Σπύρος Βλαχόπουλος

Ισως λοιπόν ήρθε η ώρα να συζητήσουμε με νηφαλιότητα και για το ζήτημα αυτό.

Συνταγματική αναθεώρηση «out of the box»; Γιατί όχι;

Ο μεταπολιτευτικός ελληνικός συνταγματισμός έχει εθιστεί στην αντίληψη ενός αδύναμου ΠτΔ χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, αντίληψη που συμβάλλει και αυτή στην κρίση της σύγχρονης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε το συνταγματικό μας παράδειγμα;

Λειτούργησαν στην πράξη οι ανεξάρτητες αρχές; Υπάρχουν προβλήματα; Οσα προβλέπει το Σύνταγμα.

Οταν λοιπόν η κοινή γνώμη φαίνεται να είναι αντίθετη σε μια δικαστική κρίση, ο δικαστής θα συνεχίσει να δεσμεύεται μόνον από τον νόμο και τη συνείδησή του, αλλά καλό είναι να προβληματιστεί για το εάν η κρίση του είναι σωστή ή όχι.

Οι πιο βαθιές συνταγματικές έννοιες εκφράζονται μέσα από την ποίηση. Οπως μέσα από το «Ο λαός δεν πεθαίνει» του Κώστα Βάρναλη, όπου ο ποιητής γράφει έναν στίχο που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο τίτλος ενός μαθήματος συνταγματικού δικαίου

Ο συνταγματολόγος καθηγητής Γεώργιος Δ. Δασκαλάκης εξηγεί στο κείμενο «Ασήμαντοι στον αγώνα» γιατί ο αγώνας κατά του ιταλού εισβολέα ήταν ταυτόχρονα και εκδήλωση ελευθερίας και αντίστασης απέναντι στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου.

Ας αφήσουμε τις «εν θερμώ» συζητήσεις για ευκαιριακές εκλογικές ρυθμίσεις και ας αντιμετωπίσουμε την ουσία των πραγμάτων

Τους τελευταίους μήνες η μετάθεση ευθυνών από την πολιτική στη δικαστική εξουσία φαίνεται να βρήκε το αποκορύφωμά της, επεκτεινόμενη και στην «καρδιά» της πολιτικής ζωής που δεν είναι άλλη από τις βουλευτικές εκλογές.

Το Σύνταγμα είναι κάτι πολύ σημαντικό, σε καμία όμως περίπτωση δεν αποτελεί πανάκεια που προσφέρει «μαγικές» λύσεις.

Μπορεί κανείς να φανταστεί μια δικαιοσύνη, η οποία δεν θα αξιολογεί με ανθρώπινους όρους αλλά μηχανικά και ανώνυμα, μέσω των εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης, και με αποτελέσματα που θα είναι δύσκολα επαληθεύσιμα και ελέγξιμα;

H εκλογική κάθοδος κομμάτων που ασπάζονται την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία είναι κάτι που πρέπει να ανησυχεί και να ενεργοποιεί τον κάθε δημοκρατικό πολίτη. Θα ήταν ωστόσο εσφαλμένο να νομίσει κανείς ότι η αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών πρέπει να γίνεται προεχόντως με νομικές απαγορεύσεις, αντί με την αντιμετώπιση των κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών αιτίων που τα δημιουργούν. […]

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει υποστεί κατά καιρούς δριμεία κριτική, συνήθως, δε, αντιδιαστέλλεται από την άμεση δημοκρατία, τα θετικά της οποίας εκθειάζονται πολλαπλώς. Ηδη γι’ αυτό αποκτά ιδιαίτερη αξία το τελευταίο βιβλίο του Παναγιώτη Δουδωνή με τίτλο «Το πολίτευμα της συνύπαρξης. Για την αντιπροσωπευτική μας δημοκρατία» (εκδ. Αρμός, 2021). Ενα βιβλίο που, με απλή και ταυτόχρονα […]