Ο κόσμος μένει πίσω όταν λες σε ένα παιδί «αυτό δεν γίνεται»
Εν όψει των προεδρικών εκλογών, ο πρόεδρος Μπάιντεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα να χάσει τη στήριξη του πανίσχυρου φιλοεβραϊκού λόμπι, χωρίς όμως να κερδίζει και τη στήριξη της μειοψηφίας των αράβων ψηφοφόρων.
Οι εκλογές του Ιουνίου έχουν ιδιαίτερη πολιτική σημασία για τη διαδρομή και η βαρύτητά τους δεν συγκρίνεται με καμία προηγούμενη.
Στη δημοκρατία η ελευθερία δεν κυκλοφορεί α λα καρτ. Είτε την υπηρετείς συνολικά, είτε όχι.
Δώδεκα μήνες μετά έχουμε γίνει ελάχιστα πιο σοφοί για όσα συνέβησαν εκείνο το βράδυ, ενώ οι χειρισμοί Κυβέρνησης και Δικαιοσύνης μετατρέπουν μια εθνική τραγωδία σε υποσημείωση του δημόσιου διαλόγου.
Είμαστε αυτή η γενιά, που όσο χρονών και να έχουμε πάει, δυσκολευόμαστε να φύγουμε από το παιδικό δωμάτιο και, το χειρότερο, αρχίζουμε να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα της παραμονής εκεί.
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο Κασσελάκης θα φύγει μετά από μια ήττα στις ευρωεκλογές, ούτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλήξει σε κάποια άλλα χέρια. Δεν είμαι καν βέβαιος ότι επήλθε «ανακωχή» στο μαλλιοτράβηγμα.
Το Μαξίμου και το μήνυμα ότι ο Ανδρουλάκης, είναι «ένας Τσίπρας με γραβάτα» και το ΠαΣοΚ «ένας light ΣΥΡΙΖΑ».
Πως θα είναι παρών και με ποιο τρόπο; Αυτό θα φανεί στο άμεσο μέλλον και θα ανοίξει πολύ μεγάλη συζήτηση μετά τις ευρωεκλογές.
Ποιο σοβαρό πανεπιστήμιο θα διακινδυνεύσει τη φήμη του για να ανοίξει παράρτημα σε αχαρτογράφητα νερά και γιατί να το κάνει;
Ας το προσπαθήσουμε λοιπόν και ας μη μείνουμε προσηλωμένοι σε ξεπερασμένα δόγματα του παρελθόντος...
Η Γαλλία είναι σαφέστατα η χώρα με την οποία ταυτίζονται όσοι δηλώνουν φιλοευρωπαίοι.
Το νέο αεροπλάνο, TAI Kaan, προσελκύει περισσότερο την προσοχή από τα F-16 και τα F-35, γιατί είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στο ιδεολογικό αφήγημα της κυβέρνησης του κ. Ερντογάν.
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο
Η Ελλάδα χρεοκόπησε και δυσφημίστηκε παγκοσμίως όσα λίγες χώρες. Το πλήρωσε πανάκριβα. Αλλά τώρα επιστρέφει. Προσπάθεια καθόλου εύκολη, αλλά εξελίσσεται.
Το ερώτημα δεν είναι αν μετά τις Ευρωεκλογές θα υπάρχει Κασσελάκης στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ποιος ΣΥΡΙΖΑ και με τι μέγεθος θα υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό.
Ο μύθος είναι ότι στην τοπική αυτοδιοίκηση, θολώνει η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του προοδευτικού και του συντηρητικού. Αυτή είναι μια λάθος άποψη.
Ο Μένης δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Χάθηκε πρόπερσι με το παράπονο ότι «δεν μπορεί μωρέ ένα κιλό γάλα να κάνει όσο να μπουκάλι κόκα κόλα».
Το έθνος υπό τον Κεμάλ συσπειρώνει τα άτομα όχι γύρω από θρησκευτικές ή κοινοτικές ταυτότητες, αλλά με τους θεσμούς του τουρκικού έθνους/κράτους.
Η προσφυγή στη βοήθεια του κοινού προδίδει αδιέξοδα και αδυναμία.