Πέτρος Μακρής

Η πρώτου μεγέθους γκάφα των «Πυρήνων της Φωτιάς» όχι μόνον ν’ αναλάβουν την ευθύνη της αποστολής των παγιδευμένων με εκρηκτικά τρομοδεμάτων

Λυπούμαι που ίσως δυσαρεστηθούν με το σημερινό σημείωμά μου ορισμένοι μέχρι …. καταψύξεως ψύχραιμοι

Τελικά, την εβδομάδα που πέρασε, η Τουρκία του νεο-σουλτάνου ΤαγίπΕρντογκάν και της ισλαμικής φονταμενταλιστικής συντροφιάς του πήρε το πρώτο (μακάρι και το τελευταίο) μάθημα πολιτικού σοφρωνισμού, τόσο από την Ολλανδία, όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.).

Το απότομο, σε εκλογικά ποσοστά ανεμογκάστρι, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει ήδη τη δική του πασίγνωστη

Τι οφείλει να πράξει μια ένωση κρατών, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) όταν ένα κράτος-μέλος της απειλείται στην εθνική του κυριαρχία, από γειτονικό κράτος, που δεν ανήκει στην Ένωση αυτή; Στο ερώτημα αυτό που είναι και ερώτημα των περισσότερων Ελλήνων, αρνούνται ν’ απαντήσουν τα κέντρα αποφάσεων στις Βρυξέλλες.

Η σύνθετη λέξη, «Κεντροαριστερά», σκοπιμότερο και ωφελιμότερο θα ήταν ν’ αντικατασταθεί από τους ισοδύναμους εννοιολογικά όρους «σοσιαλδημοκρατικός» ή «κεντροσοσιαλιστικός» χώρος. Για τον απλούστατο λόγο,

Τελικά, αυτό το αστείο με τις περιπέτειες του Συριζανελικού υπουργείου Προστασίας του Πολίτη έχει παρατραβήξει. Ο Γιάννης Πανούσης αναγκάστηκε σε παραίτηση, διότι δεν άντεχε άλλο την κυβερνητική σκόπιμη

Αρκετοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ, (πάντως όχι εσωκομματικοί), αξιολογούν την πρόταση του Νίκου Φίλη για συνεργασία «ακόμη και με το βρώμικο ΠΑΣΟΚ», ως απόπειρα ρήγματος, στη συνοχή του κυβερνώντος κόμματος. Πρόκειται για μεγάλη πλάνη και αυταπάτη, που ευτυχώς έπαυσε να βαυκαλίζει και τον πιο αφελή οπαδό του ΠΑΣΟΚ.

Σε όλες τις κυβερνήσεις αλλά και στα κόμματα που στέκονται στα πόδια τους με οριακές τρεμάμενες πλειοψηφίες, το πρόβλημα των περισσότερων βουλευτών τους δεν είναι πώς θα δουλέψουν για την προκοπή της πατρίδας (αστεία πράγματα), αλλά πώς θα επανεκλεγούν!...

Χωρίς ιδεοληπτικές υπερβολές, το χρονικό της καθυπόταξης του συστήματος ενημέρωσης στον Συριζανελικό

Όταν μια πόλη πολιορκείται ασφυκτικά από ορδές πλιατσικολόγων και οι υποτίθεται φίλιες δυνάμεις των

Διαστάσεις τζιχαντικής ανθρωποφαγίας παίρνει συχνά το μίσος κάποιων παλικαράδων της εκάστοτε εξουσίας, αλλά και των συνδεδεμένων με αυτούς απλών, απονήρευτων και φανατισμένων πολιτών, όπως και

Ο λόγος σ’ αυτό το σημείωμα γίνεται, τόσο για τον διεθνή ταραξία, νεο-Σουλτάνο Ταγίπ Ερντογκάν, αλλά και για τη σημερινή ελληνική διπλωματία, η οποία με την ενδοτική της αδράνεια θα μπορούσε να συγκριθεί με το ταπεινωτικό χρονικό της «αψόγου στάσεως» έναντι των Τούρκων, για τις σφαγές των αδελφών μας στα Χανιά της Κρήτης, κατά τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο των «τριάντα ημερών», το 1897.

Συχνά αναρωτιέμαι εάν και κατά πόσο τα πάνε καλά με τη συνείδησή τους όσοι με... καμάρι αποκαλούν τον εκάστοτε

Το ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το βυθιζόμενο κυβερνητικό σκάφος, δεν αμφισβητείται. Το καίριο

Χωρίς αμφιβολία, η χειρότερη ενδημική αρρώστια στους κόλπους των κομμουνιστογενών ή και ακροδεξιών πολιτικών κινημάτων, με ψευδοκοινοβουλευτικό μανδύα, είναι ο ρόλος ορισμένων-ευτυχώς όχι όλων-κομματικών επιτρόπων, επιθεωρητών, ή κατά την διεθνώς αποδεκτή ονομασία «κομισαρίων».

Έχει πλέον καταντήσει αποκρουστική και πληκτική μανιέρα, ο φυγόδικος τρόπος απόκρουσης τεκμηριωμένων

Έστω και με το μεσαιωνικό συγχωροχάρτι του νόμου περί ευθύνης υπουργών-που φαίνεται να προσποιούνται πως το ξεχνούν συμπολίτευση και μέρος της αντιπολίτευσης-η ελληνική Κοινή

Δεν ήταν δα και τόσο εντυπωσιακό το πολιτιστικό προεκλογικό ντεμπούτο του συμπαθέστατου Κυριάκου Μητσοτάκη,

Το πολιτικό, ιδεολογικώς, ερμαφρόδιτο μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (ψευδοαριστερά+ακροδεξιά) συγκεντρώνει, στην κοινοβουλευτική του ομάδα και το υπουργικό συμβούλιό του, ίσως τη μεγαλύτερη αναλογία πανεπιστημιακών, σε σύγκριση με τα άλλα κόμματα της Βουλής.