Τι δεν πρέπει να ξεχάσουμε από την προεκλογική περίοδο.
Οπως με όλες τις μεγάλες ταινίες, τα μεγάλα βιβλία, τη μεγάλη τέχνη γενικώς, που με τον τρόπο της σου ταρακουνάει τη ζωή και σε κάνει να σκεφτείς διαφορετικά τα πράγματα, το βαθύτερο νόημα της ταινίας του Βερναρδάκη, η τραγικότητά του που σε συνθλίβει, σου έρχεται αργότερα, αφού έχεις δει την ταινία, όταν τη σκέφτεσαι ασυναίσθητα
Δεν συμπαθώ τις πολιτικές θέσεις της Ελληνικής Λύσης, όμως ο πρόεδρός της έχει δίκιο όταν επισημαίνει ότι η «ημιμάθεια» είναι το χαρακτηριστικό των νεοελλήνων.
Tο ΠαΣοΚ προσπαθεί φιλότιμα να δείξει ότι είναι ΣΥΡΙΖΑ με γραβάτα, αλλά αυτό δεν φτάνει.
Ξέρετε καθόλου από Ηλεία; Δεν πειράζει, θα σας κατατοπίσω εγώ. Αν πάρεις τον παλιό χωματόδρομο από Καληδόνα προς Ανδρίτσαινα μέσω Φανερωμένης, αμέσως μετά το Φαράγγι της Γριάς, πίσω τους λόφους δεξιά μετά τη γέφυρα, εκεί έχει ένα κτηματάκι ο Μήτσος.
Οπως εμείς έχουμε τον Χρήστο Συλιανίδη (και ευγνωμονούμε τους αδελφούς μας στη Μεγαλόνησο, που μας έστειλαν έναν άξιο άνθρωπο τον οποίο δεν ήξεραν τι να κάνουν...), να τους παραχωρήσουμε και εμείς το εθνικό κεφάλαιο Νίκος Κοτζιάς
Οι καβγάδες που παρακολουθούμε για την κληρονομιά του Ανδρέα είναι μία πολύ ήπια, γραφική και διασκεδαστική εκδοχή των Θρησκευτικών Πολέμων, που ρήμαξαν την Ευρώπη κυρίως κατά τον 16ο αιώνα και τους οποίους εμείς γλιτώσαμε.
Το πνεύμα του Σταθμαρχείου Λάρισας δεν εξαφανίστηκε επειδή 57 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Κρύφτηκε για λίγο και τώρα ξεπροβάλλει δειλά-δειλά και περιμένει την επόμενη ευκαιρία.
Περιττεύει να θυμίσω τη συνέχεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να γνώριζε εις βάθος την υπόθεση για την οποία κατηγορείται ο Γεωργούλης. Οχι επειδή το έψαξαν, αλλά επειδή αδιαφόρησαν.
H τάση των Καραμανλικών ήταν τρόπον τινά η αναγέννηση του Λαϊκού Κόμματος, εκσυγχρονισμένου όμως κατά το υπόδειγμα του ΠαΣοΚ, δηλαδή η λεγόμενη και γαλάζια πασοκαρία.
Αυτό που κάνουν τα μέλη της ΣΑΦ-ΕΑΑΚ εις βάρος της προέδρου του Τμήματος Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ είναι η εφαρμογή της σκέψης του Μάο στην πράξη, διότι ο κατατρεγμός της είναι μια σκηνή βγαλμένη από την περιβόητη «Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση», που βασίστηκε στη σκέψη του Μάο και ήταν ο επίλογος της ζωής του.
Ποια η στρατηγική που τόσο επιμελώς και επιδέξια μας κρύβει ο Νίκος ο Ανδρουλάκης;
Το τηλεοπτικό lifestyle καβάλησε το τρένο του θυμού και της αγανάκτησης και το έκανε με την ίδια ρηχότητα και ακρισία που χαρακτηρίζει τις προσεγγίσεις του στα θέματα της επικαιρότητας.
Την επομένη του δυστυχήματος, το πρωί, ο επιθεωρητής του μοιραίου σταθμάρχη παίρνει αναρρωτική άδεια τριάντα ημερών από τον γιατρό, διευθυντή Νευροχειρουργικής Κλινικής, με τον οποίο ανήκε στην ίδια συνδικαλιστική οργάνωση. Τι είναι; Μα, ΠαΣοΚ είναι! Θέλει ρώτημα;
Τον κόμπο του Κυπριακού αναλαμβάνει ο δόκτωρ Κόμπος! Σύμφωνα με τον γνωστό κανόνα του Μπίσμπαρκ, τρεις καθηγητές χρειάζονται για να γίνει η δουλειά. Ο δρ Κόμπος είναι μόνος του, αλλά είμαι βέβαιος ότι αξίζει για τρεις.
Τα παιδιά στρέφονται κατά της καθηγήτριας επειδή τους βαθμολόγησε τα λάθη των γραπτών και τους έκοψε. Κατά την αντίληψή τους, δηλαδή, η ευθύνη δεν βρίσκεται στον εξεταζόμενο που κάνει το λάθος, αλλά στον καθηγητή που τολμά να τον βαθμολογήσει αρνητικά
Αν η κυβέρνηση ακολουθούσε την κατηγορική προσταγή της κυρίας Τσαπανίδου και έφερνε την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν θα ήταν προεκλογική η ρύθμιση, όπως είναι οι παροχές για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ μέμφεται τη ΝΔ;
Μπορεί να ήταν και το έβδομο sequel της κλασικής κοινοβουλευτικής παράστασης «Ο δάσκαλος και ο μπουμπούνας» αυτό που παρακολουθήσαμε την περασμένη Τρίτη στη Βουλή, πάντα με τους ίδιους πρωταγωνιστές, στους ίδιους ρόλους.
Ανανεωμένος ο brόεδρος! Σακάκι με φαρδιά και μυτερά πέτα (κατά πάσα πιθανότητα ραμμένο, αν κρίνω από τη ραφή στα μανίκια), καινούργιο ρολόι, καθώς και μερικά πρόσθετα κιλάκια. Θα οφείλονται μάλλον στη χειμερινή κολύμβηση που ξεκίνησε..