Ενώ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ετοιμάζονται (;) να αντιμετωπίσουν το δεύτερο κύμα της πανδημίας, μία άλλη απειλή διαγράφεται στον ορίζοντα και αναμένεται να ανοίξει έναν νέο κύκλο συζητήσεων ή αντιπαραθέσεων. Γράφει ο Αγγελος Κωβαίος.
η Παιδεία είναι το υπ' αριθμόν ένα εθνικό πρόβλημα. Ούτε ελληνοτουρκικά ούτε Κυπριακό ούτε οικονομία ούτε, τώρα, κορωνοϊός. Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος.
Έστω και με καθυστέρηση, και έπειτα από το θλιβερό περιστατικό στην ΑΣΟΕΕ, η κυβέρνηση δείχνει επιτέλους αποφασισμένη να βάλει τέλος στο όργιο παρανομίας και ανομίας που επικρατεί επί δεκαετίες στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Το έργο δεν θα είναι απλό, ούτε εύκολο
Όταν ανακοινώνονται 153 διασωληνωμένοι η σκέψη όλων πάει στο ερώτημα «πόσο ακόμα μπορεί να αντέξουν οι ΜΕΘ;»
Είναι επιτακτικά αναγκαίο η νίκη Μπάιντεν να είναι απόλυτα ξεκάθαρη, ώστε πέραν όλων των άλλων να αλλάξει και το διεθνές κλίμα που τόσο υπέφερε από το εθνικoλαϊκιστικό σύνθημα «Αmerica First». Γράφει ο Γιάννης Καρτάλης
Είτε χτυπήθηκαν παιδιά και γυναίκες στο Γαλάτσι από τα ΜΑΤ, είτε πνίγηκαν από χημικά, είναι το ίδιο. Δεν έχει καμιά δουλειά η Αστυνομία, ακόμη κι αν προκαλείται, να κάνει έφοδο σε πεζόδρομο με καφετέριες. Τελεία και παύλα
Όλες οι προβλέψεις δείχνουν ότι οι Δημοκρατικοί θα κατακτήσουν την εξουσία. Όμως τι περιθώρια υπάρχουν για αλλαγές υπό το πρίσμα της διαπάλης για την «πρωτιά»; Γράφει ο Αντώνης Τριφύλλης
Έπεσε η αυλαία της ιστορικής δίκης. Η δικαιοσύνη τιμώρησε παραδειγματικά τις βιαιοπραγίες και τον φασισμό. Δίκασε όλους αυτούς, που ενάντια στις αξίες της κοινωνικής συνοχής και της ειρηνικής συνύπαρξής μας, άσκησαν βία. Επιδίωξαν, οι αμετανόητοι, να καταλύσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και να αποδομήσουν τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης που συνθέτουν […]
Η επίτευξη της κλιματικής ουδετερότητας, του μηδενισμού δηλαδή των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου, είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία. Η πρόκληση είναι μακροπρόθεσμη, με στόχο επίτευξης το 2050
Οι βάνδαλοι που εισέβαλαν στο γραφείο του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών έστειλαν διπλό μήνυμα: το πιο ηχηρό κομμάτι του απευθυνόταν στα υπουργείο Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη. Το πιο αδύναμο (γιατί μάλλον δεν τους ενδιέφερε πολύ) ήταν προς την πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας.
Τους γνωρίσαμε με τη «17 Νοέμβρη». «Ναι μεν είναι δολοφόνοι, αλλά σκοτώνουν τους σωστούς» – «σωστοί» στην προκειμένη περίπτωση ήταν όσοι δεν γούσταρε ο ομιλών… Τους είδαμε πάλι με τους «Πυρήνες της Φωτιάς». «Ναι μεν είναι τρομοκράτες, αλλά μιλάμε για νέα παιδιά που τους στοίχισε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου». Επανεμφανίστηκαν με το Μνημόνιο και του Αγανακτισμένους. […]
Η παρούσα συγκυρία και όπως εξελίσσονται τα πράγματα, εξακολουθεί να γεννά ευκαιρίες. Για επώδυνες διαπιστώσεις, εσωτερικές αναζητήσεις, πολιτικές αποφάσεις και αντιμετώπιση στρεβλώσεων και άκυρων ιδεοληψιών. Για να απομονωθούν και να περιθωριοποιηθούν οι επικίνδυνες μειοψηφίες. Γράφει ο Αγγελος Κωβαίος.
Ο σεισμός ενώνει, δεν μπορεί να χωρίσει, δεν γνωρίζει σύνορα και ίσως, όπως σχολίασαν κάποιοι, να προσφέρει μια ευκαιρία αναβίωσης της διπλωματίας των σεισμών.
Τώρα δεν είναι καιρός για αγώνες άγονους, αλλοπρόσαλλες στάσεις και ανορθολογικές συμπεριφορές.
Η Ελλάδα έχει πολλούς λόγους να επιδιώκει τόσο την πλήρη επιβεβαίωση της «γραμμής Χάμιλτον» στην Ευρώπη όσο και τη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού σχήματος ασφάλειας και άμυνας. Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης.
Τα πανεπιστήμια ναι μεν θα πρέπει να είναι «ανοιχτά στην κοινωνία», αλλά αυτό δεν (πρέπει να) σημαίνει ότι είναι «ξέφραγο αμπέλι». Ότι μπορεί να εισέρχεται σε αυτά όποιος θέλει και όποτε θέλει και, μάλιστα, ανωνύμως και χωρίς να έχει κάποια συγκεκριμένη δουλειά. Γράφει ο Κωνσταντίνος Γάτσιος
Σε λίγες μέρες η Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρώπης φθάνει στο τέλος της. Μια εξάμηνη διαδρομή, που έφερε την Ελλάδα στο επίκεντρο των συζητήσεων για τη Δημοκρατία, το κράτος δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ολοκληρώνεται στις 18 Νοεμβρίου, αφήνοντας την Ελλάδα πιο ισχυρή και ενισχυμένη διεθνώς. Η άσκηση της Ελληνικής Προεδρίας σε […]
Η ΚΑΘΕ μία ολυμπιακή διοργάνωση είναι ορόσημο με κάποιο ξεχωριστό αποτύπωμα (αρχής γενομένης με τον Σπύρο Λούη του 1896). Στον Στίβο γυναικών που εντάχθηκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα, στο Αμστερνταμ, το 1928 και χρειάστηκε να απομακρυνθεί από τον προεδρικό θώκο ο βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν, ανένδοτος πολέμιος και φανατικός αρνητής του γυναικείου Στίβου, το ορόσημο είναι […]
Ακούω συχνά, το έχω γράψει και ο ίδιος πάμπολλες φορές, ότι η Παιδεία είναι το υπ’ αριθμόν ένα εθνικό πρόβλημα. Ούτε ελληνοτουρκικά ούτε Κυπριακό ούτε οικονομία ούτε, τώρα, κορωνοϊός. Η Παιδεία. Αυτή είναι το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας. Εχω επισημάνει στα γραπτά μου πως είναι πρόβλημα δομικό, οργάνωσης, ποιότητας και επάρκειας γνώσεων του εκπαιδευτικού προσωπικού, […]
Οταν το 1790 ο Αλεξάντερ Χάμιλτον – από τους πατέρες του αμερικανικού έθνους – εισηγούνταν την ομοσπονδιοποίηση του στρατιωτικού χρέους, που συσσωρεύθηκε για τις ανάγκες του αγώνα της Ανεξαρτησίας, από τις 13 πρώτες Πολιτείες των ΗΠΑ και τη δημιουργία μιας ομοσπονδιακής Εθνικής Τράπεζας που θα ανελάμβανε την εξυπηρέτησή του, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι δύο αιώνες αργότερα […]