Με τον καιρό προκύπτουν νέες εξηγήσεις και νέες εκδοχές μιας ιστορίας που, διάβολε, δεν διαδραματίστηκε διακόσια χρόνια πριν ώστε η έρευνά της να είναι δύσκολη, αλλά μόλις πενήντα.
Οι όποιες ποινικές ευθύνες δεν διαγράφονται με εκλογές. Με εξαίρεση ίσως την Ισπανία όπου η ανάγκη σχηματισμού σοσιαλιστικής πλειοψηφίας διαγράφει ακόμη και καταδίκες.
Ολοι θυμόμαστε ότι η Χρυσή Αυγή (που αναγνωρίστηκε και καταδικάσθηκε ως εγκληματική οργάνωση από τα Ελληνικά Δικαστήρια) πριν από μερικά χρόνια αρνούνταν αναιδώς «το παραμύθι του Πολυτεχνείου και τους ψεύτικους νεκρούς του»
Το πρόβλημα όλων είναι η αδυναμία να προσαρμοστούν στο κωμικό ρεπερτόριο. Αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα κόμμα. Ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια ξεκαρδιστική παράσταση.
Η πολιτική ως υπαρξιακό στοίχημα, λέει ο Μαξ Βέμπερ, ασκείται πρωτίστως με τον νου και όχι με την καρδιά
Σε μια εποχή που τα πραγματικά είδωλα σπανίζουν, η Μαρία Κιουρί αλλά και οι συνάδελφοί της που επιδόθηκαν με ζήλο στο να καταλάβουν τον κόσμο και ως εκ τούτου να τον κάνουν καλύτερο, στέκουν ως φάροι που αξίζει να φωτίσουν τα παιδιά μας.
Τα κωμικοτραγικά αλλά και τραγικά γεγονότα στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά
Ολο το παρασκήνιο της περίφημης ρύθμισης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια - Τα προβλήματα και οι κίνδυνοι
Συνεπώς ο Ερντογάν δεν υποστηρίζει απλώς τη Χαμάς. Ανήκουν στον ίδιο ευρύτερο ιδεολογικό χώρο.
Οι επώδυνες αλλαγές στον κοινωνικό ιστό μιας πόλης που αρχίζει να χάνει σημαντικά κομμάτια του εαυτού της
Κι αν η κυβέρνηση δεν έχει αντιπολίτευση, αυτό δεν αποτελεί έλλειψη, ούτε πρόβλημα. Αποτελεί ευκαιρία.
«Η Ουκρανία έχει καταστραφεί στο πεδίο της μάχης με τρομακτικές απώλειες. Και η Ρωσία κερδίζει στον πόλεμο φθοράς».
Αφήνει τους Δυτικούς αντιπάλους του να τρώγονται μεταξύ τους, καθώς μάλιστα βλέπει με ικανοποίηση την Τουρκία να ακολουθεί τον δικό της δρόμο σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ, ενώ οι Ευρωπαίοι δεν έχουν τη δύναμη, παρά τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν, να επιβάλουν μια οποιαδήποτε λύση.
Τα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται εδώ βολοδέρνουν απάτριδες και εγκλωβισμένοι χωρίς διαβατήριο. Η Ελλάδα (που στενάζει για το Δημογραφικό btw) δεν τα αναγνωρίζει για παιδιά της
Μήπως, κατ’ αναλογία του παλιού «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», θα πρέπει σήμερα να διεκδικήσουμε «Ψωμί, Πολιτισμό, Μυθοπλασία»;
Το εκπαιδευτικό σύστημα επικρίνεται συχνά για την αδυναμία του να παρακολουθήσει την αγορά και να προσαρμοστεί στις ανάγκες της. Είναι όμως ο επαγγελματικός πραγματισμός το μοναδικό ζητούμενο σε μία εκπαίδευση που υπηρετεί υψηλότερες ανθρώπινες αξίες;
Κάποτε στην Τασκένδη οι κομμουνιστές έλυναν τις διαφορές τους δαγκώνοντας ο ένας τον άλλο και κόβοντας αφτιά. Τώρα τουλάχιστον απλώς πλακώνονται ποιος πήρε τηλέφωνο.
Η επίδραση των περισσότερων ταινιών στη διαμόρφωση της συλλογικής μνήμης είναι σχετικά περιορισμένη, καθώς μετά τη Μεταπολίτευση ο κινηματογράφος έπαψε να είναι η κύρια μορφή λαϊκής διασκέδασης, χάνοντας οριστικά το παιχνίδι από την τηλεόραση.
Αυτό που είπε ο Γιάννης Στουρνάρας προφανώς παρερμηνεύτηκε
Ο κ. Κασσελάκης, όπως όλα δείχνουν, είναι το πρόσωπο που θερίζει τις θύελλες που έσπειρε ο Αλέξης Τσίπρας.