Βασίλης Κοντογιαννόπουλος

Ο Οκτώβριος αναδεικνύεται σε κρίσιμο μήνα για τις πολιτικές μας εξελίξεις. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, στις οποίες και τα τρία συστημικά κόμματα πέρασαν κάτω από τον πήχη που οι ηγεσίες τους είχαν θέσει, οδήγησαν και τα τρία σε περιδίνηση εσωστρέφειας.

Κατά καιρούς γίνεται λόγος για το τέλος της Μεταπολίτευσης και μετάβαση σε νέα Μεταπολίτευση. Όπως έχει σημειώσει ο Νίκος Αλιβιζάτος, η Μεταπολίτευση θα τελειώσει μόνο αν ανατραπεί η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία.

Στην τελική ευθεία προς τις ευρωεκλογές οι θέσεις των κομμάτων για το ευρωπαϊκό μέλλον αγνοούνται.

Η τραγωδία των Τεμπών πρέπει να αποτελέσει σημείο επανεκκίνησης με στόχο την επιτάχυνση του μείγματος των μεταρρυθμίσεων που υπαγορεύει η νικηφόρα στρατηγική της «τριγωνοποίησης», η οποία συνθέτει στοιχεία και «δεξιάς» και «αριστερής» απόχρωσης.

Η παιδεία, όπως και η άμυνα της χώρας, είναι τομείς που διασφαλίζουν την επιβίωση του Έθνους. Επιτάσσουν την εφαρμογή εθνικής και όχι κομματικής πολιτικής.

Κάθε μεταρρύθμιση αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν επιχειρείται από μια Κυβέρνηση που αγνοεί το πολιτικό κόστος.

Αντιμέτωπη με νέα πολιτική πραγματικότητα η χώρα. Είναι ώρα να κλείσει ο ιστορικός κύκλος της Μεταπολίτευσης. Η Ελλάδα να γυρίσει σελίδα.

Τώρα είναι η ώρα για επανίδρυση του πολιτικού συστήματος και αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ανάμεσα σε πολιτικούς και κοινωνία.

Μέχρι τώρα είχε επικρατήσει ο όρος «νομοσχέδιο-σκούπα» προκειμένου να χαρακτηριστεί μία εκτεταμένη νομοθετική παρέμβαση. Με το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ μπορεί να γίνει λόγος για Γίγα-Νομοσχέδιο. Με τα 345 άρθρα του επιδιώκεται η εκ βάθρων μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των ΑΕΙ και ταυτόχρονα η κωδικοποίηση της διάσπαρτης και αχανούς νομοθεσίας που τα διέπει. Πρόκειται […]

Το τίμημα του παραλογισμού του Πούτιν είναι βαρύ. Για τη χώρα του, τον λαό του, αλλά και τον ίδιο προσωπικά.

Η πανδημία έχει διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Ενα πλειοψηφικό μέτωπο ορθολογισμού και υπευθυνότητας απέναντι σε μια μειοψηφία ανορθολογισμού και ανευθυνότητας τείνει να υποκαταστήσει το δίπολο Δεξιάς - Αριστεράς.

Μολονότι η ΝΔ εκφράζει κατά βάση τα συντηρητικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, ο Κων. Καραμανλής την ανέδειξε στον σημαντικότερο μεταρρυθμιστικό φορέα της Μεταπολίτευσης.

Ο αποκλεισμός των συνδικαλιστών από τα υπηρεσιακά συμβούλια που αποφασίζουν για τα στελέχη της εκπαίδευσης, απελευθερώνει το εκπαιδευτικό σύστημα από τον αποπνικτικό συνδικαλιστικό εναγκαλισμό.

Η αντίληψη ότι η καταπάτηση του νόμου είναι επίδειξη επαναστατικότητας, ενώ η εφαρμογή του είναι «καταστολή» και «αυταρχικότητα» χαρακτηρίζει μια Αριστερά όχι απλώς αναχρονιστική, αλλά μια Αριστερά που θεωρεί κατάκτηση την άρνηση της να εκσυγχρονισθεί. Γράφει ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος.

Η άλωση της δημόσιας εκπαίδευσης αποτέλεσε κυρίαρχο στόχο της Αριστεράς, με όλες τις εκδοχές της, από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Η εκπαιδευτική πολιτική του «πρώιμου» – αριστερού ΠαΣοΚ της περιόδου 1981-1985 έθεσε τις βάσεις για την κομματικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Η κατάργηση της αξιολόγησης σε ολόκληρο το φάσμα της εκπαίδευσης. Η καθιέρωση της ψήφου […]