Ρωμαίος και Ιουλιέτα και πάλι… μαζί

Είναι τόσο πολλές οι παραλλαγές του θεατρικού έργου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στον κινηματογράφο που τελικά έχουμε ξεχάσει την εποχή στην οποία το έργο τοποθετείται. Αυτό ακριβώς είναι το στοίχημα της τελευταίας μεταφοράς του στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Κάρλο Καρλέι και σε σεναριακή προσαρμογή του Τζούλιαν Φέλοους στην ταινία που πρόκειται να παιχθεί σε μερικές ημέρες στις αίθουσες. Η τραγική ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, που βλέπουν τον έρωτά τους να καταστρέφεται από παράγοντες που δεν μπορούν να ελέγξουν, γράφτηκε από τον Σαίξπηρ ανάμεσα στο 1591 και το 1595 και ανήκει στα πιο επιτυχημένα έργα του βάρδου.

Θυμίζουμε την υπόθεση: οι οικογένειες των Μοντέγων και των Καπουλέτων, με την αέναη έχθρα που τους χωρίζει, ψάχνουν ευκαιρία για καβγά στους δρόμους της Βερόνας. Οταν ο νεαρός Μοντέγος Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, κόρη του λόρδου Καπουλέτου, ερωτεύονται κεραυνοβόλα, οι οικογένειές τους θα θελήσουν να τους χωρίσουν και τα πράγματα θα πάρουν τραγική τροπή. Με τη βοήθεια ενός μοναχού το ερωτευμένο ζευγάρι θα καταστρώσει ένα παράτολμο σχέδιο, το οποίο είτε θα φέρει την απόλυτη ευτυχία είτε θα προκαλέσει ανήκουστο πόνο.

Σύγχρονη οπτική

Οι παραγωγοί της τελευταίας διασκευής αναζητούσαν κάποιον που θα μπορούσε να προσδώσει μια σύγχρονη μεν οπτική στην ιστορία και τη γλώσσα του Σαίξπηρ αλλά που την ίδια ώρα θα προσέδιδε την απαραίτητη ποιητική διάθεση διατηρώντας ανέπαφο τον βασικό κορμό της ιστορίας. Κατέληξαν στον σεναριογράφο της σπουδαίας ταινίας «Εγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ» ο οποίος έχει εμπειρία στην προσαρμογή ιστοριών περιόδου με αρκετούς ήρωες και έντονα δραματικά στοιχεία.

H πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του έργου του είχε γίνει στις αρχές του 20ού αιώνα και ήταν γαλλικό. Λίγα χρόνια αργότερα προέκυψε η πρώτη αμερικανική εκδοχή του για τον κινηματογράφο, ενώ μια δεύτερη ακολούθησε το 1916. Από τότε οι ρίζες πολλών έργων στηρίζονται στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το αστικό μιούζικαλ «West Side Story» στο οποίο οι δύο αντίπαλες οικογένειες ήταν συμμορίες Πορτορικανών και Αμερικανών στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Η πιο γνωστή αυτούσια εκδοχή όμως είναι μάλλον η ταινία του 1968 που σκηνοθέτησε ο Φράνκο Τζεφιρέλι με την Ολίβια Χάσεϊ και τον Λέοναρντ Γουάιλντινγκ, ενώ μια πολύ ενδιαφέρουσα εκσυγχρονισμένη εκδοχή είναι εκείνη του Μπαζ Λούρμαν, παραγωγής 1996, με τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Κλερ Ντέινς στους βασικούς ρόλους.

Νέο αίμα

Στην τελευταία ταινία δυο φρέσκα πρόσωπα κρατούν τους ρόλους των βασικών ηρώων. «Ο πρώτος σου έρωτας είναι κάτι που δύσκολα ξεχνάς» δήλωσε ο Φέλοους. «Αυτή η αίσθηση ότι κανείς άλλος δεν καταλαβαίνει τι ζόρια τραβάς εκείνη τη στιγμή είναι κάτι μαγικό και απίστευτo συνάμα. Για να γίνει όλο αυτό πιστευτό χρειαζόμασταν δύο νέους, ταλαντούχους ηθοποιούς». Ο κλήρος έπεσε στη Χέιλι Στάινφελντ που στα 15 της κέρδισε μια υποψηφιότητα για Οσκαρ β’ ρόλου έχοντας παίξει στην ταινία «Αληθινό θράσος» των Τζόελ και Ιθαν Κόεν, και στον Ντάγκλας Μπουθ, τον οποίο ο Φέλοους ουσιαστικά ανακάλυψε δίνοντάς του τον κεντρικό ρόλο στην ταινία «From Time to Time».

Το καστ συμπληρώνεται από μια πλειάδα ταλαντούχων ηθοποιών, όπως ο Ντέμιαν Λούις στον ρόλο του λόρδου Καπουλέτου, ο Πολ Τζιαμάτι (ο ιερέας), η Νατάσα Μακ Ελχοουν ως λαίδη Καπουλέτου αλλά και ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ στον ρόλο του πρίγκιπα της Βερόνας.