Το παρακάτω περιστατικό συνέβη τη Δευτέρα 27/8, ώρα 14.25, στην οδό Σίνα, στην αφετηρία της γραμμής Α2 (Ακαδημία - Βούλα μέσω Λ. Αμφιθέας).
Η (ας την πούμε) Ρωξάνη, στα 12 χρόνια της ερωτεύθηκε για πρώτη φορά
Αν ο Αύγουστος είναι ο μήνας των διακοπών και ο Δεκέμβριος ο μήνας των γιορτών, ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που η μισή Ελλάδα δηλώνει ότι από αύριο αρχίζει δίαιτα
Σε λίγο, θα τρέχουν για τη σωτηρία τους, ασθμαίνοντας και δεν θα προλαβαίνουν, τόσο η σημερινή κυβέρνηση των ελαφρά τη καρδία εθνικών μειοδοσιών, όσο και ορισμένων ... φυγάδων της αντιπολίτευσης, που δέχτηκαν με ελαφρότητα και επιπολαιότητα τη διαπραγμάτευση (=εκχώρηση τμήματος της εθνικής κυριαρχίας) έναντι του αρχικού στόχου, για την erga omnes αποδεκτή νέα ονομασία της ΠΓΔΜ.
ΠΦΑ και ΠΤΕ
Μέσα δεκαετίας του '80.
Τις ημέρες αυτές κάθε χρόνο πολλοί γονείς των οποίων τα παιδιά δεν πέτυχαν στις ιατρικές σχολές της χώρας μας μου θέτουν αυτό το ερώτημα.
Ο Ζακ Ζιλιάρ, σημαντικό στέλεχος και θεωρητικός της λεγόμενης Δεύτερης Γαλλικής Αριστεράς, χαρακτηρίζει την ιστορία του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος ως ένα «γαλλικό παράδοξο».
Η χώρα έχει εγκατασταθεί σε έναν αδρανή χρόνο. Ο θορυβώδης κυβερνητικός ακτιβισμός έχει ξεπεράσει ακόμη και το έσχατο όριο της κενότητάς του. Η κυβερνητική πράξη είναι ένα κύμβαλο αλαλάζον.
Το αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν να βάζει ο ένας τον άλλον να διαλέξει ανάμεσα σε δύο απίθανα ενδεχόμενα. Του τύπου: να τρως κάθε μέρα το ίδιο φαγητό ή να βλέπεις την ίδια ταινία; Να κοιμάσαι όλη σου τη ζωή στο κρεβάτι των γονιών σου ή στην μπανιέρα; Μια μέρα η μεγάλη του κόρη είχε έμπνευση: να δουλεύεις στη «Figaro» - τον ρώτησε - ή να είσαι άνεργος;
Ο νεοφιλελευθερισμός περιορίζει την ελευθερία, ιδίως των εργαζομένων, και δεν την αυξάνει δίνοντάς τους περισσότερες επιλογές, όπως υποστηρίζουν οι οπαδοί του. Το τι πάει στραβά με τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία επιχειρεί να εξηγήσει ο βραβευμένος με Νομπέλ οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, ενώ άλλοι αναλυτές διαπιστώνουν ότι οι νεοσοσιαλιστές έχουν απήχηση στην Αμερική του 2018 διότι επικεντρώνουν το μήνυμά τους ακριβώς σε αυτό το σημείο: στην ελευθερία.
Με τον πρόσφατο ανασχηματισμό, ένα άτυχο υπουργείο (το πιο άτυχο, πάντα) βρήκε έναν καλό υπουργό. Μιλάω για το υπουργείο Πολιτισμού και την κυρία Μυρσίνη Ζορμπά.
Το καλοκαίρι πoυ έφυγε υπήρξε δραματικό για την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο όλον σχεδόν.
Η αίσθηση παρακμής της ελληνικής δημοκρατίας και η συνακόλουθη ομφαλοσκόπηση έχουν επικρατήσει.
Η πολιτική στις συνταγματικές δημοκρατίες, έτσι όπως διαμορφώθηκε από τη θεωρία αλλά και απ' τις δοκιμασίες της στην πράξη, από τα μεγάλα παραδείγματα και τις ασίγαστες κρίσεις της, φιλοξένησε πάντα την πολωτική αντιπαράθεση
ΠΟΛΥ ΜΕΛΑΝΙ χύθηκε (για να θυμηθούμε, έστω και σχηματικά, την παλιά δημοφιλή στον χώρο της δημοσιότητας έκφραση) αυτόν τον καιρό, μουντιαλικής κοπής, για την κυριαρχία της μαύρης φυλής στα κατάμεστα ρωσικά γήπεδα.
Mε αφορμή κυρίως την παρατεινόμενη πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει η γειτονική μας Τουρκία, πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ευκαιρία που παρουσιάζεται τώρα να παίξει η Ελλάδα έναν ενισχυμένο σταθεροποιητικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή.
Δεν γνωρίζω αν είναι θέμα ψυχικής διάθεσης του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, σίγουρα όμως είναι αξιοπερίεργη η εμφάνισή του στη συνεδρίαση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου.
Η τελευταία πράξη του δράματος μάλλον δεν ενθουσίασε ούτε το πιο πιστό κοινό του.
Αν κατάλαβα καλά, το έσχατο επιχείρημα της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι πως αν φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα έλθει «ο Βορίδης με το τσεκούρι» - κατατρομάξαμε!