Μυρτώ Λοβέρδου

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος έχει καταφέρει να κερδίσει το κοινό με την αμεσότητά του και το γέλιο που προσφέρει. Εφέτος επιχειρεί μέσα από την παράσταση «Η κατάρα της Ιρμα Βεπ» να μας γυρίσει πίσω στο τρενάκι (του τρόμου) των παιδικών μας χρόνων. Σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα και μαζί με τον Φάνη Μουρατίδη μοιράζονται τη σκηνή του θεάτρου Βρετάνια.

Ημίφως, σχεδόν σκοτάδι. Λίγες λέξεις, σχεδόν σιωπή:

Η Λυδία και η Μόνικα

Αλέκα, Μάρω, Φωτεινή, Ηλέκτρα: τέσσερις γυναίκες που μιλάνε διαρκώς, για άντρες και για έρωτες, οι δικές μας γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, είναι οι ηρωίδες του έργου των Κεχαΐδη - Χαβιαρά «Με δύναμη από την Κηφισιά».

«Luther dancing with the gods» ή «Ο Λούθηρος χορεύει με τους θεούς»:

Οκτώβριος: ο μήνας με τις πρεμιέρες - κάθε βράδυ και μια καινούργια παράσταση ή μια επιτυχημένη περυσινή επανάληψη...

Σε ένα παιχνίδι που συνήθιζε να κάνει η Φωτεινή Μπαξεβάνη στα αεροπορικά της ταξίδια από την Αθήνα προς την

Την περασμένη χρονιά ήταν ο Βόιτσεκ στο ομώνυμο έργο του Μπίχνερ και μετά ο Ετεοκλής στους «Επτά επί Θήβας» - σε διπλή διανομή με τον Γιάννη Στάνκογλου στην Επίδαυρο.

Η Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά βαφτίζεται και παίρνει το όνομα «Δημήτρης Ροντήρης».

O Zoέλ Πομερά επιστρέφει στην Αθήνα και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.

Πολλά από όσα δεσμεύθηκε να κάνει ο Στάθης Λιβαθινός στο Εθνικό Θέατρο αρχίζουν και παίρνουν τον δρόμο τους...

Μια ιστορία έρωτα και μνήμης, μια παράσταση με μουσική και τραγούδια.

Εκανε πρόβες στο Ωδείο Αθηνών. Εκεί τον είχα συναντήσει πέρυσι τον Ιούνιο,

Με σκέψεις και λέξεις θα τιμήσουν τη μνήμη της Ελευθερίας Σαπουντζή γυναίκες της τέχνης που έχoυν τιμηθεί με το βραβείο που φέρει το όνομά της ή έχουν υπάρξει υποψήφιες.

Δυόμισι χρόνια στο τιμόνι του ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου, ο Θανάσης Παπαγεωργίου έχει πλέον αποκτήσει και την εμπειρία και τη γνώση ώστε να μπορεί να διακρίνει τα κακώς κείμενα του Δημοσίου και να μιλάει για αυτά, λίγο πριν από την έναρξη της νέας σεζόν.

Καλό φθινόπωρο.

Ο Γάλλος Ζοέλ Πομερά και ο Ρώσος Κονσταντίν Μπογκομόλοφ είναι οι δύο πρώτες αφίξεις στη Στέγη, μέσα στο φθινόπωρο.

«Είναι κωμωδία και έχει τρεις γυναικείους ρόλους, έξι ανδρικούς, τέσσερις πράξεις, ένα τοπίο (θέα σε λίμνη), πολλές λογοτεχνικές συζητήσεις, λίγη δράση και πέντε καντάρια έρωτα»:

Εξι χρόνια μετρά, επισήμως, στο θέατρο ο Δημήτρης Καραντζάς και είναι ίσως η μοναδική περίπτωση ενός πραγματικά νέου δημιουργού που σήμερα, στα τριάντα του, έχει τόσο πλούσιο παρελθόν στη σκηνοθεσία και ένα γεμάτο βιογραφικό.

Τον περιμένει ένα βαρύ πρόγραμμα το φθινόπωρο: Ιαπωνία, Ταϊβάν, περιοδείες (Κωνσταντινούπολη, Μόντενα, Μιλάνο, Βαρκελώνη, Παρίσι, Αγία Πετρούπολη). Στο Αττις θα επανέλθει γα δύο μήνες με το περσινό «Ανκόρ», ενώ η νέα παραγωγή, την άνοιξη του 2018, θα στηριχθεί στα διηγήματα του Μπέκετ, με τη Σοφία Χιλλ. Κάπου στο ενδιάμεσο, στο πέρασμά του από την Αθήνα, μοιράστηκε με «Το Βήμα» σκέψεις και απόψεις για το σήμερα - της τέχνης, του πολιτισμού, της ζωής.