Μαρία Λούκα

ΟΑντόνιο Ματσάδο, ο αυτοεξόριστος ισπανός ποιητής (1875-1939), κωδικοποίησε με μαεστρική απλότητα σε ένα δίστιχο τη διαχρονική προσπάθεια των ανθρώπων να ανοίγουν δρόμους προόδου και χειραφέτησης εκεί που δεν υπάρχει τίποτα, να παράγουν ρωγμές στα αδιέξοδα και να γκρεμίζουν εμπόδια. «Δεν υπάρχει μονοπάτι, έγραφε, το μονοπάτι το φτιάχνεις περπατώντας».

Από τη Μαντόνα μέχρι τις γυναίκες της φυλής Σιού στο Standing Rock της Νότιας Ντακότα

Υπάρχει μια κατηγορία ήχων σχεδόν άγνωστη για την πλειονότητα των λευκών straight ανδρών.

«Πουθενά δεν είσαι περισσότερο ξένος απ' όσο στη Γαλλία» έγραφε η φιλόσοφος και ψυχαναλύτρια Τζούλια Κρίστεβα περιγράφοντας τις διαδικασίες συγκρότησης του μετα-αποικιακού υποκειμένου στην πατρίδα του Διαφωτισμού.

Τον Νοέμβριο του 2012 βρέθηκα στην Κωνσταντινούπολη για ένα ρεπορτάζ του BHMAgazino.

«Πιάνω στον αέρα την αμηχανία σας. Σκέφτεστε ότι αφού δεν είμαι άσχημη, αφού έχω μια καλή δουλειά, αφού δεν είμαι τόσο μεγάλη,

«Οι άνδρες δεν αντιπροσωπεύουν δύο ξεχωριστές κατηγορίες, τους ετεροφυλόφιλους και τους ομοφυλόφιλους.

«Εξω έπεφταν βόμβες αλλά εγώ ήθελα να σκέφτομαι ότι ήταν πυροτεχνήματα μιας κοντινής γιορτής». Η Ιρέν, η μοιραία και γοητευτική ηρωίδα του Μορίς Ατιά στο «Μαύρο Αλγέρι», αδυνατεί να προσαρμοστεί

Πριν από αρκετό καιρό η νεανική σελίδα BuzzFeed φιλοξενούσε μεταξύ άλλων ένα θέμα ελληνικού ενδιαφέροντος με υπότιτλο «Εκατοντάδες Ελληνες περίμεναν στην ουρά με την ελπίδα να γίνουν θεοί».

Eνα αναπάντεχο μήνυμα περίμενε τους βιαστικούς επιβάτες του μετρό αυτή την εβδομάδα, χρωματίζοντας τις αυτοματοποιημένες διαδρομές της καθημερινότητάς τους και ξαφνιάζοντας έστω

Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι πίστευε ότι οι άνθρωποι που δεν τρελαίνονται ποτέ ζουν φρικτή ζωή. Από αυτή την άποψη ο εκκεντρικός αμερικανός συγγραφέας

«Το φύλο είναι πάντα ένα πράττειν» συνηθίζει να λέει η πρωθιέρεια της queer theory, Τζούντιθ Μπάτλερ - όπου το «πράττειν» βρίσκεται σε μια απόλυτη αντίστιξη με το «είναι».

«Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε, τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε» έλεγε ο Ζαν-Πολ Σαρτρ

«Νόμιζα ότι ήμουν το πιο παράξενο άτομο στον κόσμο, αλλά μετά σκέφτηκα ότι υπάρχουν τόσο πολλοί άνθρωποι στη Γη, που πρέπει να υπάρχει κάποιος σαν εμένα.

«Δεν αισθανόμουν ότι έκανα κάποια απάτη. Το ντόπινγκ ήταν μέρος της δουλειάς μου».

Εχει χαράξει για τα καλά στη Βοιωτία. Ο ήλιος παίζει κρυφτό σε έναν καταθλιπτικά γκρίζο ουρανό και αρνείται να βγει.

Χρειάστηκε η ηχηρή απώλεια του Μηνά Χατζησάββα, το σπαρακτικό μήνυμα του συντρόφου του, και πολλοί ακόμη σιωπηλοί θάνατοι που προηγήθηκαν μέσα σε ανείπωτα παράπονα.

Εχει συμπληρωθεί ένα εξάμηνο από τότε που η μεγαλύτερη πόλη του ισπανικού κράτους απέκτησε την πρώτη, έπειτα από δυόμισι δεκαετίες, αριστερή δήμαρχο.

Είναι η μεγαλύτερη προσφυγική κρίση από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τείνει να μετατραπεί σε υπαρξιακή για τη Γηραιά Ηπειρο

Αν κάποτε το άγχος της προοδευτικής διανόησης ήταν να απαλλάξει τους ανθρώπους από τις θρησκείες, σήμερα μάλλον το διακύβευμα θα μεταφραζόταν στην αναγκαιότητα να απαλλαχθούν οι θρησκείες από ορισμένους πιστούς τους.