Εργα και ημέρες μιας τετράδας εφήβων στο οικοτροφείο του Βόλου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, με ένα τραύμα που θα καθορίσει την ενήλικη προσωπικότητά τους για πάντα
Ο κυνισμός, ο φόβος, η μόνιμη αίσθηση της απώλειας και τα ποικιλοτρόπως κατεστραμμένα αισθήματα συμπυκνώνουν στη διάρκεια μιας στιγμής ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής παθολογίας της εποχής μας
Ο αδιάκοπος διχασμός μιας γυναίκας ανάμεσα σε δύο εαυτούς που είναι υποχρεωμένοι να περάσουν μέσα από το όνειρο, τον εφιάλτη, την ψευδαίσθηση και την αυταπάτη
Ενα βιβλίο που παρά τον κάπως βαρύ φιλολογικό του εξοπλισμό, κατορθώνει εν τέλει να μας κερδίσει χάρη στον παιγνιώδη και αποδομητικό χαρακτήρα του
Ενα πλέγμα οικογενειακών, επαγγελματικών, κοινωνικών, φιλικών και σεξουαλικών σχέσεων που δεν μπορεί να εγγυηθεί καμία τάξη ή σταθερότητα σκιαγραφεί το τελευταίο μυθιστόρημα του Μιχάλη Μοδινού
Η ενσάρκωση του πνεύματος μιας ολόκληρης εποχής όπως αποδίδεται σε τέσσερις νουβέλες υψηλής τεχνικής του Αλέξανδρου Κοτζιά που κυκλοφορούν τώρα σε έναν τόμο
Ενας πατέρας και τα δύο παιδιά του προσπαθούν να εξισορροπήσουν τη σχέση τους με τον εαυτό τους και τον εξωτερικό κόσμο σε ένα κοινωνικό μυθιστόρημα
Μια στοχαστική και εμπεριστατωμένη περιήγηση από την εποχή του Παπαδιαμάντη και του Παλαμά μέχρι τους ποιητές της γενιάς του 1970
Η Γάτα στον κήπο εκπροσωπεί την πρώτη πεζογραφική εμφάνιση της Αλίκης Στελλάτου (γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974) και είναι μια πυκνά αρθρωμένη νουβέλα που βασίζεται εξ ολοκλήρου στην έννοια της επανάληψης.
Την ιδέα για την περιήγηση στους τόπους που περιβάλλουν τις στάσεις μιας συγκοινωνιακής γραμμής την έχουμε δει σε δύο βιβλία της πεζογραφικής παραγωγής των τελευταίων ετών.
Νικόλας Κάλας ή Νικήτας Ράντος ή Μιχάλης Σπιέρος ή Νικόλαος Καλαμάρης.
Το καινούργιο βιβλίο του Χ. Α. Χωμενίδη καλύπτει την περίοδο 1860-1927 και στρέφεται γύρω από τα πρόσωπα του Αγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, ερωτεύτηκαν και ανέπτυξαν κοινή καλλιτεχνική δράση κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου (θα πρέπει στο χρονικό του άνυσμα να υπολογίσουμε και το ιστορικό των οικογενειών τους). Δεν έχουμε ωστόσο να κάνουμε με βιογραφικό μυθιστόρημα, ούτε καν με ιστορικό.
Η πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης τον Αύγουστο του 1917 κράτησε 32 ώρες, εξαφάνισε από προσώπου γης καταστήματα, δημόσια αρχεία, χώρους διασκέδασης, ιδρύματα των μεγάλων θρησκευτικών κοινοτήτων, καθώς κι ένα μεγάλο μέρος της εβραϊκής συνοικίας, και υπήρξε η αφορμή για να αλλάξει ριζικά ο χαρακτήρας της πόλης τόσο στο επίπεδο της ρυμοτομίας όσο και στο επίπεδο της πληθυσμιακής σύνθεσης.
Με σκηνικό του χώρο τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά (πρωτίστως του Πειραιά, από Πέραμα, Δραπετσώνα και Κερατσίνι μέχρι Ταμπούρια, Ιχθυόσκαλα και Λιπάσματα συν την Ελευσίνα), ο Χριστόπουλος ζωντανεύει στις σελίδες του ωχρούς και καταρρακωμένους ανθρώπους.
Τα Σιλό αναφέρονται στη βουλγαρική Κατοχή της Καβάλας, της γενέτειρας του συγγραφέα, μεταξύ 1941 και 1944, παρακολουθώντας από απόσταση αναπνοής τα γεγονότα της εποχής.
Τα έντομα εμφανίζονται με δύο κατά κανόνα όψεις στη λογοτεχνία. Στη μία όψη υπάρχει κάτι σιχαμερό, απωθητικό και δυσοίωνο. Η άλλη τους όψη είναι αντίθετα λουσμένη στο φως, εκπροσωπώντας το όνειρο και το θάμβος της ζωής.
Κεντρικός ήρωας στο βιβλίο Λίγη φλόγα, πολλή στάχτη (2015) του Γιάννη Ατζακά είναι το αυτοβιογραφικό πρόσωπο της μυθιστορηματικής του τριλογίας Διπλωμένα φτερά (2007), Θολός βυθός (2008) και Φως της Φονιάς (2013), που ξεκινάει τη διαδρομή του σαν οκτάχρονο αγόρι από τη Θάσο του Εμφυλίου, συνεχίζει με μια μακρά περιπλάνηση στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης (όπου μολονότι γιος κομμουνιστή ανακαλύπτει ένα καταφύγιο θαλπωρής) και επιστρέφει ως έφηβος στον τόπο της γέννησής του (εξακολουθώντας να βασανίζεται από την πατρική απουσία).
Πρώτη συλλογή διηγημάτων και πρώτη πεζογραφική εμφάνιση του Δημήτρη Κανελλόπουλου που εδώ και τριάντα χρόνια δεν έχει πάψει να δημοσιεύει ποίηση:
Εξι ιστορίες που χωρίς να διαχωρίζονται με αυστηρό τρόπο μεταξύ τους αποδεσμεύουν γενναίες δόσεις οργής, θυμού και βίας.
Με την τριλογία του Για ένα πακέτο «Αρωμα» (1992), Χαιρετίσματα από τον Νότο (1994) και Απέραντες συνοικίες. Εγχρωμο σινεμασκόπ (2001), την οποία αποτελούν μία συλλογή διηγημάτων και δύο μυθιστορήματα αντιστοίχως, ο Γεράσιμος Δενδρινός γελοιογραφεί, σε εξαιρετικά λεπτούς και διακριτικούς τόνους, τις μικροαστικές οικογενειακές σχέσεις αλλά και τα ιδεολογικά σύμβολα της χούντας στο Θριάσιο Πεδίο.