Π Κ Ιωακειμίδης

Η πρόσφατη ένταση μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας με αφορμή το παρ' ολίγον θερμό επεισόδιο στα Ιμια αλλά και η ένταση γύρω από την Κυπριακή ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) επιβάλλουν ορισμένα γενικότερα, ψύχραιμα συμπεράσματα/διδάγματα. Χωρίς αυτά δεν θα μπορέσουμε να πάμε παρακάτω εύκολα.

Μπορεί η Ελλάδα των συλλαλητηρίων και μνημονίων να γίνει κανονική χώρα; Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι μέσα στο 2018 και με την έξοδο από το τρίτο Μνημόνιο η Ελλάδα θα επιστρέψει στην κανονικότητα

Η διαδικασία επίλυσης του χρονίζοντος ζητήματος της ονομασίας της γειτονικής μας χώρας/πΓΔΜ ξεκίνησε στην τρέχουσα φάση της με σχετικά καλούς οιωνούς.

Με τη συμμετοχή σαράντα ενός ειδικών (καθηγητών, εμπειρογνωμόνων) για τα ευρωπαϊκά θέματα, καθώς και προσωπικοτήτων όπως οι Κ. Σημίτης και Β. Βενιζέλος, και σε επιμέλεια των καθηγητών Σ. Βέρνυ και Αντ. Κόντη, εκδόθηκε μόλις πρόσφατα ένας ογκώδης (780 σελίδων), τιμητικός προς το όνομά μου, τόμος (βλέπε Σ. Βέρνυ, Αντ. Κόντης, «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, οι πολλαπλές κρίσεις και οι προκλήσεις του μέλλοντος», τιμητικός τόμος για τον Παναγιώτη Κ. Ιωακειμίδη, εκδόσεις Παπαζήση).

Το νέο έτος, 2018, σημειώνει την εκατοστή επέτειο του τέλους του «μεγάλου πολέμου», του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.

Μέσα στο 2017 ο κόσμος έγινε πιο περίπλοκος, έγραφε πρόσφατα η «Guardian». Και όμως στην αρχή του περίφημου «Ερωτικού λόγου» ο Γ. Σεφέρης έγραφε - τη δεκαετία του 1930 - ότι «ο κόσμος είναι εύκολος, ένας απλός παλμός» και τελείωνε με το «ο κόσμος είναι απλός».

Πώς πετυχαίνεις ένα θετικό αποτέλεσμα (συμβιβασμό, συναίνεση, κ.λπ.) σε μια διαπραγματευτική ή πολιτική διαδικασία φαινομενικά αδιέξοδη, είτε πρόκειται για τη δημιουργία του νέου, ενιαίου φορέα για την Κεντροαριστερά / Σοσιαλδημοκρατία είτε για την επίλυση θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής (π.χ. Κυπριακό, Ελληνοτουρκικά) είτε για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και την εποπτεία; Η απάντηση είναι «Οσλο».

Με την εκλογή της ηγεσίας της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης - της Κεντροαριστεράς / σοσιαλδημοκρατίας / μεταρρυθμιστικού Κέντρου / πολιτικής οικολογίας - από την κοινωνική βάση με τη μεγάλη συμμετοχή (στον πρώτο γύρο) - συμμετοχή που από μόνη της αλλάζει τα πολιτικά δεδομένα - κλείνει το πρώτο δύσκολο, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό κεφάλαιο για την ανασυγκρότηση, ενοποίηση, ανανέωση του χώρου με τη δημιουργία του νέου ενιαίου φορέα μέσα από το ιδρυτικό συνέδριο.

Ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας - ο «αιώνας των άκρων» κατά τον E. Hobsbawm - γνώρισε ουσιαστικά δύο μεγάλες επαναστάσεις: τη βίαιη μεγάλη Ρωσική, Oκτωβριανή Επανάσταση του 1917 (7 Νοεμβρίου 1917 με το νέο ημερολόγιο) και την ειρηνική επανάσταση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του 1957, σαράντα χρόνια μετά, με τη δημιουργία για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια Ιστορία μιας υπερεθνικής, οιονεί κρατικής οντότητας, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (25 Μαρτίου 1957 - Συνθήκη της Ρώμης).

Ηεπίσκεψη του αριστερού πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στον Λευκό Οίκο του ακραίου εκκεντρικού εθνικιστή προέδρου Ντόναλντ Τραμπ - και ανεξάρτητα από τα συγκεκριμένα αποτελέσματά της - μπορεί να θεωρηθεί ένας συμβολικός ιστορικός σταθμός στη σχέση της Αριστεράς με τις ΗΠΑ, αλλά και για τον προσανατολισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Το παράδοξο της Ευρώπης: από τη μια μεριά υπάρχει η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και πάνω από εξήντα χρόνια, με αξιοσημείωτα ενοποιητικά αποτελέσματα, παρά τις όποιες δυσκολίες και προβλήματα.

ΗΕυρώπη (και ιδιαίτερα η Γαλλία) δεν είχε το εκλογικό αποτέλεσμα που προσδοκούσε (και ήθελε) στη Γερμανία. Πρώτα και κύρια δεν ήθελε πολιτικά εξασθενισμένη την Ανγκελα Μέρκελ ως καγκελάριο για τέταρτη θητεία, όπως αναδείχθηκε από το εκλογικό αποτέλεσμα (με μόνο το 33% των ψήφων).

Eνα νέο «Ανατολικό Ζήτημα», εκδοχή του παλαιού, τείνει δημιουργηθεί με κεντρική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Eνωσης (ΕΕ). Αφορά βεβαίως τη θέση της Τουρκίας.

Συμπληρώνονται σήμερα σαράντα τρία χρόνια από την ίδρυση του ΠαΣοΚ και η επέτειος θα γιορταστεί σε εκδήλωση στο Ζάππειο με ομιλία της προέδρου Φώφης Γεννηματά

Η Ευρωπαϊκή Ενωση αντιμετωπίζει μια νέα και δυνητικώς επικίνδυνη απειλή: την απειλή της επέκτασης της «ανελεύθερης δημοκρατίας» (illiberal democracy) στους κόλπους της, ανάμεσα στα είκοσι οκτώ κράτη-μέλη που τη συγκροτούν.

Το θέμα «Ευρώπη» εξακολουθεί να διχάζει την ευρωπαϊκή Αριστερά

Το βιβλίο του Σωτήρη Ντάλη «Η "Δύσκολη" Ευρώπη. Σε Αναζήτηση της Νέας Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης» αποτελεί μια εξαιρετικά χρήσιμη, επίκαιρη και διεισδυτική συμβολή στην κατανόηση της ευρωπαϊκής πραγματικότητας όπως έχει διαμορφωθεί ιδιαίτερα μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις σε Αυστρία, Ολλανδία, Γαλλία (και βεβαίως πιο πρόσφατα στο Ηνωμένο Βασίλειο).

Την περασμένη Πέμπτη, 20 Ιουλίου, συμπληρώθηκαν σαράντα τρία χρόνια από την (παράνομη) τουρκική εισβολή και κατοχή του 38% του εδάφους της Κύπρου με τις γνωστές ολέθριες συνέπειες.

Οταν ο Καρλ Μαρξ διδάσκει αλλά η Ιστορία δεν διδάσκει, το αποτέλεσμα είναι αποτυχίες, απάτες, αυταπάτες, ήττες, κοινωνική εξαθλίωση, ανελευθερία, καταστροφή.

Επιτέλους, όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι η Ευρώπη αφυπνίζεται.