Νίκος Δήμου

-Νίκο, εσύ που ξέρεις τόσο κόσμο, δεν μπορείς να βρεις έναν εφοπλιστή να αγοράσει τον ΔΟΛ; – Μη μου πείτε, κύριε Λαμπράκη, πως θέλετε να πουλήσετε τον ΔΟΛ; – Εχω κουραστεί. Εμένα με ενδιαφέρει μόνο η μουσική και το καΐκι μου. Να αρμενίζω και να ακούω. Βρες μου έναν εφοπλιστή, από αυτούς της Νέας Υόρκης […]

Από τότε που κατάλαβα τη δύναμή της, κυνηγάω την ομορφιά. Στους ανθρώπους, στα βιβλία, στα τοπία, στους πίνακες ζωγραφικής, στα γλυπτά, στις μουσικές συνθέσεις. Είναι η καθημερινή τροφή μου, αυτό που με κρατάει στη ζωή. Εχω κάνει πολλά ταξίδια για να δω ένα ημίφως του Ρέμπραντ, τη γαλήνη του Βερμέερ, την οργή του Γκόγια, τα […]

Τον παλιό καλό καιρό, όταν έγραφα στο περιοδικό «RAM» (την εποχή που η πληροφορική ήταν ακόμα περιπέτεια – και όχι business), είχα απορήσει με τις επιδόσεις του ανταγωνισμού. Οχι βέβαια των άλλων περιοδικών πληροφορικής (εκεί πηγαίναμε καλά), αλλά με τα άλλα έντυπα. Μου είχε κάνει εντύπωση ότι στις πρώτες θέσεις της κυκλοφορίας βρίσκονταν έντυπα… αστρολογίας. Αργότερα, […]

Τη λέξη «εθνομηδενιστής» δεν την έχει ούτε το τελευταίο λεξικό της Ακαδημίας. Χρησιμοποιείται συχνά από δεξιούς και (περισσότερο) από ακροδεξιούς σαν ψόγος (ή και ύβρις) για να χαρακτηρίσουν κάποιον που δεν πιστεύει (μηδενίζει) την αξία του έθνους. Ετσι τη διάβασα σε ρεπορτάζ που χαρακτήριζαν ιστορικούς οι οποίοι συμμετέχουν στην επιτροπή των 31 για τον εορτασμό […]

Το πρώτο πράγμα που σε πιάνει από τον λαιμό, όταν προσγειώνεσαι από το εξωτερικό στην Αθήνα, είναι μια βουβή επιθετικότητα που σιγοβράζει γύρω σου. Στην επιφυλλίδα μου στο «Βήμα» το ’84 την είχα ονομάσει «Η Εθνική Τσαντίλα». (Αλλαξα τίτλο αλλά κράτησα πολλά.) Ολοι είναι σφιγμένοι, αγανακτισμένοι, έτοιμοι για καβγά. Κάθε λίγο αυτή η επιθετικότητα ξεσπάει […]

Το γήρας έχει πολλά δυσάρεστα – αν όμως έχει επιζήσει σωστά η μνήμη, έχει και πολλά να πει. Γιορτάζουμε αύριο την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. (Και πάλι θα παρατηρήσω ότι είμαστε μάλλον η μόνη χώρα που γιορτάζει την έναρξη των πολέμων της και όχι τη λήξη τους. Ισως γιατί η λήξη τους δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή.) […]

Γράμμα καλού φίλου. Παραθέτω απόσπασμα: «Με έχεις απογοητεύσει. Τόσα και τόσα σοβαρά συμβαίνουν κι εσύ ασχολείσαι με τα μαύρα τζάμια των μαφιόζικων αυτοκινήτων, με τις διαδικασίες για την έκδοση των διπλωμάτων οδήγησης, κι άλλες καθημερινές ασημαντότητες. Τι διάβολο σπούδαζες τόσα χρόνια φιλοσοφία, τι έγραψες δεκάδες δοκίμια για σημαντικά θέματα, για να παριστάνεις τώρα τον βοηθό […]

Βρίσκεις θέση σε πάρκινγκ των βορείων προαστίων. Δίπλα σου ένα μεγάλο μαύρο SUV (Sport Utility Vehicle). Ενα μείγμα δηλαδή από επιβατικό και τζιπ (υπερυψωμένο και κάπως τετράγωνο). Από την άλλη σου πλευρά, μια μεγάλη μαύρη λιμουζίνα. Το κοινό χαρακτηριστικό και των δύο είναι τα κατάμαυρα τζάμια. Με ειδικές μεμβράνες, όλα τα τζάμια τους έχουν γίνει […]

Ηπεριπέτεια του Πέτρου Τατσόπουλου με τάραξε. (Αυτή τη στιγμή που γράφω είναι ακόμα στην Εντατική.) Ο θάνατος έχει το απόλυτο, το οριστικό. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παρά να θρηνήσεις. Ο «παρ’ ολίγον θάνατος» έχει τη φοβερή αιχμή. Eναν πόντο από ‘κει, η ζωή. Εναν από εδώ, το μηδέν. Ανάμεσα: τα πάντα και τίποτα. Κι […]

Αγαπητέ κύριε υφυπουργέ Ομολογώ ότι μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες δεν γνώριζα καν την ύπαρξή σας – όπως και την ύπαρξη του αντίστοιχου υπουργείου. Μέχρι που ενεπλάκην σε μία πολύπλοκη διαδικασία. Συγγνώμη που απευθύνομαι κατευθείαν σε Σας – αλλά ένας σοφός φίλος μου (δυστυχώς αποδημήσας, όπως οι περισσότεροι σοφοί) μου είχε δώσει μία συμβουλή: «Αν θέλεις να […]

Η είδηση ότι η Σώτη Τριανταφύλλου βραβεύθηκε με το πρώτο Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος υπήρξε για μένα κοινότοπη και απροσδόκητη. Κοινότοπη: γιατί η Σώτη έπρεπε να είχε βραβευθεί εδώ και πολλά χρόνια και πολλές επαναλαμβανόμενες φορές. Τα μυθιστορήματά της υπερέχουν τόσο πολύ από τα συνήθη προϊόντα της ελληνική αγοράς που έμοιαζαν αθέμιτος συναγωνισμός. Τουλάχιστον από εκείνο […]

Δεκαετίες τώρα αυτή η χώρα συνεχώς με ξαφνιάζει. Είναι πραγματικά ιδιότυπη (sui generis) που λέγαν οι Λατίνοι. Να και μία νέα έρευνα από τη You Gov – και πολύ σοβαρή, 60.000 συμμετέχοντες σε 14 ευρωπαϊκές χώρες. Το βασικό ερώτημα (υπάρχουν και δευτερεύοντα) «Ποια χώρα εμπιστεύεστε περισσότερο – τις ΗΠΑ ή την ΕΕ (στοιχεία από την «Καθημερινή» της […]

Οσο περνάνε τα χρόνια, στενεύει ο διάδρομος της ζωής. Τα πλακάκια στο δάπεδο μικραίνουν, οι επιγραφές τους, που ήταν όλο υποσχέσεις, ξεθωριάζουν. Η ροή του χρόνου που αδυσώπητα σε σπρώχνει, σε κάνει να αφήνεις πίσω σχέδια, δεσμεύσεις, όνειρα: Τα πράγματα που δεν θα κάνεις ποτέ. Ασε εκείνα τα μυθικά, στη Σιβηρία, στους βυθούς και στους […]

Στους τρεις αρθρογράφους των «Νέων Εποχών» που άμεσα ή έμμεσα σχολίασαν το κείμενό μου για τον επερχόμενο θρησκευτικό – εθνικιστικό εορτασμό της επετείου του 1821 αφιερώνω το εξής απόσπασμα από την πρόσφατη ειδησεογραφία. Αντιγράφω το επίσημο δελτίο Τύπου που δημοσιεύτηκε σε όλες τις εφημερίδες: «Η επικεφαλής της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, επισκέφθηκε χθες […]

Διαβάζω αυτές τις μέρες ένα βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη, που με έχει αρρωστήσει. Είναι ένα βιβλίο για το μίσος, το πιο απάνθρωπο και το πιο ανελέητο: το θρησκευτικό. Ολες οι θρησκείες, που οι Θεοί τους κηρύσσουν την αγάπη και το έλεος, όταν αντιμετωπίζουν τον αλλόθρησκο, γίνονται φονικές πηγές μίσους και μισαλλοδοξίας. Τίτλος: «Ασπονδοι Αδελφοί – Εβραίοι, […]