Βασίλης Μουλόπουλος
Μετά τη σύντομη παρουσίαση της Κίνας στο «Βήμα», στο πλαίσιο επισκόπησης των Μεγάλων Δυνάμεων που καθορίζουν την παγκόσμια ισορροπία, συνεχίζουμε σήμερα με τον ρόλο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Οπως θα δείτε, οι οικονομικές της αποδόσεις δεν είναι εντυπωσιακές.
Η ακαδημαϊκή «συλλογικότητα» που εδρεύει στον Τομέα Κλασικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης είναι αποψιλωμένη (όπως άλλωστε και οι ομόλογές της σε άλλα ελληνικά πανεπιστήμια) και τα μέλη της, παλαίμαχα και νεοσύλλεκτα, μπορούν άνετα να σεμνύνονται ότι με την επόμενη μισθολογική περικοπή οι απολαβές τους θα ενταχθούν επισήμως στη ζώνη της αφιλοκέρδειας. Ωστόσο, πριν συμβεί αυτό, μπορούν να σεμνύνονται και για κάτι άλλο.
Οόρος «δημιουργική ασάφεια» έγινε πλατιά γνωστός στη χώρα μας το 2015, από τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη.
Η πρωτοσέλιδη φωτογραφία δείχνει ένα τεράστιο πανό. Φαίνονται πεντακάθαρα οι λέξεις:
Σε έξι μήνες από σήμερα λήγει η τρίτη δανειακή συμφωνία Ελλάδας και ευρωπαϊκών θεσμών, δεν φαίνεται να υπάρχει όμως σχεδιασμός επαναφοράς στην κανονικότητα της ευρωζώνης. Ούτε καν έχει μετρηθεί το χάσμα που μας χωρίζει από τους άλλους εταίρους για να δούμε με ποιες πολιτικές μπορεί να περιοριστεί.
Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο (16-18 Μαρτίου) πραγματοποιείται το ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας, του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του Κινήματος Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ).
Σε όλη την Ευρώπη - με ελάχιστες εξαιρέσεις - αναπτύσσονται τρεις κατηγορίες «αντισυστημικών» μορφωμάτων.
Η ιστορία είναι σύντομη αλλά διδακτική: ο Μάρκο Μινίτι, υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος στις μονοεδρικές εκλογές στο Πέζαρο, οχυρό της Αριστεράς, είναι κατά γενική ομολογία ένας επιτυχημένος υπουργός Εσωτερικών της σημερινής ιταλικής κυβέρνησης που διαχειρίστηκε μεταξύ άλλων με εξαιρετικό τρόπο το ζήτημα των μεταναστών ειδικά από τη Λιβύη.
Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής προκάλεσαν τεκτονικά ρήγματα στο πολιτικό σύστημα της Ιταλίας. Πρώτη δύναμη με διαφορά (και 32,7% των ψήφων) αναδείχθηκε το Κίνημα Πέντε Αστέρων:
Αν κάτι έβαλαν στο περιθώριο οι ιταλικές βουλευτικές εκλογές είναι τη διαίρεση Αριστερά / Δεξιά, η οποία φαίνεται να βρίσκεται πλέον σε χειμερία νάρκη.
Διαβάστε:
ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ σύλλογοι απολαμβάνουν ιστορική υστεροφημία με τον έντυπο λόγο (βασικά με βιβλία-λευκώματα όπου εξιστορούνται η πορεία τους και τα αγωνιστικά επιτεύγματα επί δεκαετίες, ακόμα και από τον 19ο αιώνα)
Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι οι Τούρκοι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο επιθετικής συμπεριφοράς.
Διευρυνόμενα μέτωπα, διαβάζουμε. Το διακηρύσσει η δημοσιογραφική αυθεντία. Το υπογράφει ο πανεπιστημιακός διανοητισμός. Το επιβεβαιώνει η τρέχουσα επικαιρότητα.
Το πόσο ζορισμένο είναι πλέον το σύστημα Τσίπρα φάνηκε κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή.
Ομολογώ πως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν το 2015 ότι «η Ευρώπη αλλάζει», δεν περίμενα ότι θα συμβεί τόσο γρήγορα και τόσο δραστικά.
Σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, η υπόθεση των δύο στρατιωτικών στον Εβρο είναι «ένα σύνηθες επεισόδιο». Και ως εκ τούτου «δεν πρέπει να μετατρέψουμε ένα σύνηθες επεισόδιο σε μέγα ζήτημα».
Μια χαμηλών τόνων εκπομπή με ανθρώπους της τέχνης και της επιστήμης κυρίως ήταν «Η ζωή είναι αλλού» της κυρίας Εύης Κυριακοπούλου που προβαλλόταν στην ΕΡΤ επί δεκαεπτά συναπτά έτη.
Αν η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για τα σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας προσέφερε κάτι, αυτό λογικά δεν μπορεί να είναι άλλο από την εδραίωση της γενικευμένης άποψης ότι το Κοινοβούλιο «περί άλλα τυρβάζει».