Γνώμες

Ο τελευταίος που θυμάμαι να πηγαίνει με φλας και κάμερες στον στρατό ήταν ο Ελβις Πρίσλεϊ.

Αν υπήρχε «συννεφάκι» πάνω από τα κεφάλια των ξένων ευρωβουλευτών θα βλέπαμε να γράφει «τι στο καλό συμβαίνει στην Ελλάδα»;

Κλαίνε για το ΠαΣοΚ την ώρα που ο κόσμος έχει αρχίσει να πιστεύει ότι έτσι όπως έχει γίνει η καθημερινότητα του, στο τέλος θα πάει άκλαφτος

Μπορεί η κληρονομιά του Ναβάλνι να προστεθεί στο αντιπολιτευτικό ρωσικό κεφάλαιο εντός και εκτός της χώρας; Το πώς ακριβώς και πότε αυτή η κληρονομιά θα κεφαλαιοποιηθεί, μένει να το δούμε.

Η παραμονή του στην εξουσία είναι αντίστοιχη εκείνης του Στάλιν. Αλλά και τα χαρακτηριστικά του καθεστώτος είναι πλέον σταλινικά.

Αιχμές από το Γιώργο Βέλτσο.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, οι έφηβοι της τελευταίας 20ετίας είναι τα πειραματόζωα. Αυτά είναι τα πρώτα παιδιά που δεν ξέρουν πώς ήταν ο κόσμος πριν από το Ιντερνετ.

Για να το πούμε αλλιώς, ο λόγος της Ακρας Δεξιάς έχει σήμερα καταστεί πιο προσιτός, δεν τρομάζει.

Δεν βοηθάει, ούτε η υπέρμετρη αισιοδοξία, ούτε η απόλυτη απελπισία. Οι πολίτες δεν χρειάζονται λόγια αισιοδοξίας που δεν ξέρουν τι να την κάνουν μέσα στην απελπισία τους, αλλά λόγια θάρρους και φρόνησης, φυσικά σχέδιο και στρατηγικές προτάσεις, για να δράσουν.

Για όσο καιρό η συλλογική μνήμη για τα αυταρχικά καθεστώτα ήταν νωπή, λειτουργούσε ως «στίγμα απέναντι στην αυταρχική νοσταλγία» (Francesco Colombo) δημιουργώντας ένα άτυπο cordon sanitaire απέναντι στην ακραία δεξιά εκλογική επιλογή.

Ο καλλιτεχνικός και ο πνευματικός κόσμος βρίσκονται πάντα στην πρωτοπορία του πνεύματος και της τέχνης, χωρίς να περιφρονείται η προσήλωση από κάποιους στην παράδοση και τη συντήρηση.

Η Θεσσαλονίκη κακοποιήθηκε όσο καμιά άλλη από την τεράστια ποσότητα ναρκισσιστικού εθνικιστικού μίσους που χύθηκε και για το οποίο γνωρίζουμε όλοι καλά ποιοι έχουν βάλει το χέρι τους.

Στη Θεσσαλονίκη, που είναι κοινωνικά πιο ενιαία και συμπαγής και πολεοδομικά μονοκεντρική, αυτές οι τελετουργικές παραστάσεις (που εκκολάπτονται κυρίως στην άγρια, δυτική πλευρά της πόλης) «ανεβαίνουν» συνήθως στην Αριστοτέλους.

Μια ονειρώδη πραγματικότητα υπόσχεται ο ανεξάντλητα επινοητικός ψηφιακός πολιτισμός μας.

Οταν λοιπόν η κοινή γνώμη φαίνεται να είναι αντίθετη σε μια δικαστική κρίση, ο δικαστής θα συνεχίσει να δεσμεύεται μόνον από τον νόμο και τη συνείδησή του, αλλά καλό είναι να προβληματιστεί για το εάν η κρίση του είναι σωστή ή όχι.

Αν, όπως λένε, στους καιρούς μας δεν μπορείς να διακρίνεις το αληθινό από το ψεύτικο, τότε αδυνατείς να ξεχωρίσεις και το τρολάρισμα από το σοβαρό

Στην κυβέρνηση συνεχίζουμε να εφαρμόζουμε όλα όσα απαιτούνται για τη ριζική αντιμετώπιση των αιτιών που οδηγούν σε αποτρόπαιες πράξεις, όπως αυτή που είδαμε στη Θεσσαλονίκη

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, αντιθέτως όλα είναι στη βάση ενός σχεδιασμού

Μήπως χρειάζεται η δικαιοσύνη των ενηλίκων ένα MeToo ανηλίκων, με παιδικές φωνές που «σπάνε τη σιωπή τους», για να εξασκηθεί στην ιδέα πως ένα παιδί που αγγίζεται βιάζεται;

Υπάρχει μια ολοφάνερη παραδοξότητα: την ώρα που το φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης υπήρξε μια από τις πιο επιτυχημένες του θεσμού που ακούστηκε έτσι όπως σπανίως ακούγεται, οι λόγοι για τους οποίους αυτό έγινε, ήταν οι …λάθος.