Γρηγόρης Μπέκος

Ο ανώνυμος αφηγητής στο νέο μυθιστόρημα του 68χρονου Ερι Ντε Λούκα ζει στον ιταλικό Βορρά, κοντά στα σύνορα της χώρας του, κάτω από τα βουνά που, ως αναρριχητής, τα ξέρει απέξω κι ανακατωτά.

Η αμεσότητα του Γιάννη Ξανθούλη είναι σαρωτική, ο αυτοσαρκασμός του αδυσώπητος. «Πείτε μου, το διαβάσατε ολόκληρο;» μας ρώτησε. «Ασφαλώς, και πολύ γρήγορα μάλιστα» του απαντήσαμε.

O Πάολο Κονιέτι απέσπασε το Βραβείο Strega 2017, την κορυφαία λογοτεχνική διάκριση της Ιταλίας, για το μυθιστόρημά του «Τα οχτώ βουνά» (Le otto montagne) που κυκλοφόρησε από τον οίκο Einaudi.

Τι μπορεί να απορροφήσει τον αναγνώστη λογοτεχνίας σε μια εποχή - όπως η δική μας, ιδίως η δική μας - κατά την οποία η προσοχή του κατακερματίζεται με ταχύτατους ρυθμούς;

ην ανακάλυψε στο Παρίσι, εντελώς τυχαία. Γευμάτιζε με μια φίλη του που εργαζόταν σ' ένα μουσείο και αυτή τον προέτρεψε να πάει να δει εκείνη τη μικρή έκθεση. «Δεν ήξερα ούτε ποια ήταν ούτε τι πήγαινα να δω».

Η Κάρεν Βαν Ντάικ, καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη, τούτη την περίοδο είναι σε εκπαιδευτική άδεια. Λίγες ώρες προτού επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για τη Θεσσαλονίκη, βρεθήκαμε στους ατμοσφαιρικούς χώρους της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και στη συνέχεια ήπιαμε έναν καφέ στο Κολωνάκι.

Ολα αρχίζουν με μια επίπονη σκηνή, μια φλεβαριάτικη ημέρα του 1933, σε κάποια απομακρυσμένη γωνιά των Αυστριακών Αλπεων, εκεί όπου «η αιώνια παγωνιά ροκανίζει τα πάντα».

Διαπιστώνουμε - καθώς διαβάζουμε το νέο μυθιστόρημα της 87χρονης Εντνα Ο'Μπράιαν - ότι η πεζογραφία αυτής της μεγάλης κυρίας της σύγχρονης αγγλόφωνης λογοτεχνίας δεν έχει χάσει τίποτα από το νεύρο και την ορμητικότητά της.

ΗΘεσσαλονικιά Εφη Καλλιφατίδη έφυγε νωρίς από τη ζωή, την Πρωτοχρονιά, σε ηλικία 63 ετών, ύστερα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Βρισκόμαστε - υποτίθεται - στο Τέιμς Λόκντον, είναι μια μικρή παραποτάμια πόλη στα περίχωρα του βομβαρδιζόμενου Λονδίνου.

«Πιστεύω ότι προσέφερα μια καινούργια κατανόηση της ανθρώπινης κοινωνίας και της ανθρώπινης ιστορίας ως δημιουργίας και όχι ως υποκείμενης σε αδήριτους ιστορικούς νόμους».

Ο Νίκος Μπακουνάκης έχει γράψει για πόλεις-υποκείμενα ή αντικείμενα της Ιστορίας: για την Πάτρα στον 19ο αιώνα (επί τη βάσει ελληνικών, γαλλικών και βρετανικών πηγών) ή για την Αθήνα (έτσι όπως εμφανίζεται η πρωτεύουσα στη λογοτεχνία).

Επιστημονικό ήθος σημαίνει, μεταξύ άλλων, να έχεις ασχοληθεί πρωτοποριακά με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 για περισσότερο από μισό αιώνα και, την ίδια στιγμή, προβληματισμένος για το επίπεδο της συλλογικής αυτογνωσίας, να υποστηρίζεις σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο ότι, στην πραγματικότητα, δεν την ξέρουμε.

Η Λίντια Ντέιβις τιμήθηκε το 2013 με το Διεθνές Βραβείο Booker. Είναι διάσημη για τις πολύ σύντομες ιστορίες της.

Το Βραβείο Γκονκούρ 2017, η ύψιστη λογοτεχνική διάκριση της Γαλλίας, ανακοινώθηκε την περασμένη Δευτέρα, όπως πάντα, από το παρισινό εστιατόριο Ντρουάν. Ο εφετινός νικητής είναι ο 49χρονος Ερίκ Βουιγιάρ για το βιβλίο του L' ordre du jour (Ημερήσια διάταξη) που κυκλοφόρησε τον Μάιο από τις εκδόσεις Actes Sud.

Ενας ποιητής και ένας κριτικός της λογοτεχνίας. Δύο σημαντικές μορφές των ελληνικών γραμμάτων.

«Το σκοτάδι πέφτει μέσα μου βαθιά, μου πιέζει την ψυχή. Κρότοι από όπλα, θαρρείς μπαίνω μέσα σε φέρετρο, η νύχτα όπου μπήκα δεν αφήνει καμιά διαφυγή» γράφει η Ασλί Ερντογάν και ο αναγνώστης έχει την αίσθηση - για μια ακόμη φορά, επειδή το ίδιο συμβαίνει καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης - ότι δεν διαβάζει απλώς τις (ενίοτε συνταρακτικές) αράδες μιας συγγραφέως, αλλά ότι ακούει απευθείας την αποκαμωμένη, ραγισμένη φωνή μιας ολόκληρης χώρας ή - τουλάχιστον, για να είμαστε ακριβέστεροι - της δημοκρατικής και προοδευτικής Τουρκίας που τα τελευταία χρόνια έχει σαρωθεί από το καθεστώς του συνεπώνυμου προέδρου και βρίσκεται σε μια κατάσταση ιλιγγιώδους αμηχανίας και έκδηλου τρόμου.

Στο καινούργιο βιβλίο του Χρήστου Οικονόμου με τίτλο Οι Κόρες του Ηφαιστείου περιλαμβάνεται και η ιστορία «Γάντια για τα χείλια».

«Από την εμπειρία που έχω, θα έλεγα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πλήττουν αν επιχειρήσεις να τους πεις την ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ακόμα κι αν είσαι εξαιρετικά σύντομος. Εμένα πάντως μου αρέσει πολύ αυτού του είδους η πλήξη, επειδή πραγματικά δεν θα ήθελα να περιγράψω ούτε στον εαυτό μου ούτε και σε κανέναν άλλον την αναμφίβολα ενδιαφέρουσα ιστορία που θα ακολουθούσε την κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος» έγραφε πριν από μερικά χρόνια ο Ρόμπερτ Μενάσε.

Το δεύτερο μυθιστόρημά της με τίτλο Γλυκό τραγούδι (Chanson douce) είχε σκαρφαλώσει ψηλά στις λίστες των ευπωλήτων πολύ πριν αποσπάσει, το 2016, το περίφημο Βραβείο Γκονκούρ.