Μυρτώ Λοβέρδου

O Ακης Σακελλαρίου επιστρέφει στον Αττίκ έξι χρόνια μετά. Ηταν το 2012 όταν ανέβηκε για πρώτη φορά στο Badminton το «Αναζητώντας τον Αττίκ» και τώρα η επιτυχημένη παραγωγή, με ανανεωμένο θίασο και εμπλουτισμένη με νέα κείμενα, ξεκινάει, αμέσως μετά το Πάσχα, στο Παλλάς, έναν καινούργιο κύκλο.

Επίσκεψη στην Επίδαυρο, στο αρχαίο θέατρο του Πολυκλείτου, έκανε ο διεθνής βέλγος σκηνοθέτης Ιβο βαν Χόβε (στη φωτογραφία), πριν από μερικές ημέρες, παρέα με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο.

«Το Αμόρε είναι όλα τα ονόματα, όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, οι συνεργάτες. Ολοι, όλοι»: Αυτή είναι η πρώτη του κουβέντα, η πρώτη του αντίδραση στην ιδέα αυτού του αφιερώματος. «Μόνο εγώ θα μιλήσω;». Ναι. Για να πιάσουμε το νήμα από την αρχή (1991) και να το πάμε ως το τέλος (2008). Μια φορά κι έναν καιρό...

«Ζούμε σε μια εποχή που είναι δύσκολο να δούμε καθαρά.

ΗΕύα Μανιδάκη αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση στον χώρο του θεάτρου. Αρχιτέκτων και σκηνογράφος, ξεχωρίζει με την αισθητική και την ποιότητα που έχουν οι δουλειές της. Και είναι αυτή η ίδια αισθητική και ποιότητα που τη χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο.

O Nίκος Μαστοράκης στο θέατρο Αλίκη.

«Το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω σκηνογράφος και τίποτε άλλο. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που συνεχίζω να αγαπώ με το ίδιο πάθος αυτό που κάνω».

Ξεκινώντας από την άποψη ότι «είναι αφύσικο πράγμα να ζεις», ο Ευγένιος Ιονέσκο (1909-1994) έθεσε μέσα από το έργο του τη βάση για ένα καινούργιο θέατρο. Εκεί κάπου στα μέσα του 20ού αιώνα, παρέα με τον Σάμιουελ Μπέκετ, τον Ζαν Ζενέ, τον Αρτίρ Ανταμόφ αλλά και τον Χάρολντ Πίντερ, κοίταξε και εκείνος κάπως αλλιώς τη ζωή. Και τους είπαν «παράλογους».

Ο Νίκος Κουρής ξεκίνησε τη σεζόν με τον ρόλο του Τρέπλιεφ στον «Γλάρο» του Τσέχοφ που ανέβασε ο Γιάννης Χουβαρδάς στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.

«Γούρι» (δεν) έφερε τελικά στην υπουργό Πολιτισμού το Θεατρικό Μουσείο... Τίποτε δεν είναι ισχυρότερο στο ΥΠΠΟ από τα αρχαία και τους αρχαιολόγους. Ούτε ο υπουργός, φυσικά...

Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό: Η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λυδία Κονιόρδου ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη, 20 Φεβρουαρίου, την «οριστική και συνολική λύση για το Θεατρικό Μουσείο». Μια λύση που παραπέμπει στη μεταστέγαση του Κέντρου Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικού Μουσείου (ΚΜΕΕΘ-ΘΜ) σε ένα κτίριο στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο θα παραχωρηθεί, βάσει συμφωνίας, από την Εθνική Πινακοθήκη στο ΥΠΠΟΑ.

Και ξαφνικά το θέατρο πήρε τ' απάνω του.

Ο Δημήτρης Καταλειφός δεν γνώριζε το έργο του Ντέιβιντ Χέαρ «Skylight».

Κι άλλες άγριες πάπιες...

Η Βίκυ Βολιώτη θα ερμηνεύσει την Πενθεσίλεια στο ομώνυμο έργο του Χάινριχ Κλάιστ, διακόπτοντας για τρεις εβδομάδες τη συμμετοχή της στον «Αύγουστο».

Το φθινόπωρο στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού: Ο Δημήτρης Μαυρίκιος επιστρέφει στον Πιραντέλο και παρέα με τους ήχους του Μάνου Χατζιδάκι σκηνοθετεί και παίζει (;)...

Ενα τρίγωνο: ο εραστής, η γυναίκα, ο σύζυγος. Φίλοι. Ποιος προδίδει; Ποιος προδίδεται;

Ο Ομηρος στο Yale

Στην Ελλάδα της κρίσης το θέατρο αποδείχθηκε ο πιο δυνατός κρίκος στην αλυσίδα της ψυχαγωγίας: σαν στυλοβάτης και συμπαραστάτης μαζί, στάθηκε δίπλα στον κόσμο, με έναν τρόπο που μπορεί να μην είχε τεθεί εκ προθέσεως, αλλά αποδείχτηκε σωτήριος στο αποτέλεσμα.

Ενα θέατρο είναι οι άνθρωποί του και οι παραστάσεις που παρουσιάζει. Γι' αυτό και το Θέατρο του Νέου Κόσμου είχε κάθε λόγο να γιορτάσει τα εικοσάχρονά του (1997-2017).