Σόνια Ζαχαράτου

Φέτος συμπληρώνεται μία δεκαετία από τη στιγμή που το Ιδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη άρχισε να λειτουργεί στην καρδιά της Αθήνας, απέναντι από τη Βουλή, δείχνοντας στο αθηναϊκό κοινό το γοητευτικό έργο του ζωγράφου Σπύρου Παπαλουκά.

Ενα μέρος της νεοελληνικής πνευματικής κληρονομιάς, μονογραφίες, αυτοβιογραφίες, λογοτεχνικές σελίδες, εκπομπές για την ελληνική γλώσσα, ιστορικά, ενημερωτικά και πολιτιστικά ντοκιμαντέρ, θρησκευτικές και λαογραφικές εκπομπές όπως και μουσικές και ψυχαγωγικές, σίριαλ και ταινίες, όλα έχουν περάσει από τα χέρια του.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι των οποίων το όνομα και μόνο δημιουργεί ένα συναισθηματικό πλέγμα, καθώς ξαναζωντανεύει χρόνους του παρελθόντος, χαραγμένους από κραδασμούς συλλογικούς.

Ποια στιγμή ο Δημήτρης Παπαϊωάννου έγινε «δικός μας» ή γίναμε «δικοί του»;

Μου αρέσει που ονοματίζει τα έργα του «ζωγραφιές».

Οσυγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης, χρόνια τώρα, αφήνει στο ελληνικό αλλά και ξένο εκδοτικό και θεατρικό τοπίο το βαθύ αποτύπωμά του, με τα δεκάδες έργα του, πεζογραφικά, θεατρικά και μεταφραστικά, σπουδαίων ξένων ή αρχαίων ελλήνων συγγραφέων

«Στα ενενήντα περπατώ, στα εκατό θα φτάσω, και μόνο τότε θα σκεφτώ αν πρέπει να γεράσω» είναι τα πρώτα λόγια που ακούω από τη λαμπρή βυζαντινολόγο Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, όπου είναι και πρόεδρος του ΔΣ.

Το ραντεβού με τον διανοητή Στέλιο Ράμφο ήταν στο Ιδρυμα Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη, όπου διδάσκει φιλοσοφία από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του.

Το ραντεβού μας, απέναντι από την Ακρόπολη, μία από τις πρώτες χειμωνιάτικες ημέρες. Ο ουρανός μουντός, ένα μεσημέρι υγρό, με τον απόηχο του θορύβου της πόλης

Σαράντα χρόνια - ακριβώς! - στο σανίδι. Εκατοντάδες ρόλοι, έργα σπουδαίων συγγραφέων - δεν θυμάται πόσα και πόσους -, έξι-επτά ταινίες - τις μετρά στα δάχτυλα - και τρία σίριαλ.

Γιώργος Πάτσας. Ενας ξεχωριστός εργάτης της τέχνης, ένας καλλιτέχνης που γράφει τη δική του ιστορία στη μεγάλη ιστορία του ελληνικού θεάτρου.

Επί δεκαετίες με το βιολί στην αγκαλιά του. Από παιδάκι. Ο Λεωνίδας Καβάκος. Το παιδί-θαύμα

Το Θέατρο Τέχνης εκπέμπει κραυγή αγωνίας. Η διευθύντριά του, Μαριάννα Κάλμπαρη, ζητά οικονομική βοήθεια ώστε να σωθεί αυτή η ιστορική κυψέλη όπου μεγαλούργησε ο Κάρολος Κουν.

Εργάζεται σκληρά από τα πρώτα νιάτα του. Εκδίδει για 35ο έτος ένα θαυμάσιο λογοτεχνικό περιοδικό, με εκλεκτούς συνεργάτες, με θέματα ψαγμένα, με αφιερώματα, με ένθετα CD·

Ο Γιάννης Τσεκλένης ανερχόταν ραγδαία, όταν πρωτάρα δημοσιογράφος μπουσούλαγα σε μικρά ρεπορτάζ στον χώρο της μόδας για το περιοδικό «Γυναίκα».

Ηταν η πρώτη φορά που είδα τη θεατρική συγγραφέα Λούλα Αναγνωστάκη χωρίς γυαλιά. Ισα που πρόλαβα, δηλαδή, αφού συγχρόνως με τον βεβιασμένο χαιρετισμό της,

Ο Δημήτρης Τσίτουρας είναι μια ιδιαίτερα χαρισματική προσωπικότητα, ένας ευφυής δημιουργός με ισόβια αγάπη για καθετί το ωραίο.

Ηρεμος, με χαμηλή φωνή, αλλά με γέλιο αυθόρμητο και δυνατό, ο καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας Πέτρος Θέμελης, ο άνθρωπος που έχει επωμισθεί την ανασκαφή μιας ολόκληρης αρχαίας πόλης, της Μεσσήνης,

Μεγάλωσα σε μια μονοκατοικία, στη Νέα Σμύρνη. Ο πατέρας μου έκανε αλλαντικά. Εφτιαχνε καταπληκτικό σαλάμι αέρος και μορταδέλα!

Αμαλιάδα, Λιβαδειά, Αθήνα: τρεις πόλεις στις οποίες μεγάλωσε ο Κώστας Βαρώτσος καθώς ο πατέρας του ήταν τραπεζικός και έπαιρνε μεταθέσεις.