Ενας εκ των κορυφαίων ειδικών της χώρας, ασχολούμενος πρωτίστως με τον ελληνικό Μεσοπόλεμο, έχει την τύχη να διαθέτει προνομιακή πρόσβαση στην ελληνική εφημερίδα η οποία κατεξοχήν επενδύει στη μελέτη του πρόσφατου εθνικού μας παρελθόντος, ιδίως στο δραματικό 1922 και τα προηγηθέντα αυτού. Αυτό τού επιτρέπει να ασκεί, συνήθως μη αντικρουόμενος, καθοριστική επίδραση στη διαμόρφωση της […]
Εχω επανειλημμένα διακηρύξει την πεποίθησή μου – ασφαλώς υποκειμενική και ασφαλώς υποκείμενη σε κριτική – πως η παρούσα κυβέρνηση είναι από τις καλύτερες που είχε ο τόπος, τουλάχιστον κατά τη μεταδικτατορική περίοδο: Διαχειριζόμενη τη δημόσια εξουσία σε μια περίοδο «κατάσπαρτη» με κρίσεις, εκτιμώ πως δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αποτυχημένη. Από τα «μικρά» (βλέπε τη συμβολή […]
Το win-win ή gagnant-gagnant είναι το διαχρονικό όνειρο οικονομολόγων και πολιτικών: προσβλέπουν σε κράματα πολιτικών επωφελών σε όλους τους κοινωνικούς εταίρους, κατά το δυνατόν σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και κατηγορίες. Το perdant-perdant, δηλαδή η αρνητική εξέλιξη των πραγμάτων όποια επιλογή και αν κάνει, όποιο στίγμα ή προσανατολισμό και αν δώσει στη δράση του, όποιες […]
Ας ξεκινήσουμε με το προφανές: Στον λεγόμενο «συναινετικό κοινοβουλευτισμό» – όπου δεν παράγονται μονοκομματικές κυβερνήσεις, αλλά σχεδόν πάντα συμμαχικές – δεν είναι άηθες ούτε ασύνηθες να συγκροτείται κυβερνητικό σχήμα χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος. (Π.χ., παρ’ ημίν, οι κυβερνήσεις Πλαστήρα και Σοφ. Βενιζέλου μετά τις εκλογές του 1950 και του 1951. Και επειδή κάποιος, ίσως, […]
Σε προγενέστερη αρθρογραφία καθώς και σε συνεντεύξεις που «Το Βήμα» μού έκανε την τιμή να μου ζητήσει για τη λεγόμενη Δίκη των «Εξι», αλλά και σε σχετικές ομιλίες μου – μαζί με τις μεγάλες, ιστορικές και πολιτικές ευθύνες των καταδικασθέντων, ίσως όμως και του Βενιζέλου – είχα την ευκαιρία να αναδείξω το νομικά ολοσχερώς αθεμελίωτο και πλήρως […]
Η Δίκη των «Εξι», παρακολούθημα της Μικρασιατικής Καταστροφής και καρπός του Εθνικού Διχασμού και των άσβεστων παθών του, άφησε ένα ανεξίτηλο στίγμα στον νομικό πολιτισμό της χώρας
Μπορεί ο μεταρρυθμιστικός οίστρος της στην Παιδεία να εξαντλήθηκε σε ρηχά νερά και με τομές αμφίβολης προτεραιότητας, αμφιλεγόμενης δε αποτελεσματικότητας… Μπορεί η ρηξικέλευθη διάθεσή της στον χώρο της πολύπαθης και εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης Δικαιοσύνης να αναζητείται ακόμη… Μπορεί στα κοινωνικά να επέδειξε ταξική προκατάληψη αντίστροφου προσήμου από αυτήν του κ. Τσακαλώτου, διευκολύνοντας την αφορολόγητη […]
Στην οικογένεια του Κυριάκου Μητσοτάκη υπήρχε ένας – εκ πλαγίου – πρόγονος, ο οποίος συνήθιζε να μην ακούει κανέναν. Ούτε σύμβουλο ούτε συνεργάτη. Αντίθετα εμπιστευόταν, σχεδόν πάντα, σχεδόν μεταφυσικά, ό,τι ο ίδιος αποκαλούσε τον «αγαθόν [του] αστέρα». Και, στο πλαίσιο της αυτονομίας δράσης και της αυτενέργειάς του, συνήθιζε να κάνει πολιτικές επιλογές εξαιρετικά υψηλής διακινδύνευσης. Κάποιες από […]
Η «πρώτη πρωτιά» ήρθε στις προεδρικές εκλογές: Ο Εμ. Μακρόν έγινε ο πρώτος πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας που εξελέγη για δεύτερη φορά από τον λαό (η πρώτη εκλογή του Ντε Γκωλ ήταν από σώμα εκλεκτόρων), ενώ είχε την πλήρη κυβερνητική ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας (Μιτεράν και Σιράκ επανεξελέγησαν ενώ είχαν πρωθυπουργό και […]
Εν αρχή το προφανές: Κανένα εθνικό κόμμα, καμία κυβέρνηση και κανένα πολιτικό/κομματικό σύστημα συνολικά δεν μπορεί να εκριζώσει ή να εξαφανίσει συνέπειες, παρενέργειες και παρακολουθήματα γεγονότων διαπλανητικής εμβέλειας, όπως κλιματολογικές κρίσεις, υγειονομικές κρίσεις ή πόλεμοι στους οποίους άμεσα ή έμμεσα εμπλέκονται οι ισχυρότερες χώρες της γης. Ωστόσο – και με δεδομένο ασφαλώς πως δεν υπάρχουν πολιτικά […]
Γαλλία: μια χώρα περίβλεπτη. Με μεγάλη οικονομική, πολιτική και πολιτιστική δύναμη, με πυρηνική ισχύ, ισχυρό κράτος πρόνοιας και ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση – ειδικά στην παρούσα συγκυρία – της όλης ευρωπαϊκής πολιτικής. Επιπρόσθετα μια ώριμη δημοκρατία, πρώτη χώρα όπου θεσμοθετήθηκε η καθολική ψήφος, με πανίσχυρο αρχηγό κράτους – κάποιοι μάλιστα μιλούν για αιρετή μοναρχία – ο οποίος διαθέτει ασύγκριτα […]
Η Γαλλία της αυτοπεριχαράκωσης, της άρνησης ή της επιφυλακτικότητας προς τον ευρωπαϊκό και δυτικόφιλο προσανατολισμό της χώρας είναι πλειοψηφική έναντι της Γαλλίας των ανοικτών οριζόντων
Κάποιοι πίστεψαν πως όλα τέλειωσαν με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Η οποία αφαίρεσε από τους Γάλλους κάθε διάθεση πειραματισμού με λύσεις αντισυστημικές ή/και ύποπτες για φιλοπουτινισμό. Υπήρξε, δε, τόση η αίσθηση της ασφάλειας που φάνηκε να νιώθει ο πρόεδρος της Γαλλίας, ώστε προεκλογικά αναδείκνυε αντιδημοφιλείς επιλογές του, όπως την επιμήκυνση του εργασιακού βίου, ενώ […]
Εχοντας αφιερώσει την τελευταία περίοδο της ζωής μου – οπωσδήποτε δε την τελευταία περίοδο της συγγραφικής ζωής μου – στην έρευνα που οδήγησε σε ένα βιβλίο για τον Εθνικό Διχασμό και τη «δικοφανή» κορύφωσή του, την, κακώς επονομασθείσα, Δίκη των Εξι, είδα με διαφορετικό μάτι την προσωπικότητα του ηγέτη του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Διαφορετικό απ’ ό,τι την […]
Το ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν πριν από το καλοκαίρι, αυτό – ακόμη και αν ήταν απόλυτα ειλικρινής ο Μητσοτάκης όσο διαβεβαίωνε για την πρόθεσή του να εξαντλήσει την τετραετία – το καθιστούν πιθανότατο, έως αναπόφευκτο, οι πρόσφατες διεθνοπολιτικές εξελίξεις (και οι δεδομένες οικονομικές επιπτώσεις τους): Με περίπου προεξοφλημένο έναν επερχόμενο οικονομικό Αρμαγεδδώνα, που θα πλήξει βίαια […]
Δυσκολεύομαι να φανταστώ πολιτική στρατηγική πιο μυωπική από αυτήν που εγκαινίασε κατά του συγκεκριμένου κόμματος και κατά τον συγκεκριμένο τρόπο ο σημερινός Πρωθυπουργός.
Το ΚΙΝΑΛ/ΠαΣοΚ, το κόμμα το οποίο πρόσφατα γεγονότα επανέφεραν στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων μετά από μια μακρά περίοδο διάβασης ερήμου, είναι ένα κομματικό μόρφωμα με αρκετές επικαθήμενες ή μερικώς αλληλοεπικαλυπτόμενες ταυτότητες. Πιο σωστά, πρόκειται για μια πολιτική οντότητα διαμορφωμένη από πολλές επιστρώσεις Ιστορίας: μετενσάρκωση της παλαιοβενιζελικής/αντιβασιλικής παράταξης της οποίας, αρχικά τουλάχιστον, δεν απέστερξε ούτε […]