Χρειάζεται επικαιροποιημένο συμπέρασμα με ευθεία αναφορά στο ζήτημα της «γουόκ» και της «αντιγουόκ αντζέντας»; Πάντως εκείνο που προκαλεί θυμηδία είναι η στάση των πολιτικών που τρέχουν να αποδεχτούν ή να καταδικάσουν κάτι που δεν πολυκαταλαβαίνουν
Οι όροι της επιτυχίας εξαρτώνται από τον ίδιο τον νικητή των εσωτερικών εκλογών. Στο σχέδιό του πρέπει να ανταποκρίνεται και να υποστηρίζεται από μια δομή που να αντιστοιχεί και σε αυτό που λέει και σε αυτό που θέλει να κάνει. Και αυτή δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αντιστοιχεί στους υποστηρικτές του ως τώρα.
Τα εκατό χρόνια του «Βήματος» συμπίπτουν με έναν αστερισμό σημαντικών επετείων. Τα 200 χρόνια από το ’21, τα 100 χρόνια από το ’22 και τα επικείμενα 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση. Οι τρεις από τους τέσσερις πυλώνες της σύγχρονης εθνικής μνήμης στην Ελλάδα (ο τέταρτος είναι η δεκαετία του ’40) είναι παρόντες στην πυκνή τετραετία […]
Η επιστολή παραίτησης του καθηγητή των ΕΠΑΛ δικαίως ξεσήκωσε αντιδράσεις, αλλά παιδαγωγικά είναι προβληματική. Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε τη βία στα σχολεία. Τα παιδιά που φοιτούν σήμερα στο λύκειο γεννήθηκαν στα 2004-2007 και μεγάλωσαν στην καρδιά της κρίσης, την οποία οι λαϊκές τάξεις συνεχίζουν να βιώνουν. Τι εμπειρίες έχουν; Εργασιακή επισφάλεια και ανεργία των […]
ΗΜικρασιατική Εκστρατεία το 1919-1922 είναι η τελευταία φάση των πολέμων που άρχισαν το 1912 στα Βαλκάνια. Ανήκει στον μακρό Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη κράτησε ως το 1921-22. Η Ελλάδα νίκησε στα Βαλκάνια και κατατροπώθηκε στη Μικρασία. Το ερώτημα ποιος έφταιγε για τη Μικρασιατική Καταστροφή στοίχειωσε την ελληνική πολιτική ζωή για […]
Μια βαθιά κοινωνική κρίση είναι προ των πυλών. Αν λοιπόν ο πόλεμος αυτός σημαίνει ρήξη με την προηγούμενη περίοδο, η ρήξη αυτή πρέπει να ολοκληρωθεί στην πολιτική, στις ιδεολογίες και στις νοοτροπίες
Ο ουκρανικός πόλεμος έχει προφανώς ιστορικές αιτίες και ευθύνες. Ωστόσο, οι συνέπειές του δημιουργούν μια ρήξη στην Ιστορία. Τα υλικά με τα οποία πλάθεται το μέλλον διαφέρουν από εκείνα του παρελθόντος, καθιστώντας επισφαλείς τις προβλέψεις. Παράδειγμα: Ποιος χάνει και ποιος κερδίζει ως τώρα από τον πόλεμο των κυρώσεων για την Ουκρανία; Οι κυρώσεις της Δύσης […]
Θα γλιστρήσει η Ευρώπη μοιραία στο χάος που ανοίγει η πολιτική των εξοπλισμών και η απειλή των πυρηνικών, φοβισμένη και αναποφάσιστη;
Κάθε μεγάλος πόλεμος άλλαζε την ιδέα της Ευρώπης, γιατί η συζήτηση για τα γεωγραφικά της όρια αφορούσε την ευρωπαϊκή Ιστορία και τον πολιτισμό, με σαφείς πολιτικές συνεπαγωγές. Από τον 18ο αιώνα, το ανατολικό μέρος της ηπείρου ήταν το καθαρτήριο της ευρωπαϊκής Ιστορίας. Πού βρίσκονται τα όρια της Ευρώπης; Ποιος ανήκει στον ευρωπαϊκό πολιτισμό; Ο Α’ […]
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που διάβαζαν εφημερίδες καθημερινά. Ο καθένας κάτι έβρισκε που τον ενδιέφερε. Εμένα οι επιφυλλίδες. Τις έκοβα κιόλας και τις κρατούσα. Μπορώ να πως ότι η αρχική μου μόρφωση, από τα άρθρα του Βαρίκα, του Πλωρίτη, του Δημαρά, του Τερζάκη και άλλων αρθρογράφων της εφημερίδας προερχόταν. Αργότερα θα ήταν ο Κουμάντος, ο […]
Βλέποντας στην Ελλάδα τον μικρασιατικό πόλεμο αποκλειστικά ως ελληνοτουρκικό, χάνουμε τον ορίζοντα ότι πρόκειται για το δραματικό τέλος μιας δεκαετίας πολέμων που άρχισε το 1912 και συνεχίστηκε με τον ευρωπαϊκό πόλεμο.
Μικρασιατική Εκστρατεία
Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των θεωριών είναι ότι η ιστορία δεν έχει σκοπό, δεν είναι μια δύναμη που κατευθύνεται κάπου. Είναι ιστορία άνευ «τέλους», γι' αυτό και η κριτική στην τελεολογία.
Διαβάζοντας το άρθρο του Γιώργου Βέλτσου στο «Βήμα» της προηγούμενης Κυριακής διαπιστώνει κανείς αμέσως τη σύγχυση ανάμεσα σε δύο έννοιες που προέρχονται από διαφορετικές παραδόσεις στην ιστορία των ιδεών. Η πρώτη έννοια αφορά τη συζήτηση για το υποκείμενο της Ιστορίας (με κεφαλαίο) και η δεύτερη τον όρο υποκειμενικότητες στην ιστορία, ή και ιστορικά υποκείμενα. Την […]
Η ιστορία των 200 χρόνων έδειξε πως η γεωγραφική θέση της χώρας είναι και αυτή σχετική, με την έννοια ότι σε άλλες εποχές βαραίνει περισσότερο και σε άλλες λιγότερο.
Η ιδέα που τόσα χρόνια καλλιεργούνταν για τον περιορισμό του φοιτητικού πληθυσμού και των πανεπιστημίων επιτέλους επετεύχθη.
Tους διεθνείς ορίζοντες της Επανάστασης αποσκοπεί να εξερευνήσει ένα μεγάλο διεθνές συνέδριο, του οποίου η προετοιμασία, και η συζήτηση μεταξύ των 46 ερευνητών, κυριολεκτικά από όλον τον κόσμο.
Η αντιμετώπιση της πανδημίας θα καταγραφεί στην Ιστορία ως ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα, για πρώτη φορά σε πλανητική κλίμακα. Αρθρο του Αντώνη Λιάκου
Στις αρχές της πανδημίας παγώσαμε από τις αντιδράσεις στην Ευρώπη. Κάθε χώρα ακολουθούσε το δικό της πρωτόκολλο και στο ζήτημα των οικονομικών επιπτώσεων απερρίφθη η αμοιβαιότητα ανάληψης του κόστους. Προϊούσης της κρίσης, όμως, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, και η ισχυρότερη γερμανική, αντιλήφθηκαν ότι η αλληλεγγύη δεν είναι ηθικό αίτημα των αδυνάμων, των διανοουμένων ή της Αριστεράς, […]
Γεράσιμος Βώκος: 1948 - 2019