, ύστερα από τις εκλογές που είχαν επισφραγίσει με 54% την απόλυτη κυριαρχία του και το οριστικό τέλος της δικτατορίας. Η επαφή μας έγινε μέσω του Τάκη Λαμπρία, υφυπουργού Προεδρίας και στενότερου συνεργάτη του. Με κάλεσε στο υπουργείο […]

Υπάρχουν αρκετά πράγματα που με κάνουν να ντρέπομαι που είμαι Ελληνας. Θέλω να σας γράψω για ένα από αυτά που δεν φανταζόμουν πως θα με πείραζε τόσο πολύ. Βλέποντας την περασμένη εβδομάδα μία τηλεοπτική εκπομπή που δεν χάνω ποτέ: «Πλάνα με ουρά», ΕΡΤ2, δημιουργός Τασούλα Επτακοίλη. (Κάθε Κυριακή, στις 18 ώρες.) Η εκπομπή ασχολείται με […]

Τι περίεργοι αναχρονισμοί υπάρχουν στη δημοσιογραφία. Γράφω τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου. Το όριο της αποστολής κειμένου για μένα, είναι η Τετάρτη. Και θέλω κάτι να γράψω για τα γενέθλιά μου, που είναι στις 8/10, δηλαδή το Σάββατο. Αλλά πώς να γράψω τη Δευτέρα για το Σάββατο; Μπορεί κάτι να γίνει και το Σάββατο να μην […]

Ετσι λοιπόν. Ο Αλλάχ δεν θέλει να ξεπροβάλλουν τα μαλλιά μιας γυναίκας κάτω από τη μαντίλα της. Η «Αστυνομία Ηθών» τη συλλαμβάνει, την προπηλακίζει και τελικά τη δολοφονεί. Ακου να φαίνονται τα μαλλιά της! Ο Αλλάχ λέει: Τίποτα από το σώμα της δεν επιτρέπεται να είναι ακάλυπτο – εκτός από τα μάτια της. (Για να βλέπει […]

Τότε που η μισή Ελλάδα συνάντησε την άλλη μισή. Δεν ξέρω άλλον λαό που να έζησε χωρισμένος σε δύο τόπους, σχεδόν δύο πατρίδες, αιώνες ολόκληρους. Μία γλώσσα, μία πίστη, μία ιστορία. Χώματα πατρογονικά πολλές γενιές πίσω. Και ξαφνικά διατάχθηκε να αλλάξει χώρα ο μισός λαός και να γίνουν ένας. Εγινε αυτό σαν κεραυνός και μούδιασαν […]

Αγαπητοί αναγνώστες του blog. Αντί κειμένου υιοθετώ και αντιγράφω μία επιστολή που έλαβα. Αποστολέας: Ν. Ι.  ΜΕΡΤΖΟΣ Νυμφαίον, Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2022 Το ακριτικό Νυμφαίον Φλωρίνης, σε υψόμετρο 1.360 μ. στο Βίτσι, καλεί σε βοήθεια σωτηρίας όλες τις αρμόδιες Αρχές διότι ο Δήμος Αμυνταίου απεφάσισε να το καταστρέψει. Παραχωρεί σε ιδιώτες – με τι αντάλλαγμα; – 52 […]

Εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ να μπω στο μυαλό του Πούτιν. Να καταλάβω τι θέλει, γιατί το θέλει, τι φοβάται (σίγουρα κάτι θα φοβάται κι ας δείχνει εντελώς ψύχραιμος και ασύσπαστος). Και, κυρίως, γιατί φέρεται όπως φέρεται. Προχθές αποφάσισε να ρίξει στη φωτιά και άλλα εκατομμύρια ανθρώπους. Τι σημαίνει αυτό; Οικογένειες που διαλύονται, παιδιά χωρίς […]

Πριν προχωρήσω στη συγγραφή αυτού του άρθρου πρέπει να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα για μένα. Από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκα με την πολιτική ήμουν κεντρώος, που στην ευρωπαϊκή ορολογία σήμαινε «σοσιαλδημοκράτης». Μετά τη Δικτατορία, συνεργάστηκα με την Ενωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις στις πρώτες εκλογές μετά τη Χούντα, αναλαμβάνοντας (αμισθί) την ευθύνη της διαφημιστικής εκστρατείας, […]

Νέα παιδιά με είχαν περιτριγυρίσει μετά τον γάμο και το πάρτι. Κάποιος μου έκανε μια ερώτηση για την ποίηση: «Δεν είναι αλήθεια πως οι Ελληνες είναι πρώτοι στην ποίηση;» ρώτησε. «Εχουμε πάρει και δύο Νόμπελ!» συμπλήρωσε ένας άλλος. «Αν πάμε με τα Νόμπελ, χάσαμε» απάντησα. «Πρώτα πρέπει να σκεφθούμε την αναλογία πληθυσμού. Υπάρχουν μικρά και […]

Ο φίλος μου ο δαίμονας έχει μια δική του ανάποδη θεωρία για καθετί. Προφανώς και για την τοποθέτηση του «επισυνδέσμου» (κοινώς «κοριού») στο κινητό του Νίκου Ανδρουλάκη. «Αφού το έψαξα από όλες τις πλευρές, δεν βρήκα άλλη λύση» μου λέει. Και αναλύει: «Ο Ανδρουλάκης είναι ένας συμπαθής άνθρωπος – αλλά δεν είναι πολιτικός. Το μόνο που […]

Συνηθίζουμε – όλες οι χώρες – όταν διδάσκουμε την ιστορία μας (ιδιαίτερα στα σχολεία) να δίνουμε έμφαση και έκταση στις επιτυχίες μας, στις στιγμές της δόξας και του ενθουσιασμού. Αντίθετα τις αποτυχίες μας, τις «ντροπές» μας, τις θάβουμε όσο μπορούμε πιο βαθιά. Κι όμως αυτό είναι ολέθριο. Από τις αποτυχίες μαθαίνεις. Από τους «θριάμβους» δεν μαθαίνεις τίποτα. […]

Τα λόγια αυτά γράφτηκαν για τον Χαρίλαο Τρικούπη. Ηταν ο πρώτος έλληνας πολιτικός που ξεπερνούσε πολύ το όριο του λαού του. (Σύμφωνοι: και ο Κοραής. Αλλά δεν θέλησε να γίνει πολιτικός.) Με τα ίδια λόγια αποχαιρέτισε αργότερα ο Παλαμάς τον Εμμανουήλ Ροΐδη, προσθέτοντας ακόμα τη φράση: «Ο σκαιότερον υβρισθείς εκ των συγγραφέων της νεωτέρας Ελλάδος». […]

Ολοι συζητούν για τον χειμώνα που έρχεται. Θα πρέπει να κόψουμε το 15% της κατανάλωσης αερίου, όπως μας το ζητάει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (δηλαδή η Γερμανία); Αλλά αυτή η διαφορά, του15%, είναι η απόσταση μεταξύ άνεσης και ταλαιπωρίας στο σπίτι – και μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην παραγωγή. Αχ, η Γερμανία! Οταν έγινε το ατύχημα της […]

Αυτή η πόλη μυρίζει άσκημα. Γυρίζοντας από τις διακοπές (όσο κι αν ήταν σύντομες και λειψές) με χτύπησε μία περίεργη μυρωδιά στα ρουθούνια. Δεν είχε καμία σχέση με τις συνηθισμένες μυρωδιές μιας μεγαλούπολης: σκουπίδια, καυσαέριο, καπνός. Οι οσμές που με ενόχλησαν είχαν – όσο κι αν φαίνεται περίεργο – ιδεολογικό χαρακτήρα: Αγανάκτηση, ύβρεις, προσβολές, οξύτητα, διαμαρτυρία, οργή […]