Μια πρόσφατη έρευνα στη Βρετανία έδειξε πως μετά τα τριάντα δεν ανακαλύπτουμε καινούργια μουσική. Κάπου εκεί υποχωρούν η διάθεση και το ενδιαφέρον.
Καμία γλώσσα δεν αρκεί για αυτό το παράδοξο. Ο,τι και να πει κανείς οι έλξεις δεν εκφράζουνε το σύνολο
Από καιρό με απασχολεί ένα γλωσσικό θέμα, για το οποίο και ήθελα να γράψω κάτι. Αλλωστε, το ζήτημα νομίζω ότι απασχολεί όλους λίγο-πολύ τους γραφιάδες, και όχι ειδικά εμένα (λόγω ίσως «επαγγελματικής διαστροφής»).
Την περασμένη Κυριακή έγραψα σε τούτη τη στήλη ένα κείμενο για τη δυσκολία να είσαι φιλελεύθερος στην Ελλάδα. Κατέγραψα το γενικό πλαίσιο και την προσωπική μου περιπέτεια τόσο στη θεωρία όσο και στην πολιτική πράξη. Το κείμενο είχε 600 λέξεις - από αυτές ούτε το 10% δεν αφορούσε τον Σταύρο Θεοδωράκη. Κι όμως, αυτή η αναφορά κάλυψε όλο το θέμα.
Ετσι, για το τερπνόν του πράγματος, ας καθιερωθεί μια καινούργια στατιστική εξειδίκευση στη Βουλή που θα παρακολουθεί την αντισφαίριση «φιλοφρονήσεων» ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ενώ όλη η χώρα έχει την πολυτέλεια να ασχολείται με το Παγκόσμιο Κύπελλο ή με το πότε θα γίνουν οι εκλογές, οι 18άρηδες έχουν τη δική τους τρελή αγωνία, γιατί πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκαν οι βαθμοί των περίφημων πανελλαδικών εξετάσεων. Και θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια σε όλα εκείνα τα παιδιά που έδωσαν και την τελευταία ικμάδα του εαυτού τους για να μπουν στα ελληνικά πανεπιστήμια!
Μόσχας, γνωστής και ως Διάσκεψης του Τολστόι, που έλαβε χώρα στη Μόσχα από τις 9 Οκτωβρίου έως τις 19 Οκτωβρίου του 1944, υπήρξε και η «περίφημη συμφωνία των ποσοστών» για την περιοχή των Βαλκανίων σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Τσόρτσιλ. Καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου αν και η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Γιουγκοσλαβία διοικήθηκαν […]
Επεξεργάζεται φθινοπωρινά στρατηγήματα ο κ. Τσίπρας.
«Δεν καταλαβαίνω πώς οι Αυστριακοί κατάφεραν να θεωρεί όλος ο κόσμος ότι ο Μπετόβεν ήταν Αυστριακός και ο Χίτλερ Γερμανός!»
«Η μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων» δεν φτάνει εδώ.
Η Ρωσία στην τσαρική περίοδό της, αργότερα ως Σοβιετική Ενωση αλλά και με τη σημερινή της μορφή όπως διαμορφώθηκε από τη δεκαετία του '90 και μετά, διατηρεί ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον για τη περιοχή των Βαλκανίων.
ΣΤΗΝ πλούσια διεθνή φιλολογία που είχε αναπτυχθεί αναπόφευκτα στις τελευταίες ημέρες πριν από την έναρξη του Μουντιάλ δεν είχε θέση - έστω και υπαινικτικά - η αναφορά του ενδεχομένου στο κρίσιμο και λίαν σημαντικό δίπτυχο των ημιτελικών συμμετοχής ομάδων αποκλειστικά από μία ήπειρο.
Ηταν Ιανουάριος του 2015 και η νέα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν είχε καλά-καλά ορκισθεί όταν ο Νίκος Κοτζιάς παρευρέθηκε στο έκτακτο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στις Βρυξέλλες στη συζήτηση για την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, μετά την κατάληψη της Κριμαίας.
Στις αρχές του χρόνου, όταν διάφοροι ανεγκέφαλοι πίεζαν τον Μητσοτάκη να στηρίξει τη συμφωνία με τα Σκόπια, τους απαντούσε:
Κατά την ταπεινή γνώμη τού γράφοντος, σφάλλουν όσοι νομίζουν ότι οι φασαρίες με τις διάφορες κάλπες και τις ημερομηνίες των εκλογών έγιναν για να μπερδέψει ο Τσίπρας τους ψηφοφόρους.
Ενας παλαιός και πολύπειρος στα πολιτικά πασόκος μού περιέγραψε το τρέχον πολιτικό σκηνικό και ευθύς αμέσως σας το μεταφέρω: Αυτή τη στιγμή, όπως λέει, ο Αλέξης Τσίπρας ηγεμονεύει πολιτικά.
Είναι ενοχλητικό να βλέπεις τα κόμματα της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται γιατί η κυβέρνηση μεθοδεύει, με τον τρόπο που μεθοδεύει, το στήσιμο τριών καλπών μαζί τον προσεχή Μάιο, προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τις διαγραφόμενες καταστροφικές απώλειες της πολιτικής που εφάρμοσε στα τριάμισι αυτά χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία.
Κανείς από όσους αρθρογραφούμε δεν ήταν μπροστά, κανείς μας δεν ξέρει αυτή τη στιγμή τα πραγματικά περιστατικά. Ποιο πρόσωπο είχε η συντριπτική βία που γκρέμισε από τη ζωή τον δεκαπεντάχρονο μαθητή από την Αργυρούπολη, ποια απελπισία τον οδήγησε σε αυτή την αλλόκοσμη, αδιανόητη απόφαση της αυτοκτονίας.
Η εικόνα του παραπαίοντος και υποβασταζόμενου προέδρου της Κομισιόν, πέρα από τα κακεντρεχή σχόλια, παραπέμπει σημειολογικά, τηρουμένων των αναλογιών, στην κατάσταση της ίδιας της Ευρώπης.
Η κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός είχαν πολλά επενδύσει σε αυτό που ο ίδιος διατυμπάνιζε ως «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια.