Είναι παλιά η αντιδικία ανάμεσα στο τι είναι άμεσα χρήσιμο και σ' εκείνο που θέλει χρόνο για να φανερώσει τα ωφελήματά του.
Οι πανελλαδικές εξετάσεις εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποτελούν τη χειρότερη και πιο επώδυνη εκπαιδευτική εμπειρία χιλιάδων νέων ανθρώπων στη χώρα μας
Πολλοί δεν θα καταδεχτούν να το θεωρήσουν καν ως είδηση, αλλά και όσοι το θεωρήσουν ας μη μιλήσουν για είδηση «που έσκασε σαν βόμβα», γιατί πρόκειται μάλλον για το χρονικό μιας προαναγγελθείσης «μεταρρυθμιστικής» κίνησης.
«Εδώ και έναν χρόνο συζητάμε μια πρόταση και όπως είπαμε, όταν είχαμε δημοσιοποιήσει την πρόταση, θα συζητήσουμε αυτή την πρόταση, θα δούμε πού θα καταλήξουμε και θα καταθέσουμε μια νέα πρόταση με βάση και τις συζητήσεις που έχουν γίνει στο μεταξύ. Η πρόταση που σας καταθέτουμε τώρα διαμορφώθηκε με βάση τη φιλοσοφία της πρότασης του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής».
ΜΕΤΑ τον δικαιολογημένο ενθουσιασμό από τις επιτυχίες του στίβου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ας μπούμε στον κόπο να αναρωτηθούμε και για το μέλλον.
Τη στιγμή που στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με πρωτοβουλία των δύο ισχυροτέρων χωρών, της Γερμανίας και της Γαλλίας, προωθούνται σχέδια για την εκ βάθρων αναθεώρηση των αμερικανοευρωπαϊκών σχέσεων, προβάλλοντας την άποψη ότι με τον Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία Ευρώπη και ΗΠΑ δεν έχουν πλέον κοινά συμφέροντα ούτε ασπάζονται τις ίδιες αξίες, η δική μας κυβέρνηση, διαφωνώντας προφανώς με τις εκτιμήσεις αυτές, επέλεξε να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο.
Η χάραξη προτεραιοτήτων στην πολιτική Υγείας καθίσταται ολοένα και πιο δυσχερής όσο αυξάνονται οι ανάγκες των πολιτών και προστίθενται νέες και πιο αποτελεσματικές διαγνωστικές και θεραπευτικές επιλογές στο οπλοστάσιο του Συστήματος Υγείας, το οποίο όμως τελεί υπό καθεστώς οριακής χρηματοδότησης.
Τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης Φλώρου είναι ήδη γνωστά: Ενας πλούσιος επιχειρηματίας καταδικάζεται σε 21 χρόνια κάθειρξη για βαριά εγκλήματα τα οποία προκάλεσαν στο Ελληνικό Δημόσιο μια ανυπολόγιστη ζημιά πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Βρήκαν την ευκαιρία η ΝΔ και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τώρα που ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για τη ΔΕΘ (και ως αντιστάθμισμα της παροχολογίας), να στήσουν στα άψε σβήσε στο Διαδίκτυο ειδική ιστοσελίδα με την επωνυμία... «100+ μαύρες σελίδες».
Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη που να γίνεται τόση φασαρία πώς θα μπουν τα παιδιά στα Πανεπιστήμια.
Υποθέτω πως τέτοιες μέρες πριν από τρία χρόνια, όταν ο Κ. Μητσοτάκης ετοίμαζε την υποψηφιότητα για την αρχηγία της ΝΔ, ούτε οι πιο αισιόδοξοι φίλοι του είχαν φανταστεί την ευκαιρία που θα ζούσε σήμερα.
Αν παρακολουθήσει κανείς τον συλλογισμό έμπειρων εκπαιδευτικών, συνδικαλιστών και μη, θα ανακαλύψει μια πολύ μπανάλ αιτία πίσω από πολλές από τις αλλαγές που προτείνει ο υπουργός Παιδείας.
Δεν χρειάζονταν φυσικά οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για να αντιληφθεί κανείς ότι ουσιαστικά δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα για μια σκληρή πολιτική σύγκρουση, η οποία θα έχει ως κορύφωσή της τις εκλογές.
Τον περασμένο Μάιο κυκλοφόρησε στην Αθήνα από τις εκδόσεις Δώμα το βιβλίο του Αμερικανού Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς, με τον ξεχωριστό τίτλο «Το τραγούδι του Χιλμπίλη».
Τον περασμένο Οκτώβριο ο πρόεδρος Τραμπ αποδέχθηκε πρόσκληση του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες η τιμώμενη χώρα στην 83η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ).
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η αμερικανική εμπλοκή στις ελληνικές υποθέσεις άρχεται το 1823 με την υιοθέτηση του Δόγματος Μονρόε, που διεκήρυττε την άρνηση των ΗΠΑ σε ενδεχόμενες επεμβάσεις των ευρωπαϊκών ανακτοβουλίων στην αμερικανική ήπειρο και εν γένει στο δυτικό ημισφαίριο.
Είναι ειρωνεία αν σκεφτεί κανείς ότι στην εφετινή ΔΕΘ της «μεταμνημονιακής» εποχής, με την παρουσία αμερικανικών κολοσσών και τον πανηγυρικό χαρακτήρα που θέλει να δώσει η κυβέρνηση, θα λείπει το περίπτερο της εμβληματικότερης ίσως βιομηχανίας της Βόρειας Ελλάδος, της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, η οποία προσέφυγε πρόσφατα στο άρθρο 106α του πτωχευτικού κώδικα.
Τα πανηγύρια...
Ο... δολοφόνος, λένε, επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο ισχύει, όσο σίγουρος είμαι ότι αυτός που επιστρέφει πάντα είναι ο πολιτικός.
Η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης κλείνει εφέτος 92 χρόνια ιστορίας.