Οι πολιτικοί που συνδέουν την λειτουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στη χώρα μας με την αύξηση του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) της, παραπλανούν τους πολίτες...
Είναι απορίας άξιο πώς μια τέτοια μεταρρύθμιση γενικής αποδοχής δεν συγκέντρωσε τις απαιτούμενες ψήφους για να εφαρμοστεί όχι μόνο στις ευρωεκλογές ή τα δημοψηφίσματα αλλά και στις βουλευτικές.
Μπροστά στις σημερινές προκλήσεις η Πολιτική πρέπει να βρει ένα τρόπο διαχείρισης ανάλογο των μέχρι σήμερα επιτευγμάτων της ανθρωπότητας. Για την ώρα αποτυγχάνουμε οικτρά.
Αγαπώ την πρόοδο και ιδιαίτερα της χώρας μου, οι οικογενειακές όμως παραδόσεις με έχουν διδάξει ότι γάμος είναι η σύζευξη ανδρός και γυναικός.
Η αληθινή αγάπη, το πραγματικό νοιάξιμο, το περιβάλλον ασφάλειας που έχουν ανάγκη τα παιδιά δεν γίνεται να στερείται έναν βασικό «γονιό» που είναι η μέριμνα της Πολιτείας.
Δεν ξέρω τι είδος διαλόγου διεξάγεται μεταξύ άσχετων για ένα θέμα που δεν τους αγγίζει – ούτως ή άλλως τίποτα δεν αλλάζει στα υπάρχοντα πανεπιστήμια και για τους φοιτητές τους...
Οι ιεράρχες θα υπεραμυνθούν της ηθικής που έχουν επιλέξει και θα απευθυνθούν στο ποίμνιο που τους ακολουθεί. Δεν μπορείς να ζητάς από την Εκκλησία να πει άλλα πράγματα από εκείνα τα οποία πιστεύει και διδάσκει η Εκκλησία.
Όταν ένα δικαίωμα έχει δοθεί στους πολλούς, δεν μπορούμε να αναρωτιόμαστε αν το δικαίωμα αυτό θα πρέπει δοθεί και στους λίγους.
Τι συνέβη και από την διαφαινόμενη συναίνεση στο ζήτημα της επιστολικής ψήφου φτάσαμε στον πόλεμο ανακοινώσεων μεταξύ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠαΣοΚ; Ποιος φταίει; Ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο;
Η πλεονάζουσα έλξη που εμφανίζει το κυβερνών κόμμα και προσωπικά ο Πρωθυπουργός, έρχεται να δείξει την απουσία ενός εναλλακτικού πόλου.
Μια αποτίμηση των φετινών επιλογών της Ακαδημίας, των 11 υποψηφιοτήτων για το «Poor Things» και της έκπληξης με το «Βarbie».
Αυτά που εδώ και πέντε μήνες συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σωστά ή λάθος, χρήσιμα ή άχρηστα, δεξιά ή αριστερά. Είναι απλώς ασόβαρα.
Έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση κατώτερη των περιστάσεων και των προσδοκιών
33 διακεκριμένοι επιστήμονες από όλο τον κόσμο δημοσίευσαν ένα άρθρο, που παρουσιάζει ανησυχητικά παραδείγματα, όπου η αμεροληψία των επιστημόνων επηρεάστηκε από την ιδιωτική χρηματοδότηση της έρευνας.
Οι επιθέσεις των Χούθι της Υεμένης στα διερχόμενα την Ερυθρά Θάλασσα πλοία υποχρέωσαν πολλές μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες να προτιμήσουν για λόγους ασφαλείας να κατευθύνουν τα πλοία τους γύρω από το Ακρωτήριο Καλής Ελπίδας στην Νότια Αφρική και μέσω Γιβραλτάρ να εισέρχονται στη Μεσόγειο για να καταλήξουν στα μεγάλα λιμάνια της.
Οι διακρίσεις και η ηθικολογία σχετικά με τις επιλογές των άλλων, όταν αυτές δεν βλάπτουν κανέναν, οδηγούν σε κοινωνίες που κοιτάζουν προς τα μέσα και δεν μπορούν να προοδεύσουν. Τα παραδείγματα περισσεύουν στον κόσμο γύρω μας.
«Είμαι κιόλας 6 μηνών. Η κοιλιά τώρα φαίνεται. Φοράω φαρδιά φουστάνια. Κανείς δεν το έχει πάρει είδηση. Εξι μηνών κι όλα πάνε καλά, μαμά. Είναι κοριτσάκι, ακούς; Δεν ήθελα να ξέρω το φύλο του, μαμά. Μη με ρωτάς γιατί. Δεν ξέρω ακριβώς να σου πω. Πιο πολλά είναι αυτά που νιώθω παρά αυτά που γνωρίζω».
Τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, παρότι, μπορούν να γίνουν λειτουργικά, αν δεν είναι ήδη, φαίνεται να έρχονται αντιμέτωπα με εμπόδια.
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο
Η αποτυχία είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας και μια ευκαιρία για μεγαλύτερη ανάπτυξη.