Ηαισιοδοξία ήταν διάχυτη εκείνες τις ημέρες.
Σε μία από τις πρώτες του συνεντεύξεις για «ΤΑ ΝΕΑ» της 13ης Μαΐου το 1974, ο Αγγελος Δεληβορριάς μιλούσε για τη νέα μορφή μουσείου που προέτασσαν οι κοινωνικές ανάγκες της εποχής.
«Σχεδόν πάντα οι σπουδαίοι άνθρωποι δεν αποκτούν όλα όσα τους αξίζουν, αλλά σχεδόν πάντα αποκτούν τουλάχιστον ένα μέρος από εκείνα που τους αξίζουν» έγραφε ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο για τον μικρό αδελφό του.
Εξω από το παράθυρο του Ιαν Μακ Γιούαν στο Λονδίνο παίζουν τα παιδιά του γειτονικού δημοτικού σχολείου.
Μια εγκατάσταση που παραπέμπει στους αναβαθμούς του αρχαίου θεάτρου του Αργους αλλά αποκτά μια εντελώς δική της δυναμική χάρη στις πρωτότυπες ψηφίδες της επιφάνειάς τη
Οταν κάποιος τον ρωτούσε «ποιος είστε;», εκείνος έπαιρνε μια ανάσα και απαντούσε:
Το υψηλότερο βουνό της Θράκης έχει μόλις εκσφενδονιστεί από το χέρι του γίγαντα Αθω εναντίον των θεών, αλλά δεν έχει βρει στόχο - προσγειώνεται τελικά στην άκρη της Χαλκιδικής - και δεν έχει κοπάσει ακόμη ο κουρνιαχτός από την πρόσκρουσή του στο έδαφος.
Η μουσική βγαίνει δυνατή από το σπίτι του Πέτρου Καμινιώτη στην Πετρούπολη.
H Kατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ δεν θέλει να είναι απαισιόδοξη.
ΟΑντώνης που δούλευε στην οικοδομή του σπιτιού στο Μαρούσι. Ενας άνδρας χωρίς όνομα και ιδιότητες. Η Ασπασία, αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Ηταν μια ευγενική πράξη, μια κίνηση αβρότητας.
Στο ατελιέ του Γιώργου Λαζόγκα στον Κεραμεικό επικρατεί μια δημιουργική ακαταστασία. Τόση δηλαδή όση περιμένει κανείς να δει στον προσωπικό χώρο ενός καλλιτέχνη ο οποίος υπηρέτησε ερήμην του το «τυχαίο».
Είναι σχεδόν απίθανο να μη σε κερδίσει όταν τη γνωρίζεις. Μάλλον επειδή δεν αγωνιά να είναι αρεστή αλλά και διότι δεν επενδύει στις αγοραίες δημόσιες σχέσεις. Η Δάφνη Ζουμπουλάκη έχει τον δικό της αέρα. Απ' όταν ανέλαβε τη διεύθυνση της ομώνυμης ιστορικής γκαλερί, ένα διακριτικό φίνο άρωμα έχει κατακλύσει τον χώρο στην πλατεία Κολωνακίου.
Εζησε γρήγορα, πέθανε νέος.
Υπήρξαν και οι δυο τους πρωτεργάτες του φωτορεπορτάζ και ας μην έγινε ποτέ τόσο διάσημος, κοινώς household name, όσο ο έτερος εκπρόσωπος του είδους, ο θρυλικός Ανρί Καρτιέ-Μπρεσόν.
Στον κήπο της Γενναδείου, μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια από την πλατεία Κολωνακίου, η ησυχία και η τάξη είναι απόλυτες.
Oι τοίχοι έχουν αδειάσει.
Στα υπερμεγέθη κάδρα της σειράς έργων «Paperwork and the will of capital» της Τάριν Σάιμον, που παρουσιάζονται στον ασφυκτικά μικρό χώρο της γκαλερί Gagosian, στην οδό Μέρλιν, πρωταγωνιστούν ανθοδέσμες με φόντο ένα νεοεξπρεσιονιστικό «ροθκικό» δίχρωμο φόντο.
Η Εμμα Ρέγες (1919-2003) υπήρξε ένας μύθος. Εζησε μια απίστευτη ζωή, μια αδιανόητα σκληρή παιδική ηλικία, αλλά και έναν κοσμοπολίτικο ενήλικο βίο τον οποίο διήγε ως καλλιτέχνις. Και το πιο πιθανό θα ήταν να παρέμενε εκεί, στη σφαίρα του φανταστικού, με την ιστορία της να είναι γνωστή μόνο στη χώρα καταγωγής της, Κολομβία, και τον διακοσμητικό πριμιτιβισμό των πινάκων της να έχει παραμείνει αγαπητός μόνο στη χώρα όπου έζησε περισσότερο από πενήντα χρόνια, τη Γαλλία.
Μελέτη περίπτωσης: