Χειμαρρώδης και ορμητικός χαρακτήρας, με παράφορο πάθος για το τραγούδι, η Νατάσσα Μποφίλιου είναι παράλληλα μια προσγειωμένη και προσεκτική επαγγελματίας με το βλέμμα προσηλωμένο στην κατεύθυνση της καλλιτεχνικής εξέλιξης.

«Θα ήθελα να κατασκευάσω μυστικά ένα Ζέπελιν και να πετάξω επάνω από την Κοπεγχάγη, ενώ ένα σμήνος περιπολικών θα με καταδιώκει από το έδαφος.

Είναι πάρα πολλοί όσοι γνωρίζουν τον Θωμά Κοροβίνη ως συνθέτη, στιχουργό και ερμηνευτή λαϊκών τραγουδιών, αφού υπάρχει και δισκογραφία του («Από έβενο κι αχάτη», «Τακίμια», «Το κελί»), όπως και πάρα πολλοί εκείνοι που τον γνωρίζουν ως έναν δεινό φιλόλογο, ο οποίος μελετάει επιπλέον τις σχέσεις του ελληνικού με τον τουρκικό λαϊκό πολιτισμό (έχει ζήσει για οκτώ χρόνια στην Κωνσταντινούπολη).

Βιντεοκλάμπ. Ουφάδικα. Γουόκμαν. Κασέτες. Μαγνητόφωνα. Γραφομηχανές. Atari. Πολαρόιντ. Αυτόματος τηλεφωνητής. Πολιτμπιρό. Τσερνομπίλ. Γκραντζ.

Ηταν Ιανουάριος του 2015 όταν η Χόουπ Χικς δέχθηκε τηλεφωνική κλήση από τη γραµµατεία του Ντόναλντ Τραµπ. Εκείνη την εποχή εργαζόταν στον 25ο όροφο του Τrump Tower µαζί µε τη µεγάλη κόρη του, Ιβάνκα.

Στις 31 Αυγούστου θα παρουσιαστεί ξανά στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού το μιούζικαλ «Sweeney Todd»

«Tις ιδέες μου όλες ενησιώτισα» συλλαβίζει ο Οδυσσέας Ελύτης στον 13ο Ψαλμό των Παθών τού «Αξιον Eστί» και συνεχίζει να ψέλνει στο «Δοξαστικόν»:

«Η ιστορία της Δουνκέρκης καταλαμβάνει τεράστιο κομμάτι στη βρετανική Ιστορία, είναι μέρος της κουλτούρας μας» σημειώνει ο Κρίστοφερ Νόλαν. «Η Δουνκέρκη είναι στο DNA μας, στα κόκαλά μας.

Οι πιο ζουμερές στιγμές του «House of Cards»

H συνάντηση του Αρνό Ραμσέ, γνωστού γάλλου δημοσιογράφου και παλιού αρχισυντάκτη του αθλητικού τμήματος της εφημερίδας «France-Soir», με τον Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2015 στο πολυτελές ρετιρέ των 1.600 τ.μ. του ρώσου επιχειρηματία, στο μέγαρο Βelle Époque στο Μονακό.

«Με την Εϊμι τίποτα δεν ήταν απλό».

Αφήνοντας πίσω τις Κυκλάδες με κατεύθυνση τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, το επόμενο λιμάνι που πιάνει το πλοίο είναι αυτό της Ικαρίας, του νησιού των πανηγυριών και της μακροζωίας που οι «New York Times», o «Guardian» και η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα αποθεώνουν ως μία από τις διάσημες «Blue Zones».

Είναι σίγουρο πως ό,τι και να κυκλοφορούσε σήμερα, αυτήν την κάπως άγονη εποχή, με την υπογραφή του Σταύρου Ξαρχάκου θα μας αφορούσε.

Τα τελευταία χρόνια, ο Ιντρις Ελμπα είναι ο πρώτος μαύρος ηθοποιός που μου έρχεται στο μυαλό ως πιθανός «διάδοχος» του Ντενζέλ Γουόσινγκτον. Πανύψηλος, κοντά στα 1,90, όμορφος, με μπάσα φωνή, που εμπνέει εμπιστοσύνη, ζεστό, ειλικρινές χαμόγελο και μεγάλα, ακτινοβόλα μάτια, ο Βρετανός Ελμπα, γνωστός πρώην dj του Λονδίνου (με το παρατσούκλι DJ Big Driis), έγινε διάσημος μέσω της τηλεόρασης, υποδυόμενος τον βαρόνο των ναρκωτικών Ράσελ Στρίνγκερ Μπελ, στο «The Wire», και έναν εκπρόσωπο του νόμου με πολύ ιδιαίτερες μεθόδους, στο αστυνομικό δράμα «Luther».

Είναι καιρός να αποκαθηλωθούν κάποια είδωλα της περασμένης δεκαετίας. Οχι για λόγους τροφοδότησης του επικοινωνιακού εκκρεμούς που θέλει τους ημίθεους του σήμερα αποδιοπομπαίους τράγους τού αύριο, αλλά επειδή η τριβή με τον χρόνο που παρήλθε τους έφερε στις πραγματικές τους διαστάσεις. O Μαρκ Ζούκερμπεργκ δεν θα σώσει τον κόσμο με το Facebook. Ο Τζεφ Μπέζος δεν θα εξαφανίσει το έντυπο βιβλίο με το Kindle. Και ο Τζούλιαν Ασανζ δεν θα γίνει ο απόστολος της «ριζοσπαστικής διαφάνειας».

Ενα μέρος της νεοελληνικής πνευματικής κληρονομιάς, μονογραφίες, αυτοβιογραφίες, λογοτεχνικές σελίδες, εκπομπές για την ελληνική γλώσσα, ιστορικά, ενημερωτικά και πολιτιστικά ντοκιμαντέρ, θρησκευτικές και λαογραφικές εκπομπές όπως και μουσικές και ψυχαγωγικές, σίριαλ και ταινίες, όλα έχουν περάσει από τα χέρια του.

Φορά ένα τζιν σορτς και ένα ροζ πουκάμισο. Είναι αεικίνητη, αλλάζει ρούχα και τσιμπολογά λίγο από ένα σάντουιτς επάνω στο τραπέζι. Η φωτογράφιση και η συνέντευξή μας έχει κλειστεί στο Νοël στην Κολοκοτρώνη, μια ζεστή Πέμπτη, στον απόηχο της περιβόητης «Στάλας», του πρώτου ελληνικού της single, με τις χιλιάδες προβολές στο ΥοuΤube.

Μιλήστε μου για την παράσταση «Οιδίπους Δοκιμές [κάτω απ’ την προσωπίδα ένα κενό]» που παρουσιάζετε στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων στις 10 Αυγούστου. «Πρόκειται για μια δραματουργική σύνθεση που συνυπογράφουμε με τον Νίκο Φλέσσα στο πλαίσιο ενός περιπάτου, μιας περιήγησης και μιας απόπειρας διείσδυσης στο τοπίο του αρχαιολογικού χώρου των Φιλίππων». Γιατί επιλέξατε να δημιουργήσετε τον […]

«Have a good life». Αυτό απάντησε ο Γουίλιαμ Φορσάιθ στον Γιάννη Μανταφούνη όταν ο δεύτερος αποφάσισε έπειτα από πέντε χρόνια να αφήσει την ομάδα και να ξεκινήσει την δική του, ανεξάρτητη πορεία. Και αυτό φρόντισε να κάνει μέσα από την έρευνα, τους συνεργάτες και τις αναζητήσεις του.

Η Κατερίνα Γρέγου δεν ονειρεύτηκε ποτέ να γίνει καλλιτέχνις. «Δεν είχα ούτε το όνειρο ούτε τα προσόντα» θα πει εμφατικά. Επέλεξε, ωστόσο, έναν προσανατολισμό που την έφερε σε τρομερή εγγύτητα με τους καλλιτέχνες. Η Κατερίνα Γρέγου είναι επιμελήτρια εικαστικών εκθέσεων, φέρει δηλαδή έναν επαγγελματικό προσδιορισμό που συχνά περιβάλλεται από ένα σύννεφο δημιουργικής ασάφειας, τουλάχιστον στα μάτια των μη μυημένων. «Επιμέλεια έκθεσης δεν είναι μια ατομική έκθεση που έχεις κρεμάσει τρία έργα και γράφεις από κάτω το όνομά σου. Αυτό δεν είναι επιμέλεια, είναι υποστήριξη.