Κοιτώντας την Ιστορία που μας κοιτάζει.
Το αίνιγμα, η αντίφαση ή το λάθος είναι κομμάτια του παζλ που λέγεται αλήθεια. Ο Αλντους Χάξλεϊ έγραφε: «Ισως αυτός ο κόσμος να είναι η κόλαση κάποιου άλλου». Ζούμε ήδη τις πιο εφιαλτικές ημέρες του Λεβιάθαν της λεγόμενης τηλε-δημοκρατίας. Αυτής που ξεκίνησε από την ιδιωτική τηλεόραση και γιγαντώθηκε μέσα από τη μοργανατική σχέση τηλεοπτικής εικόνας […]
«…Η μοιχεία, ανακάλυπτε η Εμμα, μπορούσε να είναι το ίδιο βαρετή με τον γάμο… Και τώρα, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η ανούσια ζωή που ζούσε ήταν η ευτυχία που είχε ονειρευτεί…» (από τη «Μαντάμ Μποβαρύ»). «Η ηθική είναι το έσχατο επιχείρημα των μικροαστών» Οσκαρ Ουάιλντ Είναι στατιστικά διαπιστωμένο πως οι πλείστοι των ελλήνων βιβλιοφίλων […]
«… Ο χρόνος έγινε για να κυλάει, οι έρωτες για να τελειώνουν…» Τάσος Λειβαδίτης Χαρούμενοι στο πένθος μας. Ένας πιθανός ορισμός της τέχνης. Επειδή είναι το σκοτάδι που κυοφορεί το φως κι όχι το αντίθετο. Και επειδή όσο επιμένουμε να αφηγούμαστε τον κόσμο τόσο ο σκοτεινός a priori κόσμος γίνεται λιγότερο σκοτεινός. Παύει να είναι […]
Ας αναλογιστούμε: Δυόμισι, σχεδόν, χρόνια αποξένωσης από τη ζωντανή εκπαίδευση έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στα παιδιά. Οι μισοί μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διαπιστώνονται και επισήμως ως λειτουργικά αναλφάβητοι. Σιγά τα νέα. Ποιος έσπασε ποτέ αβγά σε αυτόν τον τόπο; Και το πιο δυσάρεστο (τα καλάθια του τίτλου): Εξι χρόνια στο Δημοτικό και έξι σε Γυμνάσιο […]
Απόψε ο Αντετοκούμπο μπορεί να βάλει το καλύτερο τρίποντο της ζωής του. Κι αυτό όχι σ’ ένα γήπεδο μπάσκετ αλλά σ’ αυτή την ίδια τη μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Τί θέλω να πω; Τίποτα περισσότερο από το ότι σήμερα ο πρωθυπουργός της χώρας θα αντικρούσει την χυδαία ψευδολογία που πριν τρεις σχεδόν […]
Διαβάζω από την εφημερίδα «Τα ΝΕΑ»: «Υπάρχουν πάνω από 2.700 διαφορετικά είδη κουνουπιών σε όλο τον κόσμο. Τα κουνούπια είναι περισσότερο γνωστά για τα ενοχλητικά τσιμπήματα τα οποία προκαλούν κυρίως στον άνθρωπο. Εκτός από αυτό, όμως, έχουν μια ιδιαίτερη σημασία για το οικοσύστημα, μια και όταν είναι στο στάδιο του αβγού ή της πούπας αποτελούν […]
Αυτό που κυρίως κατάφερε η Εθνική Ελλάδος στο Ευρωμπάσκετ είναι να νικάει ακόμα και όταν οι τρεις Αντετοκούνμπο κάθονται στον πάγκο. Σαν τον Αχιλλέα στην ιλιδιακή Τροία που έσπερνε τον τρόμο στους εχθρούς ακόμα και όταν παρέμενε χολωμένος στη σκηνή του. Που νικούσε ακόμα και με την εμφάνιση μόνο των όπλων του. Έτσι συμβαίνει και […]
(Αύγουστο κλαίω τους νεκρούς μου... ...Μνήμη Σμύρνης)
Μια Μαρία κλέβει όλων τις καρδιές στην πασίγνωστη όπερα του Bernstein – και αργότερα στη δημοφιλέστατη ταινία – West Side Story. Μια Μαρία έχει επίσης κατακτήσει εδώ και δυο χιλιετίες τις ψυχές ολόκληρης της Δύσης (το χλωμό της αντίστοιχο στο Ισλάμ είναι ίσως η Φατίμα). Πρόκειται για την Παναγία των ορθοδόξων, τη Santa Maria των […]
Πριν λίγες μέρες ο υπέργηρος πλανητάρχης, παρότι τα χέρια του τρέμουν και το βήμα του είναι ασταθές, εκτέλεσε χειρουργικά από το γραφείο του, μέσω δορυφόρου και σε άμεση παγκόσμια αναμετάδοση, τον ηγέτη της Αλ Κάιντα. Μ’ ένα πάτημα κουμπιού σκότωσε τον περιβόητο αιγύπτιο γιατρό Αλ Ζαουάχρι που κρυβόταν με την οικογένειά του σε καταφύγιο της […]
Ο πρόεδρος Πούτιν μπορεί να πέρασε μία πολύ δύσκολη άνοιξη αλλά το καλοκαίρι του είναι κάθε μέρα και πιο ευχάριστο. Έχει καταφέρει να στριμώξει τη Δύση καθιστώντας μπούμερανγκ τα εναντίον του μέτρα, έχει δημιουργήσει ένα ντόμινο οικονομικών κρίσεων στα κράτη της ευρωπαϊκής Ένωσης και τρώγοντας ατάραχα πρωθυπουργούς σαν αυγοτάραχο (χαβιάρι, ελληνιστί: gauche caviar) εν τέλει […]
Μνήμη 10ης και 24ης Ιουλίου Θα ήθελα, λόγω της ημέρας, να μεταφέρω στους απανταχού Ελληνες ένα ψύχραιμο μήνυμα αισιοδοξίας. Παρά τις εντυπωσιακές δυσκολίες των ημερών και τα πολιτικά παίγνια που βρίσκονται σε εξέλιξη… Χωρίς να υποβαθμίζω διόλου το γεγονός ότι η σημερινή επέτειος της αποκατάστασης της δημοκρατίας συμπίπτει με τη μεγάλη πληγή της τουρκικής εισβολής […]
Δύο κατηγορίες πάντα: Οι δρώντες και οι θεατές Μανόλης Αναγνωστάκης Φοβάμαι ότι έχουμε πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση ως λαός αλλά και υστερικά, σε σημείο βρασμού, ανακλαστικά αφού πανικοβαλλόμαστε απλώς με το άκουσμα ενός εμπορικού – επιτυχημένου ομολογουμένως – τουριστικού τρυκ: του Turkaegean! Σιγά τα αβγά (Τουρκίας). Σιγά δηλαδή την, εύκολη, παγίδα ενός δέντρου που πάλι ετοιμάζεται να μας […]
Τόση νοσηρότητα, τόση ενοχική περιέργεια, τόση προφανής ηδονή εκ μέρους του ευρύτερου κοινού από την συνειδητοποίηση ότι το μεγάλο κακό - κατά βάθος - αφορά πάντα στους άλλους και όχι σε μας, είναι πραγματικά αποκαλυπτική
(Αν ο Ηράκλειτος είχε διαβάσει Μπέκετ) Η μόνη πραγματικότητα που ισχύει, κατοχυρώνεται στην ανάμνηση. Αποκλειστικά. Το παρόν υπάρχει όπως εξάλλου και το μέλλον μόνο όταν αμφότερα καταστούν παρελθόν. Η τέχνη, πάλι, είναι εκείνη η δύναμη που ακυρώνει τον χρόνο, που φτιάχνει τη μοναδική πραγματικότητα. Υπάρχει μία τέχνη πραϋντική κι ευχάριστη που υποδύεται πολύ πειστικά ότι, […]
Τι συμβαίνει όμως όταν σβήνουν οι προβολείς, όταν κατεβαίνουν οι ρήτορες από τις εξέδρες και όταν σταματούν οι μπάντες να παιανίζουν;
«…Η τέχνη πρέπει να υπάρχει σε χώρους ιδεολογικά σεσημασμένους επιδιώκοντας σταθερά τη σύνθεση και την υπέρβαση…» Τέχνη αποκαλείται το σκοτεινό εκείνο ορυχείο της παγκόσμιας μελαγχολίας. Καμία εύκολη παρηγοριά. Η τέχνη γεννήθηκε από την έλλειψη και ψωμίζεται από τον πόνο του ανθρώπου και των πραγμάτων. Η ζωγραφική, πάλι, γεννήθηκε από την ντροπή του λευκού. Η γλυπτική […]
Τα γεγονότα, αγαπητέ μου Σάντσο, είναι οι εχθροί της αλήθειας (Δον Κιχώτης)