Πώς μπήκε η ποδηλασία στη ζωή σας; «Το ερέθισµα προήλθε από τον πατέρα µου. Ηταν παλιός προπονητής της εθνικής οµάδας. Οκτώ ετών ξεκίνησα µαζί µε τον αδελφό µου, τον επίσης αθλητή ποδηλασίας Ζαφείρη Βολικάκη. Mπήκαµε στην εθνική οµάδα. Πέρασα από όλα τα είδη, αλλά τελικά αγάπησα την ποδηλασία πίστας. Ισως έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι το 2005 αναδείχθηκα πρώτος στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Εφήβων και δεύτερος στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθληµα»

Tριπόταμος Τήνου, Νοέμβριος 2015.

Οι τρόποι για να προσεγγίσεις ένα αυτοκίνητο που θα ταίριαζε περισσότερο στο εξώφυλλο επιστημονικών περιοδικών παρά στον ειδικό Τύπο δεν είναι πολλοί. Ιδιαιτέρως δε όταν η φίρμα το σήμα της οποίας θα φέρει στο αμάξωμά του υπογραμμίζει σε κάθε ευκαιρία ότι το εξελίσσει σε συνεργασία με δύο εργαστήρια του γνωστού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, του περίφημου MIT.

«U Pay Your Tax 2?» αναγραφόταν σε ένα τεράστιο µπαλόνι που εµφανίστηκε στη συναυλία των U2 στο µουσικό φεστιβάλ του Γκλάστονµπερι το καλοκαίρι του 2011.

Υπάρχουν πολλών ειδών συνεντεύξεις και συνομιλίες, είτε γίνονται με καλλιτέχνες και συγγραφείς είτε με επιστήμονες και πολιτικούς.

«Το ενδιαφέρον σε αυτό είναι το γεγονός ότι τα προφίλ των κοριτσιών είναι τόσο διαφορετικά, προέρχονται από διαφορετικές κουλτούρες και περιοχές του κόσμου, έχουν διαφορετικό θρήσκευμα. Μουσουλμάνες παρθένες από αραβικά κράτη, χριστιανές και Εβραίες. Από τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, την Αφρική, την Κίνα, την Αυστραλία, ακόμα και από την Ελλάδα.

Σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας, είναι αδύνατον να μετρηθούν ταυτόχρονα και με ακρίβεια, ούτε πρακτικά ούτε θεωρητικά, η θέση και η ταχύτητα, η ορμή, ενός σωματιδίου.

Οταν η βασίλισσα Ελισάβετ εμπιστεύεται μια φωτογράφο για να απαθανατίσει εκείνη και τα δισέγγονά της στο κάστρο του Γουίνδσορ με αφορμή τα 90ά γενέθλιά της, σίγουρα δεν μπορεί παρά να είναι ταλαντούχα. Αυτό είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της Ανι Λίμποβιτς, η οποία στα 68 της χρόνια παραμένει η πιο περιζήτητη φωτογράφος πορτρέτων του κόσμου.

Μια σταδιοδρομία 168 ετών τελείωσε απότομα σε μια παμπ. Οταν το σκάνδαλο αποκαλύψεων για τηλεφωνικές υποκλοπές σε μεγάλη κλίμακα έπνιξε την εφημερίδα «News of the World» τον Ιούλιο του 2011, τα 2,8 εκατομμύρια φύλλων της κυκλοφορίας της δεν στάθηκαν αρκετά για να σώσουν μια ιστορική έκδοση που λειτουργούσε ανελλιπώς από το 1843.

Ο Πολ Οστερ μεγαλώνει.

Εως τις 25 Νοεμβρίου θα εμφανίζεται στο Γυάλινο - Up Stage ο Δημήτρης Μυστακίδης, ένας από τους πιο γνωστούς πολυοργανίστες της ελληνικής μουσικής καθώς και δεξιοτέχνης της λαϊκής κιθάρας, ο οποίος έχει αφοσιωθεί στην ανάδειξη του πλούτου του ρεμπέτικου τραγουδιού. Στο άλμπουμ «Amerika» που κυκλοφόρησε πρόσφατα διασκευάζει με την τεχνική της «τσιμπητής» κιθάρας ρεμπέτικα που κυκλοφόρησαν και παίχτηκαν ζωντανά μόνο στις ΗΠΑ.

Η αρχιτέκτονας πιστεύει ότι η Αθήνα είναι μια άσχημη πόλη με πολλές δυνατότητες

Τι γεύση μπορεί να έχει η Πρέβεζα; Θαλασσινή οπωσδήποτε.

Η αυτοκινητοβιομηχανία είναι γεμάτη συνθήματα. Λέξεις που λένε πολλά ή - καμιά φορά - τίποτε για τη σχεδίαση και τις επιδόσεις, τη σχέση ανθρώπου και μηχανής, το όνειρο και την πραγματικότητα, σε μια προσπάθεια να αδράξουν τη μέρα και να σκιαγραφήσουν το μέλλον.

Από τις φωτογραφίες του και μόνο, συμπαθητικό δεν τον λες. Ο Αλβάρο ντε Μιράντα Νέτο είναι ευειδής αλλά ψυχρός.

Δεκάδες φωτογραφίες είναι ακουμπισμένες επάνω στο γραφείο. Η Μαρίνα Τσέκου, επιμελήτρια εκπαίδευσης του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), και ο φωτογράφος Γιάννης Βασταρδής τις κοιτούν προσεκτικά. Μου μιλούν για την όμορφη 16χρονη Ζαϊνάμπ από το Αφγανιστάν, για τον 59χρονο Γκασάν που θα ήταν ευτυχισμένος αν έβοσκε ένα κοπάδι πρόβατα σε κάποιο ελληνικό βουνό.

«Hommage».

Στον έναν από τους τοίχους του υπουργικού γραφείου, στον τέταρτο όροφο της Δραγατσανίου 2, κρέμεται ένας τεράστιος χάρτης γεμάτος κόκκινα και κίτρινα σημάδια. Κόκκινα για τις προσωρινές δομές φιλοξενίας μεταναστών, κίτρινα για τις μόνιμες.

Στην Ελλάδα, η τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου είναι μια συνηθισμένη ημέρα όπως όλες οι άλλες.

Αν κάποιος μάς έλεγε πριν από μερικά χρόνια ότι ένας βρετανός πολίτης θα ήθελε να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα, μάλλον θα τον περνούσαμε για τρελό ή θα θεωρούσαμε ότι επρόκειτο για ανέκδοτο.