Πάνω από 200.000 πολίτες προσπάθησαν να ξυπνήσουν τις ηγεσίες της Κεντροαριστεράς, αλλά φαίνεται ότι τζάμπα χαράμισαν τον κόπο τους.
Η εικόνα του παραπαίοντος και υποβασταζόμενου προέδρου της Κομισιόν, πέρα από τα κακεντρεχή σχόλια, παραπέμπει σημειολογικά, τηρουμένων των αναλογιών, στην κατάσταση της ίδιας της Ευρώπης.
Μπορεί να μην έσκισε τα μνημόνια, αλλά τη γραβάτα τη φόρεσε ο κ. Τσίπρας
Θα μπορούσε να ήταν καλύτερη η συμφωνία για το Μακεδονικό;
Θα περίμενε κανείς ότι ύστερα από μια δεκαετία κρίσης, με οδυνηρές απογοητεύσεις και διαψεύσεις, τα κύματα παραλογισμού θα είχαν υποχωρήσει.
Η εργαλειοποίηση της ιστορικής μνήμης υπήρξε για αρκετές δεκαετίες κυρίαρχη επιλογή τόσο από την Αριστερά όσο και από τη Δεξιά.
Είμαστε η μόνη ίσως ευρωπαϊκή χώρα, όπου όχι μόνο δεν απορρίπτουμε τη βία ως μέσο πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης, αλλά τη θεωρούμε περίπου ως αναμενόμενη συμπεριφορά.
Το νέο παραμύθι που άρχισε να πλασάρει στην πολιτική αγορά ο κ. Τσίπρας είναι η επιστροφή στην κανονικότητα.
Τελικά αποκτήσαμε Κίνημα Αλλαγής ή κίνημα αναξιοπαθούντων βουλευτών και στελεχών που αναζητούν σωσίβιο επιβίωσης για την επόμενη μέρα; Τζάμπα σηκώθηκαν από τον καναπέ 220.000 πολίτες που πίστεψαν ότι επιτέλους η πάλαι ποτέ ένδοξη δημοκρατική παράταξη μπορεί να αναγεννηθεί εκ της τέφρας της; Οσα παρακολουθούμε πάντως τις τελευταίες εβδομάδες δεν δικαίωσαν ούτε τις ελπίδες ούτε τις αγωνίες τους.
Οσοι έτρεφαν ελπίδες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζεται και ότι σταδιακά μπορεί να μεταστραφεί σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα δεν πρέπει να αισθάνονται και ιδιαίτερα ευχάριστα με τη λάσπη που εκτοξεύεται απευθείας από τα υπόγεια του Μαξίμου.
Σε λίγες μέρες θα τιμήσουμε - τρόπος του λέγειν - για άλλη μια χρονιά την παγκόσμια ημέρα ελευθερίας του Τύπου. Δυστυχώς κάθε χρόνο οι εκθέσεις διεθνών οργανισμών καταγράφουν, αντί για βελτίωση, μια διαρκή επιδείνωση, μια διόγκωση διώξεων
Αν για κάτι διακρινόμαστε εμείς οι Ελληνες, είναι για την κοντή ή την επιλεκτική μας μνήμη.
Αν σε κάτι έχει διαπρέψει αυτή η κυβέρνηση είναι στο παραμύθιασμα πάντων και πασών. Εχουν μια ικανότητα οι άνθρωποι να μοιράζουν ανέξοδες υποσχέσεις και να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ακολουθούν πιστά τη συνταγή του δημοφιλούς κωμικού Γκράουτσο Μαρξ που έλεγε «αν δεν σας αρέσουν οι ιδέες μου, μην ανησυχείς, έχω κι άλλες...».
Αν επιχειρούσε κάποιος να ανιχνεύσει τι αλλαγές έχουν επέλθει στην Ελλάδα αυτά τα χρόνια της κρίσης και της κατάθλιψης, τα συμπεράσματά του θα ήταν μάλλον απογοητευτικά.
Η ιστορία με την «υποκλοπή» και την εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων δεκάδων εκατομμυρίων χρηστών του Facebook για απόκτηση πολιτικής επιρροής φέρνει στο προσκήνιο αφενός την κυριαρχία μερικών τεχνολογικών κολοσσών και αφετέρου τον καταλυτικό ρόλο που παίζουν στην ενημέρωση, άρα και στη διαμόρφωση της πολιτικής και κοινωνικής κουλτούρας σε πλανητικό επίπεδο.
Γενικώς η Κεντροαριστερά, η Σοσιαλδημοκρατία, δεν διάγει και τις καλύτερες μέρες της όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Η εποχή που κατόρθωνε να συνδυάζει την οικονομική αποτελεσματικότητα με την κοινωνική προστασία, την ανάπτυξη και την αλληλεγγύη παρήλθε κάτω από την πίεση της παγκοσμιοποίησης, της οικονομικής κρίσης, οδηγώντας στην άνοδο των κάθε λογής και φυράματος λαϊκιστών.
Οι εκρήξεις βίας που παρακολουθούμε τις τελευταίες εβδομάδες στην πρωτεύουσα, αλλά και σε αρκετές πόλεις της Περιφέρειας, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, ωστόσο η έκταση και η επιθετικότητα των κάθε λογής αντεξουσιαστών έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Η λατρεία και η ανοχή της βίας ενδημούν στην ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες, σε πολλαπλά μάλιστα επίπεδα. Από τον διχαστικό και εμφυλιοπολεμικό πολιτικό λόγο που κυριαρχεί, ιδιαίτερα αυτά τα χρόνια της κρίσης, μέχρι την υποτιθέμενη χαμηλή παραβατικότητα που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας.
Ενα δυο, εν δυο, κάτω, έχουμ' αρχηγό βαρβάτο
Η πολιτική και κοινωνική ζωή βρίσκεται για πολλοστή φορά παγιδευμένη στην αρένα ενός αντιπολιτικού λαϊκισμού. Δεν χρειαζόταν άλλωστε και μεγάλη προσπάθεια.
Μια συνύπαρξη με πολλαπλές συνειρμικές συνδηλώσεις αναμένεται τις προσεχείς ημέρες.