Αυτοβιογραφική κατά ένα αρκετά μεγάλο μέρος της, η «Ladybird» (ΗΠΑ, 2017) της ηθοποιού και σκηνοθέτριας
Αλληγορικό παραμύθι με πολιτική χροιά, η «Μορφή του νερού» («The shape of water», ΗΠΑ, 2017) του Μεξικανού Γκιγέρμο ντελ Τόρο - ταινία υποψήφια για 13 Οσκαρ - μοιάζει με μια ευφάνταστη, «πειραγμένη» εκδοχή της «Πεντάμορφης και του Τέρατος», δοσμένη από έναν σκηνοθέτη που αγαπά τη μαγεία του σινεμά και δεν διστάζει να τη δείξει (είναι ο σκηνοθέτης του «Λαβύρινθου του Πάνα»).
«Μου αρέσει έτσι όπως λες τα πράγματα» θα πει κάποια στιγμή ο Ολιβερ
Αν ένα πράγμα είναι βέβαιο με τον σκηνοθέτη Πολ Τόμας Αντερσον - δεν ξέρω καν αν θα το χαρακτήριζα χάρισμα
Το σκηνοθετικό ύφος του Τάσου Μπουλμέτη είναι πάνω-κάτω γνωστό. Ενας σκηνοθέτης που αρέσκεται να
«Είναι ένας άντρας, όπως όλοι» λέει στην αρχή της ταινίας του Τζο Ράιτ «Η πιο σκοτεινή ώρα» («Darkest hour», Αγγλία, 2017) η Κλημεντίνη Τσόρτσιλ (Κριστίν Σκοτ Τόμας) αναφερόμενη στον σύζυγό της Ουίνστον (Γκάρι Ολντμαν).
Οταν πριν από λίγο καιρό, με αφορμή την τελευταία ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «The Post: Απαγορευμένα μυστικά» (ΗΠΑ, 2017), έγραψα το άρθρο «Σωστή δημοσιογραφία» στη στήλη των «Γνωμών» του «Βήματος», αναφερόμουν κυρίως στη σημασία της ύπαρξης και μόνο αυτής της ταινίας, ανεξαρτήτως δηλαδή από το αν η ταινία είναι ή όχι αυτό που ονομάζουμε «καλή».
Οχι τόσο μια ταινία επιστημονικής φαντασίας όσο μια ταινία περιπλάνησης τυλιγμένη μέσα στο αμπαλάζ της
Ξεκίνησε κυριολεκτικά από το μηδέν, «ο γιος του ράφτη» με τα τρύπια παπούτσια, και έγινε «The greatest showman» (ΗΠΑ, 2017). Ομως η ιστορία του Φινέα Μπάρνουμ (Χιου Τζάκμαν) δεν ήταν ούτε τόσο ηρωική ούτε τόσο φωτεινή όσο ο τίτλος της ταινίας του Μάικλ Γκρέισι σε κάνει αρχικώς να νομίζεις.
Τι μπορεί να έχει συμβεί ανάμεσα στον Ακη (Σπύρος Παπαδόπουλος) και τον αδελφό του, τον Τίμο (Φάνης Μουρατίδης), που να έχει αλλοιώσει τόσο πολύ τις σχέσεις τους;
Το θρυλικό λούνα παρκ του Κόνεϊ Αϊλαντ έξω από τη Νέα Υόρκη, εκεί όπου ο απλός, λαϊκός κόσμος απολάμβανε τα απογεύματά του τη δεκαετία του 1950, είναι το σχεδόν αποκλειστικό φόντο της τελευταίας ταινίας του Γούντι Αλεν «Wonder Wheel» (HΠA, 2017).
Στην ανθολογία των χαρακτηριστικά δαιμόνιων γυναικών που έχουν περάσει από το σινεμά
Πολλά περίεργα πράγματα συμβαίνουν στο αρχοντικό του Καλέ που, κατά τα φαινόμενα, διευθύνει η μαντάμ Αν Λοράν
Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία στο «Εγκλημα στο Οριαν Εξπρές»
Το μόνο βέβαιο με τον Γιώργο Λάνθιμο είναι ότι ξέρει πώς να σοκάρει - γνωστό βέβαια από τον «Κυνόδοντα» - και πώς να κρατά τον θεατή στο κάθισμά του, έστω και αν ο θεατής δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς παρακολουθεί - επίσης γνωστό από τον «Κυνόδοντα».
Υπάρχουν σκηνοθέτες που απλώς ξέρεις ότι δύσκολα θα κάνουν μέτρια ταινία. Ελάχιστοι όμως κατορθώνουν να
Η «Αλλη όψη της ελπίδας» («Toivon tuolla puolen», Φινλανδία / Γερμανία, 2017)
Αν και οι λέξεις «καλλιτεχνική επιτυχία» σπανίως συνάδουν με τα «sequel», τις συνέχειες κινηματογραφικών ταινιών,
Τρεις διαφορετικές ματιές πάνω στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων με διαχειριστή τον έμπειρο ρώσο σκηνοθέτη Αντρέι
Τα εγκλήματα του ναζισμού είναι κινηματογραφικός χρυσός, μια αστείρευτη πηγή θεμάτων που ακόμα και σήμερα