Φίλιππος Φιλίππου

Οι σύγχρονοι αστυνομικοί συγγραφείς βάζουν συνήθως τους ήρωές τους να δρουν στη σημερινή εποχή, ενσωματώνοντας στην πλοκή στοιχεία της πραγματικότητας, η οποία αναμφίβολα επιδρά στις σκέψεις και στη συμπεριφορά τους. Αναμφίβολα, χρησιμοποιούν την αστυνομική ίντριγκα ως όχημα για να μιλήσουν για τα φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας, έστω κι αν ορισμένοι κριτικοί αυτό το θεωρούν αρνητικό.

Το πρόσφατο μυθιστόρημα του Πέτρου Μάρκαρη είναι επίκαιρο, ωστόσο δεν αναφέρεται ευθέως στα μνημόνια και στην κρίση που πλήττει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

ο μυθιστόρημα του Γιουτζίν Κιρόβιτς που γράφτηκε μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαΐου του 2014 έχει περάσει από σαράντα κύματα μέχρι να εκδοθεί.

Ο Φίλιπ Κερ, ο οποίος απεβίωσε προσφάτως από καρκίνο, είχε γεννηθεί στο Εδιμβούργο το 1956. Σπούδασε νομικά και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και εργάστηκε ως κειμενογράφος στη διαφήμιση και αρθρογράφος σε εφημερίδες (The Sunday Times, Evening Standard, New Statesman).

Υπάρχουν μυθιστορήματα με εγκλήματα που κατατάσσονται στην αστυνομική λογοτεχνία, μα σε αυτά δεν υπάρχουν αστυνομικοί, ούτε έρευνες, ούτε ανακρίσεις, ούτε βεβαίως τιμωρία των ενόχων και κάθαρση με την αριστοτελική έννοια.

Το νέο μυθιστόρημα του Τζον Λε Καρέ, δηλαδή του Ντέιβιντ Τζον Μουρ Κόρνγουελ, Αγγλου με γαλλικό ψευδώνυμο, που γεννήθηκε το 1931 και στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υπηρέτησε στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες ΜΙ5 και ΜΙ6, είναι ουσιαστικά μια επιστροφή σε εκείνη την εποχή, όταν η Δύση βρισκόταν σε αντιπαλότητα με τη Σοβιετική Ενωση. Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 και η κατάρρευση της ΕΣΣΔ στέρησαν από τον Λε Καρέ τις πηγές των εμπνεύσεών του και τον ανάγκασαν να βρει άλλα θέματα, όπως λ.χ. τα σκάνδαλα των φαρμακοβιομηχανιών (Ο επίμονος κηπουρός).

Ο όρος αστυνομική λογοτεχνία περιλαμβάνει πολλά λογοτεχνικά είδη που έχουν ουσιώδεις διαφορές ως προς την ανάπτυξη του θέματος.

Ολο και πληθαίνουν οι έλληνες συγγραφείς που δοκιμάζουν τις δυνατότητές τους στο γράψιμο αστυνομικών μυθιστορημάτων.

Ο Ντάβιντ Λάγκερκραντζ (1962) σπούδασε Φιλοσοφία και Θεολογία, καθώς και δημοσιογραφία στο Γκέτεμποργκ, ενώ εργάστηκε στην εφημερίδα Expressen ως αστυνομικός ρεπόρτερ. Τον Δεκέμβριο του 2013 ανέλαβε να συγγράψει το μυθιστόρημα Το κορίτσι στον ιστό της αράχνης, τέταρτο μέρος του παγκόσμιου εκδοτικού φαινομένου «Millennium» του Στιγκ Λάρσον (1954-2004).

Γεννημένος το 1956 στο Παρίσι, ο Πιερ Λεμέτρ άργησε πολύ να εμφανιστεί ως συγγραφέας μολονότι για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της λογοτεχνίας.

Η μαφία και η δράση της στην Ιταλία απασχολεί την αστυνομική λογοτεχνία εδώ και δεκαετίες. Την αρχή έκανε ο Σικελός Λεονάρντο Σάσα το 1961, όταν εξέδωσε το μυθιστόρημα Η μέρα της κουκουβάγιας, το οποίο εμπνεύστηκε από τη δολοφονία ενός κομμουνιστή.

Μυθιστορήματα με θέμα τα εγκλήματα ενός σίριαλ κίλερ που σκοτώνει, συνήθως άνευ σοβαρού λόγου, είτε άνδρες είτε γυναίκες άρχισαν να εκδίδονται στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Ενα από τα πρώτα ήταν το κλασικό πλέον ψυχογράφημα Ο φονιάς μέσα μου (1952) του μετρ του σκληρού αστυνομικού αφηγήματος Τζιμ Τόμσον.

Δεν είναι πολλοί οι γιατροί ανά τον κόσμο που ασχολούνται με την αστυνομική λογοτεχνία, ιδίως οι ψυχίατροι.

Δεν είναι πολλά τα προερχόμενα από την αλλοδαπή θεωρητικά βιβλία σχετικά με την αστυνομική λογοτεχνία που κυκλοφορούν στη χώρα μας.

Οταν εκδόθηκε το τοποθετημένο στην Αργεντινή μυθιστόρημα του Καρίλ Φερέ Μαπούτσε (Αγρα, 2013), γράψαμε στα «Βιβλία» ότι «δεν πρόκειται για αστυνομικό ανάγνωσμα με το ερώτημα "ποιος σκότωσε", αλλά για ένα μυθιστόρημα με βίαιες σκηνές, σκοτωμούς και βασανισμούς, με δράση που ολοκληρώνεται με την τιμωρία των "κακών"».

Ο Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ είναι ο θεμελιωτής του νέου γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος, του αποκαλούμενου néo-polar, εκείνος που προσέδωσε στο αμερικανικό hardboiled κοινωνικές και πολιτικές αποχρώσεις με βάση τη μαρξιστική θεωρία.

O δημοσιογράφος Δημήτρης Καμπουράκης (Χανιά, 1961), γνωστός για τη σειρά των βιβλίων του με τίτλο Μια σταγόνα ιστορία, εμφανίστηκε στα γράμματα το 1993 με το βιβλίο Η σιωπή της Αφροδίτης.

Από το εξωτερικό μάς έρχονται αρκετά αστυνομικά μυθιστορήματα, τα οποία συνήθως αντιγράφουν το ένα το άλλο.

Φαίνεται πως κάτι συμβαίνει με τους βρετανούς συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας σε σχέση με τους Γερμανούς, τόσο τους ναζί όσο και τους κομμουνιστές.

Σε αρκετά μυθιστορήματα της Πατρίσια Χάισμιθ, της κυρίας των ψυχολογικών θρίλερ και του σασπένς, πρωταγωνιστούν δύο άντρες, οι οποίοι βρίσκονται σε αντιπαλότητα για ποικίλους λόγους - συνήθως εξαιτίας μιας γυναίκας