Το μεγάλο σκάνδαλο της Cambridge Analytica με την υφαρπαγή προσωπικών δεδομένων εκατομμυρίων χρηστών του facebook δείχνει ότι το Διαδίκτυο είναι πλέον και ένας τόπος του κακού.
Σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον «Μάη του '68» και το ερώτημα τι έχει μείνει από το γεγονός απασχολεί ήδη ερευνητές, εκδότες, συγγραφείς, ιστορικούς, καθηγητές πανεπιστημίου, άλλους στοχαστές κ.λπ
Ενα επεισόδιο του αστυνομικού δελτίου, φυσικά μέσα από τη μυθοπλαστική μεταγραφή του, αποτελεί το πρωτογενές αφηγηματικό υλικό στο μυθιστόρημα του Κώστα Λογαρά «Τα πουλιά με το μαύρο κολάρο» (Καστανιώτης).
Απονέμονται την Τετάρτη, 7 Μαρτίου, στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου Μουσικής, τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία 2015 και 2016, καθώς και τα Βραβεία Συγγραφής Θεατρικού Εργου 2016.
Κυκλοφόρησε τον περασμένο φθινόπωρο στα ελληνικά, αλλά δεν του δόθηκε η προσοχή που του άξιζε. Είναι το βιβλίο της Αντρέα Μαρκολόνγκο «Η υπέροχη γλώσσα. 9 λόγοι για ν' αγαπήσεις τα αρχαία ελληνικά» (La lingua geniale. 9 ragioni per amare il greco), που εκδόθηκε από τον Πατάκη (μετάφραση Αννα Παπασταύρου).
Το «Πεντιγκρή» του Ζoρζ Σιμενόν είναι ένα μεγάλο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα που επιτέλους μπορούμε να το διαβάσουμε και στα ελληνικά, στη μετάφραση της Αργυρώς Μακάρωφ (Αγρα).
Η εποχή των σκανδάλων και της σκανδαλολογίας, η εποχή των μεγάλων αντιπαραθέσεων, όπως αυτή που ζούμε σήμερα (Novartis, Μακεδονικό), ευνοείται πολύ από τη νέα επικοινωνιακή πραγματικότητα που λέγεται «φούσκα» (με αγγλικούς όρους, bubble ή eco chamber).
Ενα, εν πολλοίς, άγνωστο κεφάλαιο της ιστορίας των ιδεών στην Ελλάδα διερευνά ο Παντελής Βουτουρής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, στο βιβλίο του «Ιδέες της σκληρότητας και της καλοσύνης.
H Ελενα Φεράντε αρθρογραφεί από το προπερασμένο Σάββατο στο «Weekend magazine» της βρετανικής εφημερίδας «The Guardian».
Διαβάζω με φανατισμό τις λογοτεχνικές κριτικές, κυρίως αυτές που έχουν αφηγηματικότητα και στηρίζονται στη γλώσσα και στο επιχείρημα. Μου αρέσει το αγγλοσαξονικό μοντέλο κριτικής και ένας από τους ήρωές μου είναι ο Αλφρεντ Κάζιν. Δεν μου αρέσουν οι ισοπεδωτικές κριτικές.
Από τις 20 ως τις 30 Ιανουαρίου, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος διοργανώνει στη νέα της έδρα, στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ένα ενδεκαήμερο αφιέρωμα στο Ολοκαύτωμα του ελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού εβραϊσμού.
Η Aristophil ήταν μια γαλλική επενδυτική εταιρεία που επένδυε τα χρήματα των πελατών της σε ασυνήθιστες αξίες: χειρόγραφα, αλληλογραφίες και σπάνια βιβλία, ό,τι συνηθίζουμε να ονομάζουμε τεκμήρια πολιτιστικής κληρονομιάς. Νομίζω ότι μόνο στη Γαλλία θα μπορούσε να υπάρχει μια τέτοια εταιρεία.
«Πίσω μου μπορείτε να διαπιστώσετε την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού» είπε η ρεπόρτερ του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του πρώτου καναλιού της κρατικής τηλεόρασης, στην απευθείας μετάδοση από κάποιο χιονισμένο προάστιο της πρωτεύουσας.
Εκπληξη το πρώτο βιβλίο του Γιώργου Κυριακόπουλου «Η τρισεγγονή της Αραπίνας» (Βιβλιοπωλείον της Εστίας), με 21 ιστορίες που κινούνται, θεματολογικά και χαρακτηριολογικά, εντός ή και στα όρια του αστικού κόσμου στις δεκαετίες 1950, '60 και '70, μολονότι ο χρόνος δεν είναι αυστηρά οριοθετημένος.
Η Λούνα Γκατένιο ήταν μια Ελληνοεβραία της Θεσσαλονίκης.
Κίνηση εξωστρέφειας, που έχει και συμβολικό βάρος, είναι η δημιουργία και η λειτουργία του ηλεκτρονικού βιβλιοπωλείου του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών στη διεύθυνση history-bookstore.eie.gr.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν από τους μακροβιότερους πολιτικούς και επιπλέον ένας από τους ελάχιστους statesmen ή hommes d'état που ανέδειξε ο 20ός αιώνας.
Μια τολμηρή αυτοβιογραφία, με πολλές πτυχές, υπογράφει ο Ηλίας Κουλουκουντής στο βιβλίο του Απρόσιτες ακτές - Η ζωή σε μια ελληνική εφοπλιστική οικογένεια, που μόλις κυκλοφόρησε (εκδόσεις Ποταμός, μετάφραση Βίκη Ποταμιάνου).
...αλλά όχι το τέλος του παιχνιδιού. Συνοψίζω όσα είπε ο γάλλος πολιτικός φιλόσοφος και ιστορικός Πιερ Ροζανβαλόν την περασμένη Τρίτη στη διάρκεια ενός γεύματος εργασίας στη Γαλλική Πρεσβεία. Είπε:
Είδα την ταινία του Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα» και μου άρεσε.