Οσο τα ερωτηματικά πολλαπλασιάζονται τόσο περισσότερο ανοίγει η κερκόπορτα που οδηγεί στην άλωση της δημοκρατίας.
Αν δεν ολοκληρωθεί η διαδικασία για την απάντηση της ΑΔΑΕ στο ερώτημα των εισαγγελέων Πρωτοδικών για την παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων μέσω Predator και ΕΥΠ και, ιδίως, αν δεν εξαντληθεί προς κάθε κατεύθυνση η νέα προκαταρκτική εξέταση, θα έχουν επιβεβαιωθεί οι χειρότεροι φόβοι για την κατάσταση του κράτους δικαίου στη χώρα μας.
Η πολυφωνία, με τις αλλεπάλληλες επισκέψεις ευρωπαίων πρωθυπουργών στο Ισραήλ, χωρίς έναν γενικότερο συντονισμό, περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο
Ένας άραβας φίλος διατύπωσε μια παραδόξως παρόμοια θέση: «Για εμάς η Παλαιστίνη είναι ισλαμική γη… αλλά και οι Εβραίοι λένε ότι τους την έδωσε ο Θεός».
«Απευθύνω έκκληση στην κυβέρνηση της Ελλάδας, ως ιστορικό φίλο του παλαιστινιακού λαού, να μη νομιμοποιήσει τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ κατά του λαού μας. Ιστορικά η Ελλάδα, υποστήριξε το Διεθνές Δίκαιο και τον δίκαιο αγώνα του λαού μας. Δεν χρειαζόμαστε βοήθεια, χρειαζόμαστε διεθνή προστασία!»
Η μονομέρεια της πιστωτικής πολιτικής δεν έχει προηγούμενο. Κάτι λοιπόν δεν μετράτε σωστά και δεν κάνετε καλά, αγαπητή κυρία Λαγκάρντ.
Δεν ξέρω αν ο Κασσελάκης κερδίσει τελικά τον Μητσοτάκη αλλά προς το παρόν δεν είναι το ζητούμενο. Και τον Ανδρουλάκη να κερδίσει πάλι καλά θα είναι.
Παρά τις οπισθοδρομήσεις και την απώλεια εδαφών της Παλαιστίνης, ο παλαιστινιακός λαός είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ προσκολλημένος στην ταυτότητά του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε προϊόν της κρίσης. Η αλλαγή των συνθηκών τον άφησε αδιάφορα πίσω της. Ο χρόνος έφθειρε την κατασκευασμένη εικόνα. Τα πρόσωπα απογυμνώθηκαν. Η εκλογή του κ. Κασσελάκη συντελείται πάνω στα ερείπια μιας φενάκης που φανερώθηκε. Ανθρώπινα γεννά θλίψη. Πολιτικά είναι η αναμενόμενη και ιστορικά δίκαιη πτώση.
Θα ήταν, λοιπόν, πιο χρήσιμο να σκεφτούμε το ενδεχομένως θεμελιώδες χαρακτηριστικό της δικής μας Αριστεράς: τη συνεχή και αγωνιώδη αναζήτηση πλαισίων συνύπαρξης.
Εχουμε χρέος να βάλουμε στοπ στην εσωστρέφεια και να στρέψουμε το βλέμμα μας στην κοινωνία. Με σεβασμό στην αδιαμφισβήτητη ετυμηγορία των μελών του κόμματος, που μόλις πριν ένα μήνα εξέλεξαν Πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη.
Η «μητέρα ολων των μαχών» στον ΣΥΡΙΖΑ, οι διαγραφές, η σκληρή στάση Κασσελάκη και το πρόσωπο στο παρασκήνιο
Ποιος άνθρωπος που γνωρίζει στοιχειωδώς την ιστορία του είδους στο οποίο ανήκουμε μπορεί να μιλάει σοβαρά για την «ανθρώπινη αδελφοσύνη» ως κανονική κατάσταση του είδους μας και των κοινωνιών μας και για τον πόλεμο ως εκτροπή;
Διώξεις σε αυτούς που έκαναν τις υποκλοπές δεν έχουν ασκηθεί, ασκούνται όμως στα μέλη της επιτροπής που προσπάθησε να «φωτίσει» την υπόθεση
Ο τρόπος που εκδηλώνεται εντός του ΣΥΡΙΖΑ η διαλυτική αντιπαράθεση, καθημερινά, εξουθενώνει αξίες ευθύνης και ηθικής, ορθολογισμού, ύφους και ήθους, συλλογικότητας, ιστορικής και οραματικής πλαισίωσης των πραγμάτων.
Ας πούμε ότι είστε ο Στέφανος Κασσελάκης. Θα αλλάζατε τη μέρα που αποφασίσατε να διεκδικήσετε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως, για παράδειγμα, αντί να λέγατε το «με λένε Στέφανο και έχω να σας πω κάτι», επιλέγατε τη φυγή σε κάποιο νησί;
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ξεκληρίζει την ορθόδοξη πτέρυγα κρατώντας το όνομα και τα σύμβολα της Αριστεράς περίπου όπως μένει το χούι αφού έχει φύγει η ψυχή.
Ο πρόσφατος θάνατος του Μάθιου Πέρι σε ηλικία μόλις 54 χρονών σόκαρε τόσο πολύ κόσμο, πέρα βεβαίως από το γεγονός της τόσο άδικης απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής σε τόσο νεαρή ηλικία.
Το πόσο αναστοχαζόμαστε, το πόσο θυμόμαστε και κυρίως το πόσο κανονική είναι η χώρα, 80 χρόνια μετά το έπος του '40, είναι μια άλλη ιστορία - Οι δύο αστερίσκοι.