Μια συγγραφέας κι ένας οινοπαραγωγός: δυο εραστές με μεγάλο πάθος αλλά και με εκατέρωθεν συμβατικές υποχρεώσεις που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να διαρρήξουν. Οι ήρωες συναντιούνται μόνο στα διάκενα της υπερδραστηριότητάς τους (υπερδραστηριότητα που επιβάλλει συνεχή ταξίδια στο εξωτερικό) και το e-mail ή το viber θα γίνουν κατ' αυτόν τον τρόπο το καταφύγιο της καθημερινής τους ανταλλαγής.
Η πολυσυζητημένη γενιά του 1970 ξεκίνησε το ποιητικό της στάδιο μέσα στο κλίμα του Μάη του 1968: ριζοσπαστική αμφισβήτηση κάθε μορφής εξουσίας, σεξουαλική απελευθέρωση, μεγάλες κινητοποιήσεις στους δρόμους και στα πανεπιστήμια καθώς και καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες που υπερέβαιναν τον κατεστημένο ορίζοντα.
Τα πρόσωπα στην πεζογραφία της Νίκης Τρουλλινού αποτελούν απότοκα της εποχής και της κοινωνίας τους, με τα όνειρα και τις προσδοκίες τους να διαφεύγουν συνεχώς από την οθόνη και με τα μείζονα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα να διαμελίζουν τις προσδοκίες τους.
Ο γαλλοπρωσικός πόλεμος και η παρισινή Κομμούνα του 1771, η ίδρυση της Β' Διεθνούς από τους μαρξιστές και η αναθεωρητική τάση των ποσιμπιλιστών, η κομμουνιστική αντιπαλότητα με τον Μπακούνιν και οι ακάματες σοσιαλιστικές κινητοποιήσεις, οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και η στροφή της τέχνης στον μοντερνισμό (ο ιμπρεσιονισμός του Εντουάρ Μανέ ή ο αισθητικός ρεαλισμός του Φλομπέρ), η τεράστια οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση των εργατικών στρωμάτων και τα υψηλά ποσοστά της παιδικής θνησιμότητας προτού εμφανιστεί ο Παστέρ, αλλά και ο Ζολά, ο Ουγκό και ο Ρεμπό: αυτός είναι ο κόσμος που ξεπηδά από τις σελίδες του μυθιστορήματος του Αρη Μαραγκόπουλου, ένας κόσμος που ονομάστηκε και Belle Époque προς τιμήν του αισιόδοξου πνεύματος (της ανυποχώρητης πρόσβλεψης στο μέλλον) το οποίο κατά τα άλλα τον διέκρινε
Ο Χριστόφορος Μηλιώνης (1932-2017) ανήκει σε μια λογοτεχνική γενιά που ένιωσε σε απόσταση αναπνοής την καυτή ανάσα της Ιστορίας, χωρίς ωστόσο να προλάβει να έλθει σε γυμνή επαφή με τα γεγονότα τα οποία σημάδεψαν τους προκατόχους της.
Με το Ταξίδι στην Ελλάδα (2013), το πρώτο μέρος της μυθιστορηματικής τριλογίας του Δημήτρη Νόλλα «Δύσκολοι καιροί»
Περπατάμε ή βαδίζουμε;
Πώς να σκεφτούμε το καινούργιο μυθιστόρημα του Νίκου Α. Μάντη και πώς να αποδελτιώσουμε τις πολυπληθείς αναφορές του;
Το 1972 ο Νάσος Βαγενάς δημοσιεύει το διήγημα «Πάτροκλος Γιατράς ή Οι ελληνικές μεταφράσεις της Ερημης Χώρας» έντονα επηρεασμένος από τον Μπόρχες.
Τα πρόσωπα τα οποία πρωταγωνιστούν στην πεζογραφία του Σωτήρη Δημητρίου, είτε έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους της ηπειρωτικής υπαίθρου είτε με φιγούρες που ζουν εντός του αστικού κλοιού
Πρώτο πεζό και πρώτο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου (γενν. 1974), ο οποίος προέρχεται από τον κινηματογράφο και το θέατρο.
Ο Δημήτρης Χιλλ γεννήθηκε το 1975 στην Καλαμάτα και από το 2006 ζει στη Μάνη όπου εργάζεται ως κατασκευαστής παραδοσιακών μουσικών οργάνων.
Τα υπόγεια νερά της Αθήνας δεν είναι αστικός μύθος.
Η κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα αλλά και τα αμιγώς πολιτικά ή ιστορικά ζητήματα είναι ταυτισμένα στην πεζογραφία του Γιώργου Μπράμου με μια μόνιμη υπαρξιακή κρίση:
Με το πρώτο του μυθιστόρημα Το όνειρο του Οδυσσέα (2011)
Τα Δεδουλευμένα περιλαμβάνουν τις πέντε πρώτες συλλογές διηγημάτων του Γιώργου Σκαμπαρδώνη που ξεκινούν από το 1989 και φτάνουν μέχρι το 1998 και μας δίνουν την ευκαιρία με τη συγκέντρωσή τους σε έναν τόμο να ανατρέξουμε στο έργο ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους της τελευταίας τριακονταετίας.
Ο Μάνος Ελευθερίου έχει κατ' επανάληψη στραφεί με τα μυθιστορήματά του στο ιστορικό παρελθόν
Πώς διαπλέει κανείς τα πελάγη της Ιστορίας, ξεκινώντας από τον Ομηρο και φτάνοντας μέχρι τις ημέρες μας; Είναι ένα ταξίδι στον ιστορικό ή στον μυθικό χρόνο;
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στο βιβλίο της Ξένιας Κουναλάκη μοιάζουν σε μια πρώτη ματιά να ακολουθούν την πεπατημένη του χρονογραφήματος.
Ο τίτλος του νέου βιβλίου του Γιώργη Γιατρομανωλάκη (φωτογραφία) θα πρέπει να μας βάλει εξαρχής σε υποψίες, ιδίως αν τον συνδυάσουμε με τον διευκρινιστικό του υπότιτλο.