«Η Ουκρανία έχει καταστραφεί στο πεδίο της μάχης με τρομακτικές απώλειες. Και η Ρωσία κερδίζει στον πόλεμο φθοράς».
Αφήνει τους Δυτικούς αντιπάλους του να τρώγονται μεταξύ τους, καθώς μάλιστα βλέπει με ικανοποίηση την Τουρκία να ακολουθεί τον δικό της δρόμο σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ, ενώ οι Ευρωπαίοι δεν έχουν τη δύναμη, παρά τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν, να επιβάλουν μια οποιαδήποτε λύση.
Τα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται εδώ βολοδέρνουν απάτριδες και εγκλωβισμένοι χωρίς διαβατήριο. Η Ελλάδα (που στενάζει για το Δημογραφικό btw) δεν τα αναγνωρίζει για παιδιά της
Μήπως, κατ’ αναλογία του παλιού «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», θα πρέπει σήμερα να διεκδικήσουμε «Ψωμί, Πολιτισμό, Μυθοπλασία»;
Το εκπαιδευτικό σύστημα επικρίνεται συχνά για την αδυναμία του να παρακολουθήσει την αγορά και να προσαρμοστεί στις ανάγκες της. Είναι όμως ο επαγγελματικός πραγματισμός το μοναδικό ζητούμενο σε μία εκπαίδευση που υπηρετεί υψηλότερες ανθρώπινες αξίες;
Κάποτε στην Τασκένδη οι κομμουνιστές έλυναν τις διαφορές τους δαγκώνοντας ο ένας τον άλλο και κόβοντας αφτιά. Τώρα τουλάχιστον απλώς πλακώνονται ποιος πήρε τηλέφωνο.
Η επίδραση των περισσότερων ταινιών στη διαμόρφωση της συλλογικής μνήμης είναι σχετικά περιορισμένη, καθώς μετά τη Μεταπολίτευση ο κινηματογράφος έπαψε να είναι η κύρια μορφή λαϊκής διασκέδασης, χάνοντας οριστικά το παιχνίδι από την τηλεόραση.
Αυτό που είπε ο Γιάννης Στουρνάρας προφανώς παρερμηνεύτηκε
Ο κ. Κασσελάκης, όπως όλα δείχνουν, είναι το πρόσωπο που θερίζει τις θύελλες που έσπειρε ο Αλέξης Τσίπρας.
Δεν υπάρχει εδώ δίλημμα, αλλά μια συμπληρωματική σχέση που διατυπώσαμε χωρίς υπεκφυγές: «Και με το μετρό και με το πράσινο»
Χειρότερη είναι η επίκληση της υποτιθέμενης «αδιαφορίας» των πολιτών τόσο για την τραγωδία των Τεμπών όσο και για το σκάνδαλο των υποκλοπών
Στη σκιά των δύο εξωτερικά διαφορετικών εκδηλώσεων, ένας πιο σταθερός τόπος μοιάζει να κερδίζει στον παρόντα χρόνο και που γίνεται και είναι ο κοινός τόπος της χώρας.
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο
Είναι το Σαββατοκύριακο κατά το οποίο παρακολουθούμε τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ αν και, εννοιολογικά, θα ήταν πιο δόκιμο να συζητάμε για διάλυση.
Γιατί είναι εκτός κάθε σεναρίου η πιθανότητα συνεργασίας ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ στις ερχόμενες ευρωεκλογές
Το ζητούμενο σήμερα είναι να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κόμμα της σύγχρονης ανανεωτικής Αριστεράς, απευθυνόμενο στις κοινωνικές δυνάμεις που αναφέρονται στο τόξο από τη ριζοσπαστική Αριστερά έως και τις δυνάμεις του προοδευτικού Κέντρου.
Η ατζέντα του διαλόγου εντός της Αριστεράς και περί αυτήν έχει αλλάξει δραματικά, ξανά και ξανά, παντού στην Ευρώπη, πολύ περισσότερο στην Ελλάδα
Όσο περισσότερες δημοκρατίες έχουμε τόσο το καλύτερο. Οπως λένε και οι Γάλλοι «όσο περισσότεροι τρελοί μαζευτούμε, τόσο καλύτερα διασκεδάζουμε».
Η προσέγγιση οφείλει να είναι από πάνω προς τα κάτω, ενώ της Κυβέρνησης από κάτω προς τα πάνω, σε ένα μοντέλο συγκεντρωτικό, που δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά στον τουρισμό, τη βαριά βιομηχανία της χώρας.
Υπάρχουν πολλοί πλούσιοι βουλευτές στην Ελλάδα ( από όλους τους πολιτικούς χώρους) , οι οποίοι με τα εισοδήματα τα οποία δηλώνουν βρίσκονται εξωφρενικά μακριά από την οικονομική κατάσταση του μέσου Έλληνα.