Τον Ιωνά Καρούση δεν τον χτύπησαν στο κεφάλι δύο βιβλία (η Παλαιά Διαθήκη και το Κοράνι) που έπεσαν από τον ουρανό. Τον δολοφόνησε, άοπλο και ανυπεράσπιστο, η «πολιτική οργάνωση» Χαμάς που υπερήφανα ανέλαβε την ευθύνη. Οποιοι την υποστηρίζουν συμμερίζονται την ενοχή.
Η δημοκρατία δεν είναι κομματοκρατία. Το υποκείμενο της δημοκρατίας είναι ο πολίτης προστατευμένος από την πανοπλία των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.
Στην ΕΕ πολλά θα μπορούσε να καταμαρτυρήσει κανείς. Η ηγεσία της μάλλον δεν έχει το ανάστημα για τις πρωτοφανείς κρίσεις των ημερών μας.
«Γενοκτονία δεν είναι μόνο η εξόντωση των ζωντανών, αλλά και η εξάλειψη της μνήμης των νεκρών»
Αλίμονο σ’ αυτούς που ζουν σε ενδιαφέροντες καιρούς, λένε οι Κινέζοι. Για δέκα χρόνια η ζωή μας ήταν γεμάτη ενδιαφέρον, «αγανακτισμένη» εξαλλοσύνη και βία που ξεχαρβάλωσαν τους θεσμούς και τα μυαλά των ανθρώπων. Η σημερινή αποθηρίωση τμήματος της νεότητας είναι ο καρπός του. Μετά γνωρίσαμε τη «φαντασία στην εξουσία», μια φαντασία γεμάτη με τέρατα του […]
Κάθε συζήτηση για την σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα εξαερώνεται σε υπερβατική θεωρητικολογία. Ακούμε για την κακή «συναίνεση της Ουάσινγκτον», τον κακό Μπλαίρ που υιοθέτησε τον «νεοφιλελευθερισμό», το 2008 που απέδειξε πόσο κακοί ήταν οι παραπάνω κακοί. Πλους αεροστάτου. Το ΠΑΣΟΚ μάς έλεγε παλιότερα ότι τους «χωρίζει άβυσσος» από την κεντροδεξιά. Σήμερα στοχεύουν σε μια «προοδευτική» κυβέρνηση […]
Η συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι έργο του ΣΥΡΙΖΑ. Η λύση του ονοματολογικού δεν υπήρχε ως στόχος, αίτημα ή ρητορική αποστροφή στον λόγο του κόμματος αυτού σε καμιά φάση του καταστροφικού περάσματός του. Η προοπτική συμφωνίας ξεπετάχτηκε από το πουθενά στις αρχές του 2018. Η συμφωνία απαιτήθηκε και επιβλήθηκε από τον διεθνή παράγοντα, για να […]
Η οδύνη είναι έντονη και τίποτε δεν θα την απαλείψει, όσος καιρός κι αν περάσει. Τα εγκώμια για την προσφορά του ήταν θερμά και καθολικά (με την ατυχή εξαίρεση ενός κόμματος που προτίμησε να σιωπήσει).
Η συμμαχία Χριστόδουλου, Ανδρέα Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά έδεσε για μια γενιά γύρω από τον λαιμό της χώρας την πέτρα του «ονοματολογικού» του βόρειου γείτονά μας. Η υπόθεση αυτή εξευτέλισε και απομόνωσε τη χώρα διεθνώς. Τα κόμματα, με την τιμητική εξαίρεση του ΚΚΕ, νομιμοποίησαν τα συλλαλητήρια και την εθνολαϊκίστικη οχλοβοή τους - ακόμα δυστυχώς και ο Συνασπισμός της εποχής.
Η σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ευχής έργον. Πώς θα πιστοποιούσαμε όμως κάτι τέτοιο;
Η ανικανότητα τυλιγμένη σε ανευθυνότητα με κορδελάκια ασυναρτησίας των κυβερνώντων έχει φθάσει στην επικίνδυνη κορύφωσή της.
Ο Καμμένος φοράει τη μεγάλη στραταρχική στολή και βγαίνει στο μπαλκόνι: «Ποτέ στη μεικτή ονομασία, μας κλέβουν την ψυχή, μόνο εμείς είμαστε ο Βουκεφάλας». Ο Τσίπρας τον αγκαλιάζει τρυφερά: «Το παιδί έχει το δικαίωμα να διαφωνεί», και με την ευκαιρία βγάζουν κι ένα σέλφι.
Για το ΚΚΕ εσ. πέρα από τον ακροδεξιό αυταρχισμό οι βασικοί αντίπαλοι ήταν ο σταλινισμός και, δεν πρέπει να ξεχνιέται, η αριστερίστικη λατρεία της «αυθόρμητης» βίας. Και οι δύο συντηρούσαν την κοινωνική ψυχοπάθεια του Εμφυλίου. Καλύτερα από κάθε άλλον αριστερό ο Λ. Κύρκος κατανοούσε ότι η μονομανία αυτή έπρεπε να ξεριζωθεί, αν ήταν ποτέ να βρούμε τη θέση μας μέσα σε μια προοδευτική Ευρώπη.
Η ιδέα είναι απλή και εύπεπτη. Στο άκουσμά της αγαλλιούν τα αγανακτισμένα πλήθη. Είναι η ιδέα που σκότωσε την πολιτική ελευθερία παντού όπου κυριάρχησε. Η δημοκρατία, λέει, είναι ένα εργαλείο για την «επιβολή» της θέλησης «των πολλών» πάνω στη συνολική κοινωνία.
Μακάρι ο κεντρώος χώρος να ενωθεί ως η κρίσιμη μάζα
Φορτωμένος με δάφνες από τον «θρίαμβό» του κατά των Τούρκων (το πόσο ψεύτικος και βλαπτικός για τον Ελληνισμό ήταν αυτός δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε), ο εξοχότατος υπουργός μας επί των Εξωτερικών επέστρεψε στην αγαπημένη του πατρίδα
Η απόπειρα δολοφονίας του Λουκά Παπαδήμου και ο ορυμαγδός πολιτικής βαρβαρότητας που ξεπήδησε από τα έγκατα της «λαϊκής ψυχής» στη συνέχεια είναι ένα σκοτεινό ορόσημο στη μεταπολεμική ιστορία.
ΟΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει, λέει, τον Μακρόν στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών,
Τον Δεκέμβριο του 2014 οι τρισκατάρατοι σαμαροβενιζέλοι ήταν έτοιμοι να βάλουν τέρμα στο Μνημόνιο και να βγουν στις αγορές, με γενική την πρόβλεψη ότι το 2015 θα άρχιζε πάλι η ανάπτυξη.
Οι συμμαχικές σχέσεις με την Αμερική ήταν πάντα ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα.