Αμάντα Μιχαλοπούλου

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Ελληνας, ένας Αγγλος, ένας Γερμανός και ένας Ισπανός. Αποφάσισαν να γράψουν μια ιστορία ο καθένας τους που να να εξηγεί όσο καλύτερα γίνεται την ανθρώπινη κατάσταση.

Οταν ήμασταν φοιτητές, τα «Μαύρα φεγγάρια του έρωτα» ήταν η ερωτική μας βίβλος. Αντί για τις πενήντα αποχρώσεις του γκρι, είχαμε τις πενήντα αποχρώσεις της σημειολογίας. Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ ήταν ο θεός μας: μιλούσε για τον έρωτα τρυφερά –«γαλλικά» – και ταυτόχρονα πολύ τολμηρά. Απευθυνόταν σε «συναισθηματικούς ηδονιστές» (δικός του ο όρος), το σώμα ήταν […]

Στην έξοδο του μοναστηριού η ζωή τής φάνηκε τρομερά θορυβώδης: κόρνες, φωνές, βενζινάδικα, τιμοκατάλογοι εστιατορίων. Το τοπίο με τα σχίνα και τους ελαιώνες απομακρυνόταν σε κάθε στροφή του δρόμου. Η Στεφανία κοιτούσε από το παράθυρο του ταξί τα φαινόμενα της καθημερινής ζωής, όλα τα φυσιολογικά πράγματα που ήξερε (γυναίκες που τραβολογούσαν τα παιδιά τους, ζευγάρια […]

Γιατί πάμε διακοπές; Τι θέλουμε στ’ αλήθεια να διακόψουμε; «Το ταξίδι για μένα ήταν πάντα και αποκλειστικά ένα μέσο διαφυγής από τη σύγχρονη ζωή: τον πυρετό, τις ανησυχίες, τα προβλήματα – και τη ρουτίνα της». Ο Κώστας Ουράνης, ο εθνικός μας ποιητής της φυγής, έδωσε πολύ νωρίς στις διακοπές το ορθολογικό τους υπόβαθρο. Ετσι είναι: […]

Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις. Είναι υπεραπασχολημένος από τότε που έγινε «μισοδιάσημος», όπως λέει αυτοσαρκαστικά. Μετά τη συνέντευξή του στο «Spiegel», δύο κανάλια της γερμανικής τηλεόρασης ζήτησαν να τον επισκεφτούν κι εκείνος αρνήθηκε. «Δεν μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά, ξέρετε. Αφήστε που δεν είμαι και φίλος των Γερμανών λόγω καταγωγής. Οι γονείς […]

Ανεβαίνω. Ο αέρας μού χτυπάει το πρόσωπο, οι ελιές έχουν μπουμπουκιάσει. Αφησα πίσω μου τη Στοά της Αγοράς, το Βουλευτήριο και έχω πάρει ένα κακοτράχαλο μονοπάτι που οδηγεί στο μεγάλο θέατρο της Κασσώπης. Ο άνδρας μου και οι φίλοι μας παραπονιούνται «πού μας τρέχεις γέρους ανθρώπους;». Ακούμπησαν στα πολυγωνικά τείχη και με απείλησαν ότι αν […]

O Tζον Σιμενόν είναι ψηλός και αθλητικός. Κάποτε ο πατέρας του, Ζορζ Σιμενόν, είχε «φωτογραφίσει» την αθλητική φιγούρα του σε ένα μυθιστόρημα, περιγράφοντας την εμμονή του με τα σπορ και την ελληνική μυθολογία. Σοκαρισμένος, ο νεαρός τότε Τζον έκανε 20 χρόνια να ξαναδιαβάσει μυθιστόρημα του πατέρα του. Στο μεταξύ, συνέβησαν πολλά – το πιο τραγικό […]

«Δεν είμαι διανοούμενη, δεν μαθαίνω από τα βιβλία, μαθαίνω από τους ανθρώπους. Πιστεύω ότι όλα εγγράφονται στο σώμα». Καθώς μιλάει, η Καρόλ Μπουκέ ρίχνει μια μοβ πασμίνα γύρω από τους ώμους της. Πράγματι, όλα εγγράφονται στο σώμα. Και η γλώσσα του σώματος λέει ότι χρειάζεται λίγη ησυχία και προστασία λίγο προτού δεχθεί το βραβείο της […]

Η Λία έκανε τις διατάσεις της και έλεγξε για τελευταία φορά τις παραμάνες – συγκρατούσαν στο στήθος τον αριθμό συμμετοχής της στον ημιμαραθώνιο. Είχε να βρεθεί με τόσο κόσμο από τότε που ήταν φοιτήτρια και κατέβαινε σε διαδηλώσεις. Τώρα πια δεν πήγαινε σε καμιά διαδήλωση και ντρεπόταν για αυτό. Οταν πετύχαινε διαδηλωτές με πανό, άλλαζε […]