Μάρκος Καρασαρίνης

Το πλήθος που συγκεντρώθηκε κάποια μέρα του Μαρτίου του 2017 στην οικία Νόρμαν Λίαρ στο Μάντεβιλ Κάνιον, στους πρόποδες των βουνών της Σάντα Μόνικα στο Λος Αντζελες, ήταν μεγάλο και ετερόκλητο.

Είναι 12 Φεβρουαρίου 2015 στο Σλιπ Τρέιν Αρένα, έδρα των Σακραµέντο Κινγκς, οι οικοδεσπότες τα έχουν βρει σκούρα απέναντι στους φιλοξενουµένους Μιλγουόκι Μπακς και ο 35χρονος βετεράνος φόργουορντ Ρέτζι Εβανς έχει µια απορία από τον πάγκο της οµάδας του.

Κοιτάζοντας κανείς το τοπίο της διανοητικής ιστορίας του ελληνικού 20ού αιώνα αντιλαμβάνεται ότι σημαντικό τμήμα της μένει ακόμη να γραφεί.

ΗΠιονγκτσάνγκ είναι μια πόλη 43.000 κατοίκων, σε απόσταση 75 χιλιομέτρων από τα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα, με κύριες πλουτοπαραγωγικές πηγές τις πατάτες και τα βοοειδή.

Η μάχη του Στάλινγκραντ υπήρξε η ιστορική καμπή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οταν πριν από 75 χρόνια, στις 2 Φεβρουαρίου 1943, τα υπολείμματα της 6ης Στρατιάς της Βέρμαχτ παραδίνονταν στον Κόκκινο Στρατό

Κάπου προς το τέλος του ιδιότυπου, ελκυστικού και ξεχωριστού αυτού βιβλίου, ο Μαρκ Μαζάουερ κάνει λόγο για την «“κίνηση Μπράουν” των ανθρώπινων πλασμάτων».

Οπρώτος κύκλος της σειράς «The Americans» ξεκινά καταιγιστικά, με ένα ανθρωποκυνηγητό υπό τους ήχους των ντραμς ενός από τα λιγότερο γνωστά αλλά οπωσδήποτε πιο εθιστικά κομμάτια του 1979, του «Tusk» των Fleetwood Mac.

Ο Φράνκλιν Ντελάνο Ρούζβελτ ορκίστηκε ως 32ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στις 4 Μαρτίου 1933.

Αυτό που κάνει τον αµερικανικό εκλογικό κύκλο τόσο ιδιαίτερο είναι ότι δεν κλείνει ποτέ.

Δύο είναι οι προσφορότεροι τρόποι να γραφτεί μια σύντομη εισαγωγή σε ένα ιστορικό θέμα, η γραμμική καταγραφή των γεγονοτολογικών πτυχών του και η πλαισίωση του ιστορικού σχεδιάσματος από τις κοινωνικές, ιδεολογικές, ιστοριογραφικές του όψεις.

Εντός του 2017 ο Ντέιβιντ Αρμιτατζ, ο 52χρονος βρετανός καθηγητής της έδρας Λόιντ Κ. Μπλάνκφαϊν του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, εξέδωσε δύο πολύ διακριτά μεταξύ τους βιβλία. Το ένα αποτυπώνει τη γενεαλογία της έννοιας του εμφυλίου πολέμου («Civil War: Α History in Ideas», εκδ. Knopf), το άλλο, μια συλλογή άρθρων διάφορων συντελεστών σε συνεργασία με τους ιστορικούς Αλισον Μπάσφορντ και Σουτζίτ Σιβασούνταραμ, προτάσσει τη σημασία της ιστορίας των ωκεανών για την παγκόσμια ιστορία («Oceanic Histories», εκδ. Cambridge University Press).

«Η πολιτική δεν είναι πια η τέχνη του συμβιβασμού, αλλά η τέχνη της σύγκρουσης».

Μέχρι σχετικά πρόσφατα το ιστοριογραφικό τοπίο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όριζε ένα εξελικτικό μοντέλο ανόδου, ακμής, παρακμής και πτώσης κωδικοποιημένο στην κλασικότερη ίσως μορφή του στο έργο του μεγάλου βρετανού ιστορικού του 18ου αιώνα Εντουαρντ Γκίμπον.

Δύσκολα θα περίµενε κανείς ότι ο άνθρωπος που θα εξεδίωκε τελικά τον Μπιλ Γκέιτς από τον θρόνο του πλουσιότερου ανθρώπου του κόσµου, στον οποίο εδώ και χρόνια στρογγυλοκάθεται (µε µικρά διαλείµµατα για να ξεµουδιάσει), θα ήταν ο Τζέφρι Πρέστον Γιόργκενσεν.

Η Μέρι Μπέαρντ έχει το χάρισμα να αναδεικνύει λεπτομέρειες.

Το 2014 ο Σεθ Στίβενς-Νταβίντοβιτς, αναλυτής του Google και αρθρογράφος των «New York Times», δημοσίευσε στην εφημερίδα μια σειρά προκαταρκτικών παρατηρήσεων από μια έρευνα σχετική με τη γεωγραφική προέλευση των επιτυχημένων Αμερικανών.

Είναι μια έννοια αρχαία και νέα ταυτόχρονα.

Την Τρίτη, 27 Ιουνίου 2017, ο κόσμος ξεπέρασε ένα ορόσημο.

Καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Γέιλ, τακτικός αρθρογράφος στο «New York Review of Books», βαθύς γνώστης της ιστορίας της Κεντροανατολικής Ευρώπης, μαχητικός δημόσιος διανοούμενος, ο 48χρονος Αμερικανός Τίμοθι Σνάιντερ αποτελεί εδώ και χρόνια μείζονα προσωπικότητα του δυτικού πολιτικού και του επιστημονικού διαλόγου.

Σχεδόν έναν χρόνο μετά την αποχώρησή του από την αμερικανική κυβέρνηση, η κοινή γνώμη τον είχε ξεχάσει. Μπροστά στην όψη τσίρκου που παρουσίασε ο Λευκός Οίκος στη διάρκεια του 2017, με οργάνωση βαριετέ, υπουργούς-ακροβάτες για τους οποίους διέρρεαν διαρκώς φήμες περί της έλλειψης εμπιστοσύνης που τρέφει για αυτούς ο προϊστάμενός τους και έναν πρόεδρο-κλόουν, όπως τον θέλει τουλάχιστον ο γνωστός συγγραφέας Σάλμαν Ρούσντι, μόνο κάποιος αυθεντικά πωρωμένος με την πολιτική θα θυμόταν τον Μάικλ Φλιν.