Εκείνη την εποχή ήμουν λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Leicester. Ετσι είχα άμεση εμπειρία των επιπτώσεων των γαλλικών κινητοποιήσεων στη Βρετανία. Γι' αυτό θα ασχοληθώ με τις αντιδράσεις, κυρίως των φοιτητών και των πανεπιστημιακών, στις συνταρακτικές εξελίξεις.
Μάης του 1968, Παρίσι.
Κλείνουν αυτόν τον Μάιο πενήντα χρόνια από το 1968.
Το αδιανόητο ήταν μία δεκαετία στο προσκήνιο. Οχι ως πραγματικότητα, αλλά ως όραμα. Ο Γαλλικός Μάης, ο Μάης του '68, έχει μείνει ως έκφραση συνώνυμη της αμφισβήτησης, της διεκδίκησης, της νιότης, της φαντασίας και του έρωτα.
Ορθιος, πάνω σε αυτοσχέδια εξέδρα, ο Ζαν-Πολ Σαρτρ κατηχούσε τους μεροκαματιάρηδες της Ρενό στην τρισυπόστατη Εδέμ φοιτητών, εργατών, διανοουμένων.
Τα γεγονότα του Μάη του 1968 τα έμαθα στα Κύθηρα από σποραδικές αναφορές του BBC και της Deutsche Welle.
Ο Μάης του 1968 ήταν μια θυελλώδης εποχή με ξεχωριστή θέση στην ιστορία του ύστερου εικοστού αιώνα και μοναδικό αποτύπωμα στον ψυχισμό και στη διανοητική και πολιτική συγκρότηση της γενιάς που τον δημιούργησε.
Διαβάστε:
ΣΤΗΝ παρατεινόμενη και επιδεινούμενη κρίση της Ανατολικής Μεσογείου το ελληνικό σκάφος δοκιμάζεται και όχι, δυστυχώς, για πρώτη φορά στη μακραίωνη ιστορία της χώρας μας.
Ολοι γνωρίζουμε ότι, με βάση «αξιόπιστες καταθέσεις» απρόσωπων μαρτύρων, οι οποίοι εισέφεραν τις περισπούδαστες εικασίες τους, τις εικοτολογίες τους, τις δοξασίες τους, τις υποψίες τους, αλλά προπάντων το τι κυκλοφορεί στην πιάτσα ως αυθεντικοί εκφραστές της, σχηματίσθηκε, αμελλητί (διάρκειας τριών και πλέον μηνών), «τηρώντας» κατά γράμμα το Σύνταγμα, μια δικογραφία σε βάρος δύο πρωθυπουργών και οκτώ υπουργών, με αντικείμενο τη διερεύνηση από τη Βουλή, ως οιονεί Εισαγγελικό Σώμα, την τυχόν τέλεση των ποινικών αδικημάτων της δωροληψίας και της απιστίας στην υπηρεσία.
Σαν ατομική βόμβα μαθαίνω ότι έσκασε στον ΣΥΡΙΖΑ η συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών
Θυμάστε που γράφαμε ότι η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μετείχε σε συνέδριο με θέμα «Δημοκρατία και Διαφθορά»;
Ενας λογικός άνθρωπος θα διατύπωνε έναν λογικό συλλογισμό. Εχουμε μια κυβέρνηση σε προφανή δύσκολη θέση, δεν της πετυχαίνει τίποτε. Συμβαίνουν αυτά, αλλά δεν νομίζω ότι περιμένει κανείς να βάλουν τα κλειδιά κάτω από το χαλάκι
Στον σκουπιδότοπο της Ιστορίας «φιλοξενούνται» κάθε λογής πολιτικοί και οι πολιτικές τους που δήθεν θα έφερναν την άνοιξη, αλλά στην πράξη αποδείχθηκαν πιο στεγνές και από μια αποξηραμένη λίμνη.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος διατύπωσε εναντίον των εφημερίδων «Το Βήμα» και «ΤΑ ΝΕΑ» κάποιες πρωτοφανείς κατηγορίες, όπως ότι ανήκουν «στα σκουπίδια της ενημέρωσης».
Κανονικά, κάποιον που προσπαθώντας να περιγράψει την τρικυμιώδη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γράφει μεταξύ άλλων ότι χαρακτηρίζεται «από καθόδους σε αυταπάτες και εφόδους στον ουρανό»(!) τον παραδίδεις στους σατιριστές.
Οσοι έτρεφαν ελπίδες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζεται και ότι σταδιακά μπορεί να μεταστραφεί σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα δεν πρέπει να αισθάνονται και ιδιαίτερα ευχάριστα με τη λάσπη που εκτοξεύεται απευθείας από τα υπόγεια του Μαξίμου.
Αν επιχειρήσει κανείς να προσεγγίσει την πραγματική θέση της ελληνικής οικονομίας, θα διαπιστώσει ότι έχει απαλλαγεί σε μεγάλο βαθμό από θεμελιακούς κινδύνους αλλά τελεί ακόμη σε ιδιότυπη στάση αναμονής.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εφημερίδες του συγκροτήματος βρίσκονται στο κέντρο μιας εντεινόμενης πολιτικής σύγκρουσης και αντιπαράθεσης.
Οι πολυεθνικές που «πίνουν το αίμα των εργαζομένων» ξαναχτύπησαν.