Μάνος Στεφανίδης

«Ως προς εμέ θάνατος δεν υπάρχει» Νίκος Εγγονόπουλος Τέχνη θα πει να κρύβουμε την οντολογική μας άγνοια, την υπαρξιακή μας ένδεια με αισθητικό τρόπο. Ενα παράδειγμα: «Χριστός ανέστακας, μωρέ παιδιά!». Με αυτή τη μεγεθυντική, λεκτική υπερβολή, τη λέξη «ανέστακας» – όπως λέμε «μεθύστακας» – ο κρητικός παπάς του Καζαντζάκη σαλπίζει θριαμβικά το χαρμόσυνο γεγονός. Δεν του φτάνει […]

Γνωριμία με το Ιδρυμα Ελληνική Διασπορά και τις πολύτιμες συλλογές του.

«Ενας ποιητής είναι ένας εργάτης στη βάρδια του / ένας στρατιώτης στο πόστο του…». Γιάννης Ρίτσος «Το έργο τέχνης μόνο παρεμπιπτόντως είναι ντοκουμέντο. Κανένα ντοκουμέντο δεν είναι από μόνο του έργο τέχνης». Walter Benjamin, «Μονόδρομος», εισαγωγή – μετάφραση Νέλλη Ανδρικοπούλου, εκδόσεις Αγρα, 2004 Κάθε πόλεμος είναι μια αυτοεκπληρούμενη αθλιότητα, κάθε πόλεμος δεν έχει ποτέ νικητές […]

(Στη μνήμη όσων έφτιαξαν τις εικόνες της πραγματικής πατρίδας, αυτής που ζει ασχέτως επετείων, κομμάτων, επικοινωνιακής λίγδας ή χυδαιότητας) Εν συντομία: Πολιτισμό καλούμε το υλικό ή πνευματικό αποτύπωμα των δράσεων ενός συγκεκριμένου, κοινωνικού συνόλου. Τέχνη, πάλι, το ατομικό αποτύπωμα το οποίο, υπό προϋποθέσεις, επηρεάζει έμμεσα ή άμεσα το ανωτέρω κοινωνικό σύνολο. Σκέφτομαι πως κάθε φορά […]

Αυτό καταντήσαμε: Κουβαλάμε την αρχαία κληρονομιά ως περιττό, εγκεφαλικό βάρος κι όχι σαν τα φτερά που θα μπορούσαν να μας απογειώσουν. Επειδή μελετάμε τους κλασικούς όχι για να πάρουμε απλώς θέση ως προς το ιστορικό παρελθόν τους, όπως έχει υποστηριχθεί, αλλά για να κατανοήσουμε εμείς το, μάλλον ανιστόρητο όσο και εγωπαθές, παρόν μας. Εμπλουτίζοντάς το […]

Είναι προφανές ότι η νυν κυβέρνηση έχει αποφασίσει να συγκρουστεί μετωπικά με εκείνα, τα ελάχιστα, στοιχεία που εδώ και δεκαετίες υπηρετούν την «επανάσταση» μέσα από τα ακαδημαϊκά ιδρύματα αλλά και με όσους τούς στηρίζουν ιδεολογικά. Φανερά ή με την ανοχή τους. Είναι επίσης γνωστό ότι η Αριστερά συγκρότησε την ηγεμονία της στα πανεπιστήμια στηριζόμενη ακριβώς […]

Θέλω αυτή τη στιγμή να μιλήσω για τον πολιτικό Μίκη – επειδή αυτό τον έκαιγε ως την τελευταία του στιγμή περισσότερο ακόμα κι από τη μουσική – και δεν προτίθεμαι, προσώρας, να συμμετάσχω στις κοινοτοπίες περί μεγάλου, μοναδικού κ.λπ. – κι όχι γιατί δεν τα πιστεύω αλλά γιατί αυτά θα τα πουν κυρίως εκείνοι που τον λοιδόρησαν με […]

Κυριακή απόγευμα στην πλατεία Αλεξάνδρας του Πειραιά… Ο Σαρωνικός να στραφταλίζει κι ένας ανατολικός άνεμος να χαϊδεύει τα πρόσωπα, τα μαλλιά σαν το χέρι του Θεού. Ηλιος, ζέστη και ένα φως σχεδόν μεταφυσικό. Πλήθος πιτσιρίκοι, ακόμη και νήπια, παίζουν με το γλυπτό του Τανιμανίδη, το μνημείο για τη Γενοκτονία των Ποντίων, ανεβαίνουν επάνω στους κυλίνδρους […]