Θανάσης Διαμαντόπουλος

Η αναθεωρητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχει, φοβάμαι, συνταγματικό καιροσκοπισμό και συνταγματική ιδεοληψία. Υποδηλώνει, όμως, και συνταγματικό αναλφαβητισμό; Και μήπως κάποια στοιχεία της συνταγματικής φιλοσοφίας της ΝΔ, αλλά και άλλων παραγόντων που παρενέβησαν, δικαιολογούν επίσης επιφυλάξεις; Ειδικότερα… Α. Το εύρος και το πρόσημο της αναθεώρησης «Προοδευτικό Σύνταγμα» προτείνει ο Τσίπρας. Σύνταγμα συμβατό προς την πολιτική φιλοσοφία […]

Ευρισκόμενη στο τελευταίο, σε κάθε περίπτωση, έτος του βίου της, η συριζανέλεια κυβέρνηση είναι προφανές πως ετοιμάζει πλέον τον απολογισμό της, προκειμένου να τον εμφανίσει ενώπιον του υπέρτατου Κριτή. Τολμώ λοιπόν να πιστεύω πως δεν θα δυσκολευτεί πολύ να βρει σχετικώς πειστικά επιχειρήματα για να υποστηρίξει τα πεπραγμένα της σε όλους σχεδόν τους τομείς. Τη […]

Η απόσταση ως την Αργυρά Ακτή ελάχιστη. Για να φτάσουμε, όμως, έπρεπε να περάσουμε δίπλα - ή πάνω - από φλεγόμενα αυτοκίνητα, από πανικόβλητους ανθρώπους, να αποφύγουμε αναρίθμητες ιπτάμενες μπάλες.

«Η δύναμη των λέξεων βρίσκεται στη ρευστότητα / ασάφεια / απροσδιοριστία της έννοιάς τους» λένε οι Γάλλοι. Η δύναμη των ανθρώπων βρίσκεται στην ικανότητά τους να αποδίδουν και στις σαφέστερες έννοιες το επιθυμητό νόημα. Ή, έστω, να τις παρουσιάζουν ως αμφίσημες...

Η «προσφορά» του στην εθνική οικονομία έχει αναδειχθεί κατά κόρον: Κολοσσιαία βλάβη των δημόσιων οικονομικών, την οποία ρεαλιστικές εκτιμήσεις αρμοδίων παραγόντων προσδιορίζουν μεταξύ 80 και 200 δισεκατομμυρίων ευρώ (ενώ οι ακραία έως αφελώς επιεικείς εκτιμήσεις των ίδιων των Συριζαίων την περιορίζουν στα 35-40...).

Εξαρση εγκληματικότητας, αγριότητα των εγκληματικών πράξεων, αυτοδικίες ή υπερβάσεις των ορίων άμυνας, κάποτε από πανικό, άλλοτε όμως από τιμωρητική διάθεση που εκδηλώνουν τα θύματα, απώλεια του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών (συνέπεια ή όχι των αθρόων αποφυλακίσεων επί ΣΥΡΙΖΑ), όλα αυτά έχουν φέρει μετ' επιτάσεως στην επικαιρότητα το ζήτημα της δικαιοσύνης: αφενός μεν της ποιότητας και ταχύτητας απονομής - και - της ποινικής δικαιοσύνης, αφετέρου δε την αντιεγκληματική/σωφρονιστική πολιτική του κράτους.

Δεκαοκτώ ήδη χρόνια στην εξουσία ο - θριαμβευτικά επανεκλεγείς την περασμένη Κυριακή - ρώσος πρόεδρος,

«Αν είναι αθώοι, να αποδείξουν οι ίδιοι την αθωότητά τους»! Φράση απίστευτης πολιτικής βιαιότητας, φράση κατάλυσης του νομικού πολιτισμού του δυτικού κόσμου, φράση - ακόμη χειρότερα - αναίρεσης της απλής λογικής… Φράση που θα μπορούσε βέβαια να έχει λεχθεί από έναν αμετανόητο σταλινικό. Ουδέποτε, όμως, από έναν υπουργό δημοκρατικής χώρας…

Είναι αδιαμφισβήτητο: η συντριπτική επικοινωνιακή ήττα της κυβέρνησης στο Μακεδονικό ασφαλώς οφείλεται και στο ότι κολοσσιαίο δημοσιογραφικό συγκρότημα, ενδεχομένως στην υπηρεσία ίδιων συμφερόντων, «σπονσοράρισε» τις εθνικιστικές πλειοδοσίες στο θέμα…

Κίνημα Αλλαγής (θα καταγραφεί άραγε ως «Κι.Αλλα.»; ) το - προς επικύρωση - όνομα του παλαιο-νέου πολιτικού μορφώματος. Υπό μία έννοια, ιδιοφυής επιλογή. Παίζει με τη δυναμική αμφισημία του όρου «Αλλαγή».

Ενας πολιτικός χώρος με πολλούς, παλιούς και «ευγενείς» κομματικούς προγόνους, άλλοτε ηγεμονεύουσα δύναμη, που είδε στην κρίση τα εκλογικά του ποσοστά να υποδεκαπλασιάζονται και τον βασικό κομματικό του εκφραστή να περιθωριοποιείται, αναζωογονήθηκε, άραγε, ξαφνικά με 210.000 φιλιά ζωής; Είναι προς απόδειξη.

«Αρχικά θέλουν ν' αλλάξουν τη ζωή.

Υπήρξε η μόνη ίσως πολιτική περίοδος στη δημόσια ζωή του τόπου, όπου τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των εκάστοτε πολιτικοεκλογικά ηττημένων γίνονταν σεβαστά...

Η δρομολογηθείσα διαδικασία για ανάδειξη του ηγέτη τού υπό συγκρότηση νέου πολιτικού μορφώματος εμπεριέχει ασφαλώς πολλές και πολύμορφες αβεβαιότητες και εκκρεμότητες (πέραν του θέματος της ηλεκτρονικής ψήφου).