Δακρύζω… Ναι, ημερολόγιό μου, δακρύζω από συγκίνηση κάθε φορά που, φορώντας τη μάσκα μου, μπαίνω στο σουπερμάρκετ, στον φούρνο, στο μανάβικο, στο ποδηλατάδικο, στο χρωματοπωλείο. Διότι ξέρω ότι οι μισοί τουλάχιστον από όσους βρίσκονται εκείνη τη στιγμή εκεί μέσα είναι ηλίθιοι που δεν έχουν εμβολιαστεί ενώ εγώ έχω κάνει και τις δύο δόσεις, κοντεύουν δύο […]
Από τον «βοριά που τ’ αρνάκια παγώνει», στον «νοτιά που την άσφαλτο λιώνει»· από το «κάνει κρύο, κάνει τσίφι για το δόλιο το κοτσύφι», στο «σκάει ο τζίτζικας από τη ζέστη» – ο δικός μου εδώ δίπλα δεν έχει σκάσει ευτυχώς, ασταμάτητα τραγουδάει πάνω στη μουριά, που κάτω από τον ίσκιο της γράφω στις σελίδες σου, […]
Αλφα, βήτα, γάμα, δέλτα / όλα τα βιβλία φέρ’ τα / και μολύβι και χαρτί / για να γράφω κάθε τι, θυμάμαι να διαβάζω στο αναγνωστικό της γιαγιάς που το είχε επιστρατεύσει να με διδάξει την αλφαβήτα γιατί θεωρούσε πως τα νεότερα δεν μας δίδασκαν σωστά τα γράμματα. Και να τώρα, κρέμεται πάνω από το […]
Ουρανοί που ανοίγουν Τη Δευτέρα έχουμε θερινό ηλιοστάσιο, τη φωτεινότερη ημέρα του χρόνου και τη μικρότερη νύχτα του χρόνου· δύο ημέρες μετά έρχεται η νύχτα που ανοίγουν οι ουρανοί, η νύχτα της παραμονής του Κλήδονα, του Αϊ-Γιάννη Λαμπαδάρη, και αν είσαι ξύπνιος και τους δεις να ανοίγουν, ό,τι ζητήσεις γίνεται – αν προλάβεις να πεις την […]
Τι ωραία που ήταν! Αγώνες αγανακτισμένοι, αγώνες οργής, αγώνες αντιμνημονιακοί, είχε νόημα η ζωή τότε.
Επιτέλους, γενική απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ και λοιπών συνδικαλιστικών δυνάμεων… Με πλημμυρίζουν γλυκές νοσταλγικές αναμνήσεις κάθε φορά που, σπάνια πια, προκηρύσσεται γενική απεργία… Θυμάμαι εκείνες τις ωραίες ημέρες 2010-15 που είχαμε 1η και 15 του μηνός γενική απεργία… διαδηλώσεις… συγκρούσεις… ΜΑΤ… μολότοφ… οδοφράγματα… καιγόταν η Αθήνα… έκλειναν μαγαζιά… έκλειναν επιχειρήσεις… φτώχεια… ανεργία… Χρυσή Αυγή… απόπειρες κατάληψης της […]
Μπελάδες: μετακομίζουν στην πολυκατοικία μας, έχουν δύο ημέρες τώρα συνεχώς πιασμένο το ασανσέρ και δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω – ευτυχώς, πετάγεται ο Μπούφος και φέρνει εφημερίδες και τα λοιπά χρειώδη από το μίνι μάρκετ. Αδειάζουν διαμέρισμα κάτω από το δικό μου, ακατοίκητο χρόνια τώρα – άρα κάποιος καινούργιος θα έρθει. Ηταν ανάγκη; Εχω κουραστεί από γνωριμίες […]
Κακός ο απολογισμός: 70.000 στρέμματα κάηκαν την περασμένη εβδομάδα στα Γεράνεια, από τα οποία 52.000 στρέμματα δάσους – η μεγαλύτερη πυρκαγιά στην Αττική από το 1984, πολύ μεγαλύτερη από αυτήν της Πάρνηθας του 2007 και μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του ελληνικού καταστροφολογίου, στο top 1%. Και είναι Μάιος ακόμη, ημερολόγιό μου. Ανησυχώ, πολύ. Μπορεί […]
Διαβάζω πως έχουν φτάσει ως την Αττική οι καπνοί από τη Μεγαρίδα που καίγεται: «κλείστε τα παράθυρα και μην κυκλοφορείτε» άρχισαν να διαδίδουν κάποιοι – στο Αρχιπέλαγός μας δεν νιώθω καπνό· μήπως ήδη έχω πεθάνει και δεν το ξέρω; Με έκαψε άραγε η πυρκαγιά ή έχω πεθάνει από ασφυξία; Ή μήπως είμαι θύμα της θεμελιώδους αρχής […]
Νομίζω ότι αυτό που μας γλίτωσε είναι ότι ο κορωνοϊός επιτέθηκε σε λάθος σημείο: έπεσα πάνω σε κείμενο θεολόγου που υποστήριζε πως των ορθοδόξων ο νους - αυτός που προσφέρει αγάπη, πίστη και ελπίδα για σωτηρία - είναι τοποθετημένος στην καρδιά.
Βρισκόμαστε στην καρδιά της άνοιξης, κατάκαρδα, στο κέντρο της ακριβώς: μεταξύ αριστερού κόλπου και δεξιάς κοιλίας – αριστερά κόλπα, δεξιές κοιλιές; Μα τι σοφά ονόματα έδωσε ο Ιπποκράτης στα μέρη της καρδιάς. Βρισκόμαστε μεταξύ εαρινής ισημερίας και θερινού ηλιοστασίου, αστρονομικώς: από την ισημερία δουλειάς – ανάπαυσης, βαδίζουμε προς τη στάση εργασίας των διακοπών – μα τι σοφά […]
Μας κλέβουν τη χαρά της πορείας προς την έξοδο όλοι αυτοί που θέλουν να καθίσουν στον σβέρκο μας και ταυτόχρονα ισχυρίζονται ότι μας απελευθερώνουν κιόλας.
Ελευθερία ανάπηρη πάλι μας τάζουν – είχαμε ξεχάσει τι θα πει «ελευθερία» και «κανονικότητα», ημερολόγιό μου: «Κυκλοφοριακό κομφούζιο επικρατεί στην πρωτεύουσα, εξαιτίας της απεργιακής κινητοποίησης» διαβάζαμε στους δικτυακούς τόπους την Πέμπτη το πρωί – «μολότοφ και συγκρούσεις με την αστυνομία» έγραφαν το μεσημέρι. Πού πας, εμβολιασμένε, να πιεις καφέ με τέτοιον καιρό; Ελεύθεροι και ωραίοι είναι άλλοι, […]
Τι «ωραία» εβδομάδα… Δεν μας φτάνουν τα βασανιστικά πάθη του Ναζωραίου, ήρθε και η υπόμνηση της σφαγής των Αρμενίων από τους Οθωμανούς – το αν ήταν και «Γενοκτονία» είναι απλώς νομικό ζήτημα που καμιά σχέση δεν έχει με τα βασανιστήρια που υπέστησαν και τον φρικτό θάνατο που βρήκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, μπορεί και εκατομμύριο, εκείνη την […]
Πού είχαμε μείνει πριν με χτυπήσει η άνοιξη και αφήσω τις σελίδες της περασμένης Κυριακής άδειες – α, ναι, στον Ταγίπ Ερντογάν: έλεγα ότι θα γίνει 100 χρόνων και ακόμα θα κυβερνάει, θα τον περιφέρουν σαν μούμια, όπως τον Φράνκο και τον Μπρέζνιεφ. Αλλά μπορεί και όχι: αντίπαλός του στην τουρκική βουλή είπε ότι κινδυνεύει να […]
Τρομερό εξελικτικό πλεονέκτημα ο νους: ο λόγος εμβόλιο εγένετο, όπως λένε οι Γραφές. Πλεονέκτημα όταν δεν γίνεται όπλα αλλά φάρμακα ο λόγος. Δεν πρέπει όμως να βρει ο λόγος και κάποιο φάρμακο να επιταχύνεται η ανάπτυξη των φιλυρών ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών;
Δεν μας κάνει τη χάρη της μόνιμης εγκατάστασης η γυρίστρω η άνοιξη· όλο πάει και έρχεται, βρίσκει ευκαιρία ο χειμώνας, ξαναγυρίζει – δεν αφήνει τη μικρή φλαμουριά να ανοίξει τα ματάκια της, να πρασινίσει. Αλλά αυτές του καιρού οι αναποδιές δεν μπορούν να ανατρέψουν τον ορμητικό ρου της Ιστορίας, ούτε να τον καθυστερήσουν καν: ο homo […]
Μόνο καλές ειδήσεις έχουμε αυτές τις ημέρες: Δευτέρα ανοίγουν στην Αθήνα τα μαγαζιά, την άλλη Δευτέρα όλα τα σχολεία, επιτρέπονται εκδρομές τα Σαββατοκύριακα, οι εμβολιαστικές εκδορές προχωρούν, θα αυτοελεγχόμαστε αν μας έχει καταλάβει ο ιός – και από τον Ιούνιο, ανοίγουν οι κρουνοί της Ενωσης, θα αρχίσει να βρέχει δισεκατομμύρια και δουλειές καθ’ άπασαν την επικράτεια, […]
Ψιλόβρεχε, έκανε κρύο· όρθιος και ξέσκεπος εγώ, με τα γυαλιά να τα έχουν θολώσει κάποιες σταγόνες, κοίταγα κατάματα τη Μεγάλη Φλαμουριά μου – δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται, γιατί έχει εκατοντάδες μάτια στα μικρά κλαδιά της, έτοιμα να ανοίξουν λίγο ακόμα να προχωρήσει η άνοιξη. Πώς είναι η Εφεσία Αρτεμις Πολύμαστος, εδώ έχουμε Φιλύρα Πολυόφθαλμο. […]