Μια επόμενη κρίση στις σχέσεις μεταξύ της Ενωσης και της Ελλάδας το πιθανότερο είναι να προέλθει από την ίδια την «αδυναμία» της Ευρώπης και όχι από ενδοελληνικές διενέξεις, όπως αυτή του «αντιευρωπαϊκού» δημοψηφίσματος του 2015.
Αν κάτι έβαλαν στο περιθώριο οι ιταλικές βουλευτικές εκλογές είναι τη διαίρεση Αριστερά / Δεξιά, η οποία φαίνεται να βρίσκεται πλέον σε χειμερία νάρκη.
Μια πολύ πρόσφατη έρευνα περί συνωμοσιολογίας στη Γαλλία, όπου καταγράφονται υψηλά ποσοστά «πίστης» σε συνωμοσιολογικά κλισέ, μας δίνει το μέτρο μιας σημερινής ανορθολογικής κοσμοθέασης που διατρέχει μεγάλο μέρος των δυτικών κοινωνιών.
Το νεφέλωμα της αποκαλούμενης ριζοσπαστικής ιδεολογίας που στην πραγματικότητα είναι η μετωνυμία του αριστερού εθνικολαϊκισμού, τόσο στην Ελλάδα όσο και αλλού, συνέχεται από την εξισωτική μνησικακία.
Ο Εμανουέλ Μακρόν ηγούμενος μιας «κεντρώας» κινητοποίησης, ενός «κινήματος» της κοινωνίας των πολιτών
Η νίκη του Εμμανουέλ Μακρόν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και η διαφαινόμενη επικράτησή του στις 7 Μαΐου ήταν το αποτέλεσμα του κλονισμού της κυριαρχίας των δύο μεγάλων κομμάτων, των Σοσιαλιστών και της ρεπουμπλικανικής Δεξιάς.
Ηαντίληψη ότι η «Ιστορία» γράφεται πάντα από τους «ισχυρούς» και πάντα στα «παρασκήνια» δεν είναι καινούργια.
Το σημερινό φαινόμενο της σοσιαλδημοκρατικής υποχώρησης δεν είναι μόνον ελληνικό, αφορά σχεδόν το σύνολο της Ευρώπης, σε κάθε περίπτωση της Νότιας Ευρώπης.
Στοχασμοί αυτογνωρισμού είναι η «πολιτική από στόμα σε στόμα». Ανασκαφές της συλλογικής συνείδησης, κριτική των νοοτροπιών, της επιβίωσης των μύθων,
Ορισμένοι αναλυτές, όχι αναγκαστικά προερχόμενοι από τη Δεξιά, άρχισαν να το πιστεύουν.