«Ξεπεράσαμε τα όρια» ομολόγησε ο τέως πρωθυπουργός στην τηλεοπτική του συνέντευξη της περασμένης Τετάρτης. Κατά δήλωσή του, στη διάρκεια της «διαπραγμάτευσης» παρασύρθηκε σε «υπερβολές» κινούμενος από αγαθές «αυταπάτες».
Θα ψηφίσω ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Η ψήφος μου δεν αφορά στο ψευδές και ανύπαρκτο ερώτημα που κακοτυπώθηκε στο ψηφοδέλτιο.
Πώς ένα μικρό προοδευτικό κόμμα σκεπτόμενων ανθρώπων
Η απόφαση της κυβέρνησης για δημοψήφισμα θέτει δυο άμεσα ερωτήματα:
Δεν πρόλαβε να μπει το 2015 και μας τραβάει από το μανίκι. Πριν τελειώσει ο πρώτος του μήνας θα έχουμε νέα κυβέρνηση
Ολο και περισσότερο, μιλώντας για τη Μεταπολίτευση, μιλάμε για το παρελθόν μας. Το τέλος της Μεταπολίτευσης εξαγγέλθηκε πολλές φορές, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1980.
«Μη μιλάς με χρυσαυγίτες». Αν αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα από την κατάληξη των πρόσφατων «ιδιωτικών» συνομιλιών για το επιτελείο του Πρωθυπουργού, τότε οι άνθρωποι δεν μπήκαν στο νόημα.
Οταν πριν από λίγες ημέρες ξεκίνησε η ονοματολογία των υποψηφίων στους κεντρικούς δήμους,
«Η Ελλάδα είναι υπό ξένη κατοχή». Στη χώρα «κάνουν κουμάντο οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι μεγάλες τράπεζες και οι μεγάλοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών.
«Αυτό δεν είναι διακήρυξη δημιουργίας νέου κόμματος». Χρήσιμη η διευκρίνιση, σκέφτηκα, στην αρχή-αρχή του κειμένου που πήρα να υπογράψω: η ίδρυση ενός ακόμα κόμματος Ι.Χ. στην περιοχή της Κεντροαριστεράς δεν θα ήταν είδηση.
Υπάρχει μια ευρωπαϊκή χώρα της οποίας οι δημόσιοι υπάλληλοι, όταν καταργούνται οι θέσεις εργασίας τους
Στα πρώτα της γενέθλια, η τρικομματική κάθησε και σφάχτηκε στην ποδιά της ΕΡΤ. Μικρό το κακό και μικρότερη η έκπληξη για τους ψύχραιμους παρατηρητές της πολιτικής πορείας της χώρας.
Στην Ελλάδα, από την είσοδο στην ΟΝΕ ως την είσοδο στο μνημόνιο, ζήσαμε στο «τέλος της Ιστορίας». Ζήσαμε πραγματικά, αλλά η μνημονιακή εμπειρία μάς δείχνει τις διαστάσεις της ιδεολογίας, που ήταν κι αυτή μέρος της ζωής: οι πεποιθήσεις δεν απεικόνιζαν την πραγματικότητα.