Γνώμες

Οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν στην ταχύτατη συμφωνία των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων στη Γαλλία

Αν η γιορτή έγινε για την περιπόθητη λύση του Μακεδονικού, δεν θα έπρεπε να προσκληθεί ο δημιουργός του, ο Αντώνης Σαμαράς;

Η μάχη του Σολφερίνο κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην παγκόσμια Ιστορία, όχι όμως για τη σκληρότητα της, ούτε για την έκβαση της, αλλά λόγω του γεγονότος ότι αποτέλεσε αφορμή για τη γέννηση του μεγαλύτερου παγκοσμίου ανθρωπιστικού κινήματος, του Ερυθρού Σταυρού

Ούτε οι δήθεν «θυμωμένοι» φταίνε μόνο ούτε οι δήθεν «χαρισματικοί» αρκούν. Αν η Αριστερά δεν κοιτάξει κατάματα τον ελέφαντα στο δωμάτιο, δεν θα βγει σε ξέφωτο.

Τι θα έπρεπε να συμβεί όταν οι αντίπαλοι ενός κόμματος χάνουν ο ένας 13 μονάδες και ο άλλος 3 και το κόμμα αυτό δεν εισπράττει τίποτα από τις απώλειες;

Πάσχει, κατά κοινή παραδοχή, ο πολιτικός λόγος και εμφανίζει τα «ήσσονα κρείττονα».

Αυτό είναι το αντικείμενο του πολιτικού και της πολιτικής τέχνης, η ανταπόκριση στις ανάγκες.

Θα αποτελούσε μια θαυμάσια πρόκληση αλλά και πηγή γνώσης για τα κυβερνητικά στελέχη το να αποφασίσουν για μια εβδομάδα να μετακινηθούν στην πόλη με τις δημόσιες συγκοινωνίες.

Ούτε την παραίτηση του προέδρου δικαιούται να ζητήσει κανείς ούτε το αναφαίρετο δικαίωμα της αναβάπτισής του μπορεί να απαλλοτριώσει.

Η διατήρηση των δυνάμεων, παρά τη μη ελκυστική εικόνα, σημαίνει ότι ο κόσμος μάς δίνει μια ευκαιρία. Οχι για πολύ όμως.

Το σενάριο ενός εκλογικού αιφνιδιασμού και μιας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες το φθινόπωρο που θα «διορθώσει» το αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου είναι υπαρκτό.

Όπως είπαμε, η δημοκρατία άντεξε. Για την Αριστερά το βλέπω πιο δύσκολο.

Μολονότι πέρασε μόλις ένας χρόνος από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, οι αλλαγές που έχουν εμφανιστεί στην εγχώρια πολιτική σκηνή, συνιστούν μια διαφορετική πραγματικότητα.

Πριν το ΠΑΣΟΚ γίνει κάτι, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσει τι είναι. Διότι «κόμμα εξουσίας» ή «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» ή «κίνημα αλλαγής» με 12%-12,5% στο μέτρημα δεν υπάρχει

Από το “late evening” της Κυριακής των Ευρωεκλογών (μεταφραζόμενο στην ελληνική, μετά τις 9:00 μ.μ.), την ώρα που ο Μακρόν προανήγγειλε εκλογές λόγω της πρωτιάς της Λεπέν και η ΝΔ είχε υποστεί την αριθμητική πανωλεθρία των 989.000 ψήφων, έσκασε βόμβα στο ΠΑΣΟΚ.

Ανατρέχοντας στις κοινωνικές πολιτικές παρατηρούμε ότι θέματα που απασχολούσαν τη χώρα για δεκαετίες αντιμετωπίστηκαν με υπευθυνότητα και συνέπεια.

Το ερώτημα όμως είναι απλό. Ποιος δεν θέλει να απονέμεται δικαιοσύνη στην Ελλάδα; Και ποιος αρνείται ότι υπάρχουν «δικαστικές αστοχίες» που επιβάλλεται να ελαχιστοποιηθούν και να διορθωθούν;

Το μάτι είναι ένας μεσολαβητής. Μετέχει, δεξιώνεται τον θρίαμβο της αποκάλυψης του κόσμου. Είναι, εξάλλου, μείζων τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους.

Το μείζον πρόβλημα, που αποκαλύπτουν αυτές οι εξετάσεις, όπως και οι μετρήσεις της περίφημης PISA, είναι η αδυναμία κατανόησης του κειμένου που διαβάζουν οι περισσότεροι μαθητές.

Ο κ. Τσίπρας μοιάζει να είναι κομμάτι μιας αριστεράς που θέλουμε να ξεχάσουμε και όχι μιας κεντροαριστεράς που μπορεί να υποσχεθεί το μέλλον.