Σας την εύχομαι αυτή τη Δευτέρα καθαρή – ολοκάθαρη. Ούτε ένα συννεφάκι στον Ουρανό Μικροί αετοί καρφιτσωμένοι στο στερέωμα ζωγραφισμένοι από τον Μπαρμπα-Σπύρο Βασιλείου, ώστε να μην πέφτουν και κλαίνε τα παιδιά. Αλλά εκεί, σταθεροί, να δείχνουν Το βάθος του ουρανού και του μέλλοντός μας. Ομως δεν είναι αληθινοί. Σκηνογραφία! Σκηνογραφία να κρύβει τη λάσπη με […]
Αν ήμουν ο έλληνας πρεσβευτής στο Λονδίνο και έπαιρνα εντολή από την υπηρεσία μου να απαντήσω στο BBC γράφοντας ότι «στην Ελλάδα υπάρχει μόνο μία μειονότης, η μουσουλμανική», θα έστελνα πίσω… μία παραίτηση. Γιατί δεν θα άντεχα ένα τόσο μεγάλο ψέμα, μόνο και μόνο επειδή εδώ και χρόνια (από τον καιρό του Μεταξά) έχει καθιερωθεί […]
Τον πρώτο καιρό, η ευγένεια και η προθυμία των ανθρώπων με είχαν κάνει καχύποπτο. Ζητούσες μια πληροφορία για κάποιον δρόμο και επέμεναν όχι μόνο να σου δείξουν, αλλά να σε πάνε εκεί. Ή έστω να σε ξεβγάλουν προς την κατεύθυνση. Ρωτούσες για το πλησιέστερο ταχυδρομείο – και μόνο που δεν σου αγόραζαν το γραμματόσημο. Με τις […]
Διαβάζοντας για την ανακήρυξη του Κωνσταντίνου Γιαννίτση (πατέρα του πρώην υπουργού Τάσου Γιαννίτση) σε «Δίκαιο των Εθνών», από την πρέσβειρα του Ισραήλ, γύρισα πίσω πολλές δεκαετίες και θυμήθηκα μερικούς ανώνυμους «Δίκαιους» που γνώρισα προσωπικά – και που με κίνδυνο της ζωής τους έσωσαν Εβραίους στα χρόνια της Κατοχής. Αυτοί ούτε διάκριση κέρδισαν ούτε το όνομά τους […]
Αγαπητέ Σταύρο, Τελικά όλα τα ποντίκια εγκατέλειψαν το Ποτάμι (εκτός από ένα-δύο, αν λογαριάζω σωστά) και έμεινες μόνος. Πλήρωσες ακριβά την ευθύτητα και τη συνέπειά σου. Βρέθηκες στην ίδια θέση με Πολιτικούς και Πνευματικούς Γίγαντες, όπως ο Βασίλης Λεβέντης, ο Πάνος Καμμένος και η Φώφη Γεννηματά – αλλά αυτοί έσωσαν το αρχηγιλίκι τους και την Ομάδα […]
(Μαθητική έκθεση) Εμείς οι Μακεδόνες είμαστε περίεργοι άνθρωποι. Oλοι οι Eλληνες έχουν μία πατρίδα: την Ελλάδα. Οι Μακεδόνες έχουν δύο: την Ελλάδα και τη Μακεδονία. Και δεν τους φτάνει η πρώτη όταν νιώθουν ότι απειλείται η δεύτερη. Γι’ αυτούς η Μακεδονία προηγείται. Κι ενώ τόσα χρόνια ζούνε με την Ανατολική Θράκη (των Τούρκων) και τη […]
Τι κάνει ένας άνθρωπος που αγόρασε το πρώτο του βιβλίο (δικό του – όχι δώρο) στα 13 του (θυσιάζοντας πολλά κουλουροτύρια) όταν περάσουν επτά δεκαετίες; Συνεχίζει να κάνει το ίδιο (να αγοράζει και να διαβάζει…) θαμμένος μέσα σε δεκάδες χιλιάδες τόμους που καταλαμβάνουν σχεδόν όλον τον ζωτικό του χώρο. Ομως, με τα χρόνια, όσο γίνεται γνωστός […]
Είκοσι δύο χρόνια τώρα προσπαθώ να εξηγήσω το «Μακεδονικό» σε ξένους δημοσιογράφους. (Ετσι και έχεις καταγραφεί στα καρνέ τους ως «γλωσσομαθής και ομιλητικός», στις κρίσιμες στιγμές θα σε επισκεφθούν όλοι.) «Μα φοβάστε ένα μικρό και άοπλο κράτος;». «Μα το όνομα Μακεδονία δεν αφορά κοινή γεωγραφική περιοχή;». «Μα πώς θεμελιώνετε τον κίνδυνο του αλυτρωτισμού;». «Τι εννοείτε […]
Το χιόνι το πρωτογνώρισα σε ζωγραφιές και φωτογραφίες. Κάτι καρτ-ποστάλ που μας έστελναν φίλοι από την Ελβετία. Απεικόνιζαν μικρά χωριουδάκια με μικρά σπιτάκια που είχαν μυτερές στέγες, γεμάτες χιόνι. Η μητέρα μου έλεγε πως τα ονόμαζαν «σαλέ» κι εγώ θυμόμουνα τα «μπατόν σαλέ» που κυκλοφορούσαν με τα ποτά όταν είχαμε κόσμο. Αργότερα έμαθα να τα […]
Παραμονές των Φώτων τα παιδιά τραγουδάνε τα κάλαντα: «Σήμερα τα Φώτα και ο Φωτισμός…». Αχ, αυτά τα Φώτα, τι ζημιά μάς έχουν κάνει. Από το πολύ φως έχουν πάρει τα μυαλά μας αέρα κι αν δεν αλλάξουμε μυαλά, προκοπή δεν θα δούμε στον αιώνα τον άπαντα. Εδώ βγαίνει ο πρώτος πολίτης της χώρας, ο Πρόεδρος […]
Οι νεότεροι βέβαια δεν ξέρουν τι είναι ο Καζαμίας. Προσφεύγω στο λεξικό της Ακαδημίας: «Ετήσια λαϊκή έκδοση με ημερολόγιο, αστρολογικές προβλέψεις και προφητείες, ανέκδοτα, ονειροκρίτη, συνταγές και άλλες πληροφορίες. Από το ιταλικό casa mia». Σε καθεμία casa (σπίτι) αντιστοιχούσε λοιπόν παλιά και ένας Καζαμίας. Τώρα τις δουλειές του (και πολλά άλλα) κάνει το κινητό. Μετά […]
Eβαλα επίτηδες έναν προκλητικό τίτλο για να πάω λίγο κόντρα στο ρεύμα. Ξέρω πως το «πρέπον» σήμερα είναι να αναθεματίζουμε την κατανάλωση και τον χώρο της: την «καταναλωτική κοινωνία». Και ναι μεν να καταναλώνουμε όσοι μπορούμε (ιδιαίτερα αυτές τις γιορτάρες μέρες), αλλά να το κάνουμε με βαριά καρδιά, με ενοχές και τύψεις – σχεδόν να ζητάμε […]
Εβαλα επίτηδες έναν προκλητικό τίτλο για να πάω λίγο κόντρα στο ρεύμα. Ξέρω πως το «πρέπον» σήμερα είναι να αναθεματίζουμε την κατανάλωση και τον χώρο της: την «καταναλωτική κοινωνία». Και ναι μεν να καταναλώνουμε όσοι μπορούμε (ιδιαίτερα αυτές τις γιορτάρες μέρες), αλλά να το κάνουμε με βαριά καρδιά, με ενοχές και τύψεις – σχεδόν να ζητάμε […]
Με την ευκαιρία της ανακίνησης του θέματος της σλαβομακεδονικής γλώσσας ο συνεργάτης μας Νίκος Δήμου μάς έστειλε ένα παλαιότερο κείμενο δημοσιευμένο στο blog του, Doncat, στις 7.11.2006. Ως γνωστόν, σύμφωνα με την επίσημη κρατική τοποθέτηση, μειονότητες στην Ελλάδα δεν υπάρχουν, εκτός από μία: τη μουσουλμανική. Η οποία, αντίθετα με τα ψηφίσματα της ΔΑΣΕ, τα οποία […]
Από μικρό παιδί στην οικογένεια η σημαντική γιορτή ήταν η ονομαστική. Τα γενέθλια τα θεωρούσαμε ξενόφερτο έθιμο και δεν είχε εφευρεθεί ακόμη η σαχλότερη ελληνική παραλλαγή του σαχλού Happy Birthday («Να ζήσεις, Νικάκη, και χρόνια πολλά…»). Τώρα που έχω και άσπρα μαλλιά, αναρωτιέμαι αν, σύμφωνα με το άσμα, έγινα και σοφός… Κατά ευτυχή σύμπτωση και […]
Το υπεραιωνόβιο αγγλικό περιοδικό «TLS» («Times Literary Supplement») στο τεύχος της 16ης Νοεμβρίου 2018 (αύξων αριθμός 6033!) έθεσε ένα ερώτημα σε μερικούς έγκριτους ιστορικούς και πολιτειολόγους: «Είναι ακριβές να αποκαλούμε τον Ντόναλντ Τραμπ φασίστα;». Η πρώτη απάντηση δόθηκε από τη Mary Beard, διάσημη καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Στην αρχή γράφει ότι έχει […]