Λένα Παπαδημητρίου

To δικό µου παιδί να βλέπει τσόντα στο Internet;

Οταν η κόρη µου πήγαινε στη Δ' Δηµοτικού, η δασκάλα της, μία από αυτές τις πεφωτισμένες εκπαιδευτικούς που εξακολουθούν να ευδοκιμούν στο ελληνικό δημόσιο σχολείο, φώναξε όλους τους γονείς (αγοριών και κοριτσιών) να μας μιλήσει για την έμμηνο ρύση.

Φτάνω στο σπίτι της οδού Χάρητος.

H αυτοβελτίωση έχει καταντήσει εμμονή.

Αισίως στην κορυφή της Ευρώπης.

Yπάρχει πλέον µια εφαρµογή για κινητά τηλέφωνα που σου θυμίζει ότι θα πεθάνεις.

Δύο ξεχωριστά τηλεφωνήματα και στα δύο κινητά. «Μαμά, μπαμπά, σήμερα μας δίνουν ελέγχους».

Αν είστε ένας τυπικός ιδιοκτήτης smartphone,

«Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα στο να είσαι ηλικιωμένος;».

«Μισό...». Yπάρχουν στιγµές που θέλω να το εκσφενδονίσω από τον πέμπτο όροφο. «Μισό σου είπα...». Να του βγάλω την προστατευτική μεμβράνη και να το πατήσω ηδονικά μέχρι να λιώσει. «Μισό!». Να το πετάξω μέσα σε γεμάτη μπανιέρα ή σε λιμνάζοντα νερά φρεατίου. «Μισό, κάτι κάνω». Να το πυρπολήσω. Να του ξεχαρβαλώσω το pop socket, την μπλε φλούο θήκη, τον φορτιστή, τη μνήμη. «Σου είπα, μισό, κάτι βλέπω στο Instagram, τι δεν καταλαβαίνεις;».

Aνήκετε σε αυτούς που αντιμετωπίζουν τις γιορτές σαν μια πανδημία βουβωνικής πανώλης;

Η έννοια της «κρίσης µέσης ηλικίας» είναι πλέον η ίδια μεσήλιξ, όπως έγραφαν πρόσφατα οι «Financial Times».

Πόσο φίλος αντέχεις να είσαι σήμερα;

Ισως πρέπει πλέον να σταµατήσει το παραμύθι ότι τα παιδιά και οι έφηβοι ζουν αγκαλιά με τα smartphones που τόσο πολύ ανησυχεί τους σύγχρονους γονείς.

Το ντιμπέιτ για την τυραννία της τέλειας μητρότητας εξακολουθεί να μαίνεται.

Καταλαβαίνεις αµέσως ότι κάτι δεν πάει καλά όταν ακούς από αμετροεπώς χαμογελαστά ζευγάρια σχόλια του τύπου: «Πήγαμε ένα υπέροχο φθινοπωρινό διήμερο στο εξοχικό μας στη Χ.

«Φυλάω καραούλι κάθε απόγευμα που έχει διάβασμα» μου εξομολογούνταν προσφάτως μια μη εργαζόμενη μητέρα για την κόρη της, μαθήτρια της Α' Λυκείου.

O συναγελασμός με ηλίθιους γονείς είναι μία από τις πλέον μεγαλειώδεις βεβαιότητες της μετά-το-παιδί ζωής σου

Για τα σημερινά «κορίτσια» της Generation Χ (χονδρικά από 40 έως 55 ετών), αυτής της ασκεπούς, μαλθακής, βαριεστημένης και ολίγον κυνικής γενιάς, η επιβίωση είναι δύσκολη.

Είµαι της γαλλικής σχολής, αποφεύγω να ανοίγω και να στέλνω επαγγελματικά e-mail μετά από κάποια ώρα της ημέρας. Είναι όπως εκείνος ο «αστικός» κανών: