Πέτρος Ν Λινάρδος

ΤΟ ΠΙΕΣΤΙΚΟ ερώτημα - αγωνιώδες για πολλούς - όσον αφορά την τύχη της εθνικής ομάδας μπάσκετ είχε ως (βλαβερή) συνέπεια να περάσει απαρατήρητο (με εξαίρεση μία τηλεοπτική κάλυψη στη Θεσσαλονίκη) ένα γεγονός δεν θα λέγαμε πρωτοφανές αλλά έστω σπανιότατο στα χρονικά του ελληνικού αθλητισμού. Πρόκειται για τον άθλο της ιστιοπλοΐας να επιτύχει η χώρα τρεις παρουσίες στην πρώτη τετράδα ενός παγκόσμιου πρωταθλήματος! Χρυσό και αργυρό μετάλλιο και τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ιστιοπλοΐας με σκάφη Tornado που έγινε στα νερά του Θερμαϊκού...

Ο ΣΕΓΑΣ φαίνεται ότι χρησιμοποιεί λέξεις και χαρακτηρισμούς κατά το δοκούν (τουτέστιν, όπως τον βολεύει).

ΣΕ ΚΑΘΕ αθλητική διοργάνωση - μεγάλη ή μικρή - τον πρώτο λόγο, ως στόχος του αθλητή και της αθλήτριας, είναι το μετάλλιο. Κατά συνέπεια η συγκομιδή των μεταλλίων σχηματοποιεί και την επιτυχία μιας αθλητικής εκπροσώπησης, ιδιαίτερα σε μορφή εθνικής αποστολής.

Ο ΣΕΓΑΣ στην ανακοίνωσή του όσον αφορά τη σύνθεση της εικοσαμελούς αποστολής του ελληνικού στίβου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Λονδίνου είχε ως τίτλο την αισιόδοξη πρόβλεψη:

«ΜΕΡΙΚΟΙ φοιτηταί που σπούδαζαν σε αγγλικά κολλέγια έφεραν το γουώτερ-πόλο στην Ελλάδα γύρω στο 1910.

ΑΥΤΕΣ τις ημέρες στην πρωτεύουσα της Βρετανίας (με κορυφαίο γεγονός στο αθλητικό μητρώο του Λονδίνου τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες)

Η ΑΝΑΘΕΣΗ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 και του 2028 σε μεγαλουπόλεις όπως είναι το Παρίσι και το Λος Αντζελες (και μάλιστα με την ταυτόχρονη εις διπλούν απόφαση της ΔΟΕ, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στα ολυμπιακά χρονικά) επιβεβαιώνει στη διαχρονικότητα των 123 ετών, από το συνέδριο της Σορβόννης του 1894, την απόφαση «οι Αγώνες να τελώνται εκ διαδοχής εν ταις μεγάλαις πρωτευούσαις της οικουμένης» (η φράση ανήκει στον ολυμπιάρχη βαρόνο Πιερ ντε Κουμπερτέν.

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ των 30 ετών μιας από τις πιο σημαντικές και εμβληματικές - θα λέγαμε - επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού προβλήθηκε με δικαιολογημένη γενναιοδωρία

ΦΥΣΙΚΟ και αναμενόμενο η προσοχή όλων εκείνων που παρακολούθησαν (με παρουσία στις κερκίδες του Παμπελοποννησιακού Σταδίου της Πάτρας αλλά και τηλεοπτικά) το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου (θεσμός 121 ετών) να εστιάζεται πρώτιστα στις επιδόσεις των αθλητών-αθλητριών

ΧΑΡΑ Θεού... στα ιστορικά νερά της θάλασσας του Μαραθώνα αλλά και της Παλαιάς Φώκαιας

ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ (και όχι μόνο) αθλητικές διοργανώσεις είναι ριζωμένη συνήθεια το «αδηφάγο» κυνήγι των μεταλλίων

ΟΤΑΝ κατά διαστήματα εκτοξεύεται ένα, «θνησιγενές» μάλλον, φραστικό πυροτέχνημα για την «εγκατάσταση» και μόνιμη διεξαγωγή στην Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων

ΤΟ ΜΕΤΡΟ της κυριαρχίας της μαύρης φυλής στον στίβο είχε εντυπωσιακές διαστάσεις στους αγώνες των «Διαμαντιών» στη «Μέκκα» του αμερικανικού στίβου

ΟΣΟΙ - και ασφαλώς δεν ήσαν λίγοι

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ και ιστορικά αιτιολογημένη η βράβευση των αθλητών μιας σημαντικής γενιάς αθλητών του βόλεϊ, της δεκαετίας του 1960, ιδιαίτερα όσον αφορά την περαιτέρω εξέλιξη του αθλήματος στην Ελλάδα

Ο τίτλος «Και οι 12 ήσαν υπέροχοι» είναι, βέβαια, τόλμημα δημοσιογραφικό

ΠΟΛΥ νερό κύλησε σε αυτά τα 125 χρόνια από την ίδρυση (1892) στη Λεμεσό του αρχαιότερου συλλόγου της Κύπρου «Ολύμπια» για να ακολουθήσει αμέσως μετά η Λευκωσία με τα ιστορικά «Παγκύπρια» (γνωστοί αμφότεροι οι σύλλογοι, φωνητικά, ως ΓΑ-ΣΙ-Ο και ΓΑ-ΣΙ-Π).

ΣΕ ΕΠΟΧΗ που ο Αθλητισμός επαγγελματοποιείται και εμπορικοποιείται με καλπάζοντα ρυθμό, υπάρχουν ευτυχώς και επιτεύγματα μέσω των οποίων πιστοποιείται και επιζεί η κατά κόρον (άλλοτε ως επίκληση ενοχής και άλλοτε ως άλλοθι) αναφερόμενη «κοινωνικοποίηση».

ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ στο άλμα επί κοντώ, αμφοτέρων των φύλων (Στεφανίδη - Φιλιππίδης),

ΤΟ ΝΕΟ τρόπαιο του Λευτέρη Πετρούνια (πρωταθλητής Ευρώπης μετά τους τίτλους του ολυμπιονίκη και του παγκόσμιου πρωταθλητή)