Γιώργης Γιατρομανωλάκης

Κύριε Πρωθυπουργέ,

«Επειδή πήγανε κι ήρθανε γύρω τα χαμόσπιτα, και σε πολλές μεριές το πισσόχαρτο έπεσε και φανήκανε μακριά, πίσω απ' τον ήλιο, οι γυναίκες να κλαίνε γονατιστές, πάνω σ' ένα έρμο οικόπεδο, γεμάτο τσουκνίδες και μαύρα πηχτά αίματα. Ενώ σήμαινε δώδεκα ακριβώς το μεγάλο ρολόι των αγγέλων».

Στη δεκαετία 1936-1946 ο Ανδρέας Εμπειρίκος συντάσσει μια συλλογή από 33 πεζά κείμενα, την οποία, αρχικά τουλάχιστον, σκόπευε να ονομάσει Οι κύκλοι του Ζωδιακού. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, το 1960, ο ποιητής αποφασίζει να δημοσιεύσει μόνο είκοσι τέσσερα από τα τριάντα τρία κείμενα της συλλογής, υπό τον τίτλο Γραπτά ή Προσωπική μυθολογία (εκδ. «Δίφρος»).

Ο Μάνος Ελευθερίου ξεκίνησε, εξ όσων γνωρίζω, ως ποιητής. Και έτσι τελείωσε: ως ποιητής.

«Λόγω του πλήθους υπογραφών υπέρ του κειμένου της συμφωνίας των Πρεσπών και της σύντομης χρονικής περιόδου για τη συλλογή τους, συμπεριλήφθηκαν εκ παραδρομής οι υπογραφές της Ν.Β., του Κ.Κ. και της Λ.Α.» αναφέρει η πρωτοβουλία σχετικά με το κείμενο υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών.

Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα θελήσει να ερευνήσει τη γένεση, την ανάπτυξη και τον θάνατο των ελληνικών πολιτικών κομμάτων του 21ου αι., είναι μάλλον βέβαιο ότι θα ασχοληθεί και με την περίπτωση του Ποταμιού.

Γνωρίζουμε από πολλές πηγές ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι (που λένε) έπαιζαν παιχνίδια και με μπάλα. Κάποια από αυτά ήταν ομαδικά.

Τα χαράματα της 5ης Ιουνίου 1942 ο επισμηναγός και ποιητής Μιχαήλ Ακύλας εκτελέστηκε μαζί με επτά έλληνες αξιωματικούς στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

«Είσαι λοιπόν ο ξακουστός Βιργίλιος, / πηγή που ποταμό αναβράει το λόγο; / με θώρι ντροπαλό τού απηλογιέμαι. / Ω φως των άλλων βάρδων και καμάρι, / θυμήσου τη μακριά σπουδή, με πόση / μεγάλη αγάπη το έργο σου ερευνούσα! / Εσύ 'σαι κι ο ποιητής κι ο δάσκαλός μου /, εσύ 'σαι ο μόνος οδηγός που επήρα / στην όμορφη γραφή που ετίμησέ με!». Με αυτά τα λόγια ο Δάντης απευθύνεται στον δάσκαλο και οδηγό του Βιργίλιο καθώς τον συναντά σκιά στον δρόμο του και τον εξορκίζει, στον θεό που δεν γνώρισε o ίδιος, να του γίνει οδηγός: «την πόρτα ν' αξιωθώ να δω του Πέτρου / και τις ψυχές που τόσο λες θλιμμένες». (Θεία κωμωδία, Η Κόλαση, Α, μτφρ. Ν. Καζαντζάκης).

Τα γεγονότα του Μάη του 1968 τα έμαθα στα Κύθηρα από σποραδικές αναφορές του BBC και της Deutsche Welle.

Με τη Μαρία χωρίσαμε παραμονή Πρωτομαγιάς του 2011. Ο χωρισμός έγινε σε ένα μικρό φυτώριο. Λεγόταν «Μικρός Παράδεισος». Σε παράδρομο του Χαλανδρίου Αττικής.

Ο θάνατος του Αγγελου Δεληβοριά, ως επακόλουθο του φθαρτού βίου μας, μετριέται ως μια από τις πολλές ανθρώπινες απώλειες.

Η Επανάσταση του 1821 δεν φαίνεται, εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζω, να απασχολεί σοβαρά τους περισσότερους μείζονες έλληνες ποιητές του 20ού αιώνα.

Ιδού ένα βιβλίο το οποίο, όπως πιστεύω, πολλοί θα ήθελαν να είχαν γράψει (ανάμεσα στους οποίους και ο υπογράφων), όχι μόνο επειδή ο συγγραφέας Stephen Greenblatt (1943), διάσημος αμερικανός σαιξπηριστής και ιστορικός της λογοτεχνίας, τιμήθηκε για αυτό ακριβώς το πόνημα με το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου (2011) και το βραβείο Πούλιτζερ (2012) - αλλά, κυρίως, επειδή μπόρεσε να συγκροτήσει ένα κείμενο που αφενός συνιστά μια υψηλή φιλολογική μελέτη, αφετέρου επιβάλλεται και ως συναρπαστικό αφήγημα.

Η απόφαση του κ. πρωθυπουργού να ανασύρει από την πολιτική αφάνεια τον κ. Κουβέλη και να τον χρίσει

Ησοφόκλεια τραγωδία Οιδίπους Τύραννος είναι ένα έργο στο οποίο, εκτός των άλλων, αναπτύσσεται, και μάλιστα στον ανώτατο βαθμό, το θέμα της άρρωστης πολιτείας

«Η σχέση Καρυωτάκη - Καζαντζάκη, όσο ξέρω, δεν έχει απασχολήσει την κριτική. Καθόλου περίεργο: τι θα μπορούσε να συνδέει τον νιτσεϊκό ποιητή της Οδύσσειας των 33.333 στίχων - "του μεγαλύτερου έπους της λευκής φυλής" - με τον ποιητή που ανοίγει την τρίτη (και τελευταία) ποιητική του συλλογή εκφράζοντας την αμφίβολη πιθανότητα "να μείνουνε κατόπι" του "δέκα μονάχοι στίχοι"».

Η απόφαση του «Βήματος» να προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό του την οκτάτομη Ιστορία της Φιλοσοφίας που

«Κάθε φορά που διαβάζω τα Ορφικά Ασματα, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ τι σχέση έχει ο ποιητής Ντίνο Καμπάνα, συγγραφέας εκείνου του απερίγραπτου, ενός και μοναδικού μικρού βιβλίου, με εκείνον τον φουκαρά με το ίδιο όνομα, ενοχλητικό επισκέπτη φρενοκομείων, νοσοκομείων και φυλακών, καταγραμμένο στα μητρώα των αστυνομικών τμημάτων της μισής Ιταλίας ως παράνομο.

To γεγονός ότι η συνέντευξη της κυρίας Μπαζιάνα συζητήθηκε τόσο πολύ, αναλύθηκε, κρίθηκε, επικρίθηκε, επαινέθηκε κ.λπ. δεν σημαίνει ότι τα όσα ειπώθηκαν εκεί είναι, αυτά καθαυτά, σημαντικά και άξια να σχολιαστούν. Ούτε κάποια καινοφανής ιδέα προβλήθηκε ούτε κάτι το «επαναστατικό» ειπώθηκε.